Oddział PTT w Bielsku-Białej

Wyjazd tym razem już o 1.00 w nocy. Wita nas o tej porze i żegna, życząc udanej wycieczki, prezes Szymon Baron. Grupę 29 osób pod opiekę bierze przewodnik Maciej Walicki.
Dojeżdżamy do parkingu poniżej Popradzkiego Stawu o 4.30. O 5.20 dochodzimy do schroniska nad Popradzkim Stawem i robimy przerwę na posiłek. Po przerwie ruszamy w górę i do Żabiego Potoku idziemy niebieskim szlakiem prowadzącym równocześnie w kierunku na Rysy i Koprowy. Tu odbijamy w prawo i na wysokości 1948 m, robimy następny odpoczynek nad Wielkim Hińczowym Stawem. Po około półgodzinnej przerwie kontynuujemy podejście w górę. Niestety zaczyna padać deszcz. Na wysokości 2180 m dochodzimy do Wyżniej Koprowej Przełęczy i stąd czerwonym szlakiem wspinamy się na wierzchołek. U góry pojawia się mgła. Deszcz, mokre skały, peleryny rozwiewane na wietrze nie zachęcają do dalszej stromej wspinaczki. Na Koprowy Wierch dociera 9 osób i przewodnik. Szczyt wąski, po przeciwnej stronie bardzo ostro opadający w dół, dalej pada, widoczność na kilkanaście metrów więc żadna. Po krótkim oddechu, w miarę szczęśliwi rozpoczynamy schodzenie. Po godzinie deszcz ustaje, a o 11.30 trochę podsuszeni przez wiatr, docieramy ponownie do schroniska. Prawie godzinny odpoczynek i dobrze, bo w międzyczasie mocno lunęło, a za chwilę zaświeciło słońce. I w tej przyjaznej aurze powróciliśmy do autokaru.
O 17-tej dotarliśmy szczęśliwie do Bielska.

Marek Koźmiński

uczestnicy wycieczki nad Wielkim Stawem Hińczowym

W sobotę, 31 lipca 2021 r. odbyła się wycieczka górska w ramach „Ewangelizacji w Beskidach” na Potrójną w Beskidzie Małym.
Z Bielska-Białej dojechaliśmy samochodami przez Czaniec na przełęcz Kocierską. Z przełęczy szlakiem, czerwonym w towarzystwie miłych koleżanek i 4-letniej Hani, ruszyliśmy w stronę Chatki Ani i Rafała na Potrójnej. Hania, wnuczka Soni była przez cały czas uśmiechnieta. W chatce wypiliśmy kawę oraz zjedliśmy po jagodziańce.
O godzinie 12 na polanie odbyła się Msza św., w której wzięło udział dużo turystów. Po mszy zrobiliśmy sobie na szczycie zdjęcie grupowe. Po godzinie 14 kilkoro turystów wróciło szlakiem czerwonym z powrotem, a ja z innymi ruszyłem za żółtymi znakami do chatki studenckiej na obiad. Mili gospodarze zrobili nam swojski posiłek – zupę grzybową i kwaśnicę w cenie po 5 zł za porcję!
Po obiedzie żółtym szlakiem udaliśmy się na Łamaną Skałę, skąd szlakiem zielonym przez Gibasówkę zeszliśmy do Kocierza Rychwadzkiego, skąd wróciliśmy na przełęcz Kocierską.
Rano padał drobny deszcz, a od południa było już tylko słońce. Pogoda rano drobny deszcz, a o godz 12 tylko słońce. Piękna trasa wiodła w zieleni drzew i nie było turystów na szlaku. Po godzinie 19 wracaliśmy samochodem przez Łekawicę i Żywiec do Bielska-Białej.
Za tydzień w sobotę zapraszam na Rachowiec w Beskidzie Żywieckim.

Tadeusz Budny

na szczycie Potrójnej

W sobotę, 24 lipca, wzięliśmy udział w wycieczce górskiej na Hrobaczą Łąką w ramach „Ewangelizacji w Beskidach”. Wędrowaliśmy z różnych kierunków. Ja z pięknymi koleżankami wybrałem się z przystanku MZK nr 6 do Lipnika i czarnym szlakiem przez Przełęcz u Panienki na szczyt, Danusia z córkami i psem wyruszyła z Porąbki, a Łukasz z Wojtkiem ze Straconki przez Magurkę Wilkowicką i Przełęcz Przegibek.
W schronisku mile przywitał nas gospodarz Marek. Napiliśmy się kawy i zjedliśmy po ciastku z agrestem. Było smaczne!
O godzinie 12 rozpoczęła się msza święta, którą celebrowało pięciu księży, a przygrywał zespół muzyczny. Po jej zakończeniu odbyło się błogosławieństwo w cztery strony świata, a każdy dostał kromkę swojskiego chleba. Zdjęcie grupowe zrobiliśmy pod krzyżem.
Po 13:30 rozpoczęliśmy powrót. Łukasz z synem poszli do Lipnika na autobus MZK nr 6, Danusia zeszła do Porąbki, a ja z koleżankami drogą leśną przez Gaiki i Przełęcz Przegibek doszliśmy do chaty pod Magurką, skąd przez Chatkę na Rogaczu zeszliśmy do Stalownika na autobus MZK nr 2.
Pogoda była słonecna. Przeszedłem dzisiaj 17 km, a wszyscy byli zadowoleni, po raz pierwszy wzięli udział w takim spotkaniu. Za tydzień wybieramy się na Potrójną w Beskidzie Małym – też w ramach „Ewangelizacji w Beskidach”. 

Tadeusz Budny

na szczycie Hrobaczej Łąki

Z kilkuminutowym opóźnieniem spowodowanym nieobecnością jednego z uczestników wycieczki wyruszyliśmy z Bielska-Białej na wycieczkę w Tatry Słowackie. Celem wycieczki był Rohacz Płaczliwy (2125 m n.p.m). Przewodnik Grzegorz Luranc upewnił się, że mamy paszporty Covidowe oraz zaświadczenie o rejestracji wjazdu na teren Słowacji.
Do granicy wykorzystaliśmy czas, żeby trochę pospać. Okazało się, że niektórzy uczestnicy z Oświęcimia i Rybnika musieli wcześniej wstać, żeby dojechać na 3:45 do Bielska-Białej. Na granicy w Korbielowie zauważyliśmy znak „STOP” i spodziewaliśmy się kontroli, ale okazało się, że to co piszą w mediach się nie sprawdziło i bez przeszkód pojechaliśmy dalej.
U wylotu Doliny Żarskiej przywitał nas chłód i zapach kwitnących roślin górskich. Stok opadający do parkingu był różowy od masowo kwitnącej wierzbówki kiprzycy. Orzeźwiający chłód spowodował, że grupa w szybkim tempie ruszyła w kierunku schroniska Żarska Chata. Tam planowany był postój na śniadanie i omówienie trasy wycieczki. W planie był spacer na Smutną Przełęcz i stamtąd podejście na Rohacz Płaczliwy. Pogoda dopisywała więc ruszyliśmy początkowo zwartą grupą do celu.
Będąc blisko Smutnej Przełęczy pogoda gwałtownie się zmieniła. Na niebie pojawiły się chmury i zaczął padać deszcz. Na Smutnej Przełęczy dodatkowo zaczęło grzmieć gdzieś w oddali. Wydawało się, że zdążymy przed burzą zdobyć szczyt Rohacza Płaczliwego. Jak grzmoty się nasiliły Przewodnik zadecydował, że wracamy do rozejścia szlaków Pod Homolką i jeżeli burza nas ominie ponowimy podejście na Rohacz Płaczliwy przez Żarską Przełęcz. Pod Homolką, w momencie kiedy trzeba było podjąć decyzję co dalej przestało padać i wyjrzało słońce. W tej sytuacji nie było przeszkód, żeby wyruszyć na Żarską Przełęcz. Na Żarskiej Przełęczy pomimo tego, że pogoda znowu zaczęła się pogarszać i przewodnik zaczął śledzić informacje o pogodzie w internecie, mając na uwadze, że szczyt jest już blisko postanowiliśmy ponownie go zdobyć. Żeby zdążyć przed burzą, której odgłosy zaczęły do nas docierać ruszyliśmy ostro w górę. Pod szczytem zrobiła się gęsta mgła ale w porę dostrzegliśmy metalową tabliczkę na skale z napisem „Placlivo”. Przewodnik stojąc już na szczycie gratulował uczestnikom wycieczki dotarcia do celu. Po wykonaniu zdjęć upamiętniających zdobycie Rohacza Płaczliwego szybko wracaliśmy do Żarskiej Chaty dopingowani przez grzmoty piorunów. Po krótkim odpoczynku drogą asfaltową dotarliśmy do parkingu u wylotu Doliny Żarskiej.
W trakcie jazdy powrotnej przewodnik podsumował wycieczkę i przypomniał jak przebiegała jej trasa. Zaproponował też , żeby w przyszłości wyjeżdżać wcześniej nawet o 1 w nocy, dzięki czemu będzie więcej czasu na podziwianie krajobrazów i realizację planów nawet w trakcie niesprzyjającej pogody.

Zbigniew Wilczek

nasza grupa na szczycie Rohacza Płaczliwego

W niedzielę, 11 lipca, wybraliśmy się na Grzesia w Tatrach Zachodnich. Podróż do Doliny Chochołowskiej trwała około 2,5 godziny. Kiedy dotarliśmy na Siwą Polanę, zrobiliśmy zdjęcie grupowe z banerem, dopóki wszyscy byli w jednym miejscu, aby po chwili przejechać się kolejką „Rakoń” do Polany Huciska, skąd rozpoczęliśmy wycieczkę pieszą na Grzesia. Były trzy możliwości zdobycia szczytu:
1. normalnie przez schronisko na Polanie Chochołowskiej, powrót tą samą trasą (20 km);
2. też przez schronisko, tylko że powrót przez Rakoń i zejście szlakiem zielonym z Przełęczy pod Wołowcem; można dodać wejście na Wołowiec 25 km (26 km);
3. przejście na szlak zielony przed schroniskiem, który prowadzi na Przełęcz pod Wołowcem, wejście na Wołowiec i zejście przez Rakoń, Grzesia i schronisko do Doliny Chochołowskiej (26 km).
Każdy dobrał sobie trasę do swoich możliwości – ja wybrałem opcję nr 3.

Wojtek Kuś

uczestnicy wycieczki na Siwej Polanie