Oddział PTT w Bielsku-Białej

25 stycznia 2025 r. wybraliśmy się w Beskid Żywiecki a celem było wieczorne wyjście na Romankę (1366 m n.p.m.).
Termin i miejsce wycieczki to nie przypadek, bowiem uczestnicy wyprawy wspomagali wolontariuszy WOŚP z Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Bielsku-Białej w transporcie fantów, niespodzianek i gadżetów na licytację w ramach 33. finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, który po raz 15. pod szyldem Karpackiego Finału WOŚP odbywał się w schronisku na Hali Lipowskiej.
Wyruszyliśmy przed południem ze Złatnej Huty. Pogoda była cudowna. Na Hali Rysiance podziwialiśmy między innymi panoramę Tatr, a widoki ciągnęły się aż po Wielki Rozsutec. Niebieskie niebo, piękne panoramy i wesoła atmosfera – czego chcieć więcej?
W schronisku na Hali Lipowskiej zostawiliśmy „dary” na licytacje i po krótkim odpoczynku wyruszyliśmy w stronę Romanki. Na Hali Pawlusiej podziwialiśmy zachodzące słońce. Było PIĘKNIE. Na szczycie Romanki zrobiliśmy obowiązkowe fotografie z banerami i już po zmroku, z czołówkami wróciliśmy do ciepłego schroniska na Hali Lipowskiej. Przebywanie w schronisku podczas kwestowania WOŚP było dla nas wyjątkowym doświadczeniem. Za oknem góry pokryte śniegiem a w środku przyjazna, wesoła atmosfera, pełna sympatii i uśmiechów. Turyści chętnie podchodzili do „puszki”, by wesprzeć tą szlachetną inicjatywę.
W Bielsku-Białej byliśmy około północy – zmęczeni, lecz pełni pozytywnej energii.

Patrycja i Wojtek

nasza grupa na Romance

Pomysł zdobycia Rysów zimą narodził się dobrych kilka lat temu. Coś zawsze krzyżowało nam plany. Postanowiliśmy, iż razem z Tomkiem i Andrzejem spróbujemy nie w weekend, a w środku tygodnia.
Prognozy wskazywały najlepszą pogodę i warunki w godzinach popołudniowych.
Droga do Zakopanego zleciała nam szybko, choć miejscami było bardzo mglisto. Na parkingu na Palenicy Białczańskiej byliśmy stosunkowo późno, bo około ósmej rano. Kupiliśmy bilety wstępu do Tatrzańskiego Parku Narodowego i ruszyliśmy czerwonym szlakiem w stronę Morskiego Oka.
Mieliśmy za sobą pół godziny marszu i okazało się, że zapomniałem w samochodzie kasku. I co w takim wypadku? W tył zwrot i z powrotem na parking…
Na trasie do Morskiego Oka nie było takich tłumów, do jakich zdążyliśmy się już przyzwyczaić i nawet wyszło słońce, co wywołało uśmiech na mojej twarzy. Przystanąłem sobie na Włosienicy, aby podziwiać Mięguszowieckie Szczyty. Zdecydowanie lubię widok z tego miejsca.
W schronisku ogrzaliśmy się i zrobiliśmy sobie przerwę na posiłek. Była herbatka, kanapki, jajecznica i coś słodkiego. Nie było tu zbyt wiele osób. Posileni wbiliśmy pieczątki do książeczek i udaliśmy się w kierunku Czarnego Stawu pod Rysami. Samo podejście pod staw wymagało założenia raczków lub raków. Miejscami było twardo i ślisko.
Było mgliście, a szczyty schowały się w chmurach.
Przeszliśmy po tafli zamarzniętego stawu na drugi brzeg.Sprawdziliśmy sprzęt, założyliśmy kaski, dopięliśmy raki i zaczęliśmy wspinać się w górę. Była jedynka lawinowa, a szlak był przetarty. Co jakiś czas prószył bardzo drobny śnieg. Wspinaliśmy się w górę po widocznych śladach. Stok robił się coraz bardziej stromy. Musieliśmy porządnie i mocno pracować rakami i czekanami.
Tomek z Andrzejem bardzo szybko nabierali wysokości. Ja musiałem robić sobie przystanki na cykanie fotek… Przyjemnie było popatrzeć na oba stawy i miniaturkę schroniska z góry.
Uzupełniliśmy płyny i dalej stromo w górę. Przed nami pojawiła słynna „rysa”, a to oznaczało, że będzie jeszcze bardziej stromo i trudniej. Idąc w górę spotkaliśmy kilku taterników, schodzących na dół. Mówili, iż pogoda na szczycie jest bardzo dynamiczna i zmienna. Śnieg, słońce, chmury, czyli ciekawie.
Przyznaję, że plan był taki, aby być na szczycie wczesnym popołudniem. Wtedy miało być okno pogodowe. Dotarliśmy do łańcuchów i… nie były zasypane śniegiem. Stąd już tylko kilka kroków i wleźliśmy na Dach Polski. Udało się !!! Na dodatek słonko świeciło a pomiędzy szczytami przelewało się morze kłębiastych, białych chmur. To był zdecydowanie piękny widok. Podziwialiśmy i delektowaliśmy się tymi widokami. Wysoka, Ciężki Szczyt, Kończysta, Gerlach, Niżne Rysy, Lodowy Szczyt, Krywań i wiele innych – to wszystko widzieliśmy z Rysów.
Na Rysach byliśmy w pięć osób. Schodziliśmy jako ostatni zdobywcy dachu Polski tego jakże pięknego i udanego dnia. Zbliżał się zachód słońca i wieczór. Pięknie było.
W schronisku byliśmy po osiemnastej. To była bardzo udana wyprawa. Dzięki Tomku! dzięki Andrzeju! Do kolejnej wyprawy, a gdzie? Hmmm… to się okaże…

Łukasz Lasicz

na polskim szczycie Rysów, widok z wierzchołka słowackiego

21 stycznia 2025 r. w Klubie Osiedlowym „Karpatek” miała miejsce prelekcja Stanisława Biłki pt. „Olimp – góra bogów”.
Nasz prelegent odwiedził Grecję w roku 2018 i po zwiedzeniu Aten, Salonik oraz miejsca słynnej bitwy grecko–spartańskiej w Termopilach, udał się w trekking w masywie Olimpu. Wyprawa na najwyższy szczyt Grecji – Mitikas, leżący w tym masywie, pozwolił naszemu kolędzie zdobyć tron Zeusa, aby tak, jak on, spojrzeć na Grecję z góry i przez chwilę poczuć się jak mitologiczny władca ówczesnego świata.
W prelekcji wzięło udział ponad 40 osób.

Teresa Kubik

prelekcję czas zacząć