czekamy na relację
???
uczestnicy wycieczki na Przełęczy Zawrat
W niedzielę, 4 czerwca 2023 r. odbyła się wycieczka górska członków PTT i milośników gór w Beskid Śląski po stronie czeskiej.
Z Bielska pojechaliśmy busem Wispol do Wisły. W cukierni Zdrowak byliśmy na kawie i ciastku. Tam też dołączyły do nas turystki z Tychów.
Ruszyliśmy szlakiem niebieskim, by następnie żółtym i czerwonym przez Mały Stożek dotrzeć na szczyt gór Cieślar (920 m n.p.m.). Tam, o godzinie 12 wzięliśmy udział w Światowym Spotkaniu Cieślarów, Pilchów i Wisełków. Były występy kapel góralskich, smażenie jajecznicy, placków ziemniaczanych i zdjęcie grupowe wszystkich uczestników.
Po godzinie 14 zeszliśmy z powrotem z Cieślara na Mały Stożek, skąd zielonym szlakiem przeszliśmy do Chaty Filipka. Po godzinnej przerwie w chacie i uzupełnieniu płynów, szlakiem zielonym zeszliśmy do Hradka, skąd pociągiem České dráhy wróciliśmy do Czeskiego Cieszyna.
W Czeskim Cieszynie poszliśmy na pyszny, czeski obiad i następnie Lajkonikiem wróciliśmy do Bielska-Białej na godzinę 19.
Pogoda nam dopisała i wszyscy podczas wycieczki mieli cały czas uśmiechniete buzie. Przeszliśmy podczas wycieczki dystans 21 km.
Tadeusz Budny
uczestnicy wycieczki przed Chatą na Filipce
Polskie Towarzystwo Tatrzańskie wraz z przewodnikiem Janem Nogasiem zaprosiło nas na wycieczkę w nasze polskie Tatry. Wycieczka ta odbyła się w sobotę, 3 czerwca 2023 r. Naszym planem było zdobycie dość popularnego szczytu w Tatrach Zachodnich – Sarniej Skały.
Po dotarciu na parking przy Dolinie Małej Łąki oraz zaopatrzeniu się w bilety wstępu do Tatrzańskiego Parku Narodowego, wyruszyliśmy żółtym szlakiem z tejże malowniczej doliny na Przełęcz w Grzybowcu (1311 m n.p.m.). Dolina Małej Łąki jest najmniejszą doliną w całych Tatrach Zachodnich, a można z niej podziwiać szczyty Czerwonych Wierchów i znany wszystkim Giewont. Dolina Małej Łąki zachwyciła nas swoją bogatą florą. Podziwialiśmy m.in. storczyka męskiego, miesięcznicę trwałą, hiacyntowca zwyczajnego i zakrwawione dendrobium.
Zatrzymując się na chwilę przy wspomnianej wcześniej florze tatrzańskiej, trzeba odnieść się do nazwy ścieżek „nad Reglami” i „pod Reglami” (wracaliśmy żółtym szlakiem). Miłośnicy Tatr i nie tylko wiedzą o tym, że regle z gwary góralskiej to las rosnący na stromym stoku, a w naszych górach występuje piętrowy układu roślinności górskiej. Pierwszym piętrem roślinności, nazywanym pogórzem, są pola uprawne (650-700 m n.p.m.), drugim jest regiel dolny – las mieszany (700-1200 m n.p.m.), trzeci to regiel górny od 1200 do 1600m n.p.m. z takimi roślinami jak świerki, sosna limba i inne. Czwarte piętro to piętro zwane piętrem kosodrzewiny (1600-1900 m n.p.m.). Piętro hal zaczyna się od wysokości ok. 1900 m do 2200 m n.p.m. z łąkami wysokogórskim. Ostanim i najwyższym piętrem roślinności w klimacie górskim są turnie, położone powyżej 2200 m n.p.m. Występuje tu uboga roślinność – mchy i porosty. Taki opis turni przybliżył nam nasz przewodnik Jan Nogaś w czasie naszej wycieczki.
Z Przełęczy na Grzybowcu zeszliśmy do Doliny Strążyskiej, skąd dalej czarnym szlakiem doszliśmy do Czerwonej Przełęczy (1303 m n.p.m.). Jej nazwa pochodzi od koloru skalnych łupków. W 1900 r. Towarzystwo Tatrzańskie zbudowało prowadzącą przez tę przełęcz Ścieżkę nad Reglami oraz altanę dla turystów, która była niszczona przez huragany. W zalesionym rejonie przełęczy znajduje się niewielka, wydeptana przez turystów polanka, na której zwykle odpoczywają turyści wędrujący Ścieżką nad Reglami.
Z Czerwonej Przełęczy dzieliła nas tylko chwila na sam szczyt Sarniej Skały (1378 m n.p.m.). Zbudowana jest ona z charakterystycznych wapieni dolomitowych, a widok ze szczytu był cudowny. Ukazał nam się masyw Giewontu oraz część Zakopanego. Na szczycie wykonaliśmy pamiątkowe zdjęcie z banerem, jak i mieliśmy krótką chwilę na odpoczynek i zdjęcia indywidualne.
Po zejściu ze szczytu Sarniej Skały, żółtym szlakiem przez Dolinę Białego dotarliśmy do Drogę pod Reglami, a przez cały czas towarzyszyła nam słoneczna i ciepła pogoda. Po drodze zauważyliśmy zamknięte i zabezpieczone wejście do sztolni uranowej. Na początku lat 50. XX wieku prowadzono w dolinie poszukiwania rud uranu, wykuwając sztolnie w jej prawym zboczu.
Szybkim i żwawym krokiem dotarliśmy na parking pod Wielką Krokwią, gdzie mieliśmy jeszcze czas na skorzystanie z tutejszych restauracji i straganów z pamiątkami. Wyjechaliśmy punktualnie o 17:00 i bezpiecznie wróciliśmy do Bielska-Białej.
Do zobaczenia na kolejnych wycieczkach z Polskim Towarzystwem Tatrzańskim!
Gabriela Klimek
uczestnicy wycieczki na Sarniej Skale
czekamy na relację 🙂
???
w koziańskim kamieniołomie z widokiem na Hrobaczą Łąkę
W marcu br. Koło PTT w Kozach zaprosiło uczniów koziańskich szkół podstawowych do udziału w konkursie plastycznym pt. „10 lat Koła PTT w Kozach – najciekawsze wydarzenie lub wycieczka”. Celami konkursu były wspomnienie wydarzeń i najciekawszych chwil, które odbyły się podczas 10-lacia istnienia koła PTT w Kozach, rozwijanie twórczej aktywności plastycznej oraz rozbudzanie wyobrażni oraz kreatywnego myślenia dziecka. Pracą konkursową miała być kartka z komiksu.
Konkurs został dofinansowany przez Gminę Kozy w ramach realizacji zadania pn. „Kozianie na szlakach”.
Miło nam poinformować, że w dniu dzisiejszym jury ogłosiło wyniki konkursu:
Nagrody zostaną rozdane na zakończeniu roku szkolnego 2022/23. Serdecznie gratulujemy laureatom!
Łukasz Król, prezes Koła PTT w Kozach
praca, która zdobyła 1. miejsce (pozostałe nagrodzone prace po kliknięciu na nią)
W dniach 26-28 maja 2023 r., tradycyjnie w ostatni weekend tego miesiąca, odbyło spotkanie seniorów taternictwa i alpinizmu w Morskim Oku. Po raz pierwszy organizatorem nie była nieodżałowana Barbara Morawska-Nowak. Turyści, taternicy i alpiniści pożegnali Ją bowiem po raz ostatni dwa tygodnie temu na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Było więc wiele improwizacji przy organizacji tego spotkania. O zgodę do dyrekcji Tatrzańskiego Parku Narodowego na dojazd do schroniska PTTK przy Morskim Oku dla najstarszych i niepełnosprawnych uczestników spotkania musiał wystąpić Polski Związek Alpinizmu w Warszawie, a sprawę tę pilotowała znana alpinistka Anna Okopińska. Nie wybrano jeszcze nowego organizatora spotkań – nikt bowiem nie czuje się być godnym następcą śp. Barbary. Życie pewnie zmusi nas do wybrania kogoś z żyjących uczestników dotychczasowych spotkań.
Przyjęcie weteranów taternictwa, alpinizmu i himalaizmu ze strony prowadzących schronisku PTTK przy Morskim Oku pań Łapińskich (matki i córki) jak zwykle bardzo gościnne. Pogoda dopisała, można było wyjść w góry, tylko ostrożnie, bo jeszcze dużo śniegu zalega na ścieżkach turystycznych. W sobotni wieczór odbyła się tradycyjna kolacja, a w niedzielę rano wspólne zdjęcie (otrzymamy je przy następnym spotkaniu).
Przy okazji takich spotkań można było powspominać dawne czasy. Mnie udało się z moim przyjacielem, znanym alpinistą i adwokatem Andrzejem Tarnawskim „Hrabią” z Krakowa, jeszcze raz przypomnieć sobie historię malowania w 1968 roku napisów potępiających agresję wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację na asfalcie na drodze z Włosienicy do schroniska PTTK przy Morskim Oku, której to 45. rocznicę obchodzić będziemy niedługo. Andrzej Tarnawski był jednym z tych co malowali napisy, a ja te napisy widziałem będąc w tym czasie na obozie taternickim przy Morskim Oku. Ale to już historia na dłuższe opracowanie.
Jedna obserwacja – niezliczone tłumy nad Morskim Okiem były obecne już od rana w sobotę i niedzielę, a następne tysiące podążały pieszo i furmankami, gdy mijaliśmy ich w naszej drodze powrotnej do Zakopanego.
W tym roku byłem jedynym przedstawicielem Oddziału PTT z Bielska-Białej, a ze mną wybrał się jeszcze Czesław Zamorski z Bielskiego Klubu Alpinistycznego. Było też kilka osób z Oddziału PTT w Krakowie.
Andrzej Georg
taternicy-seniorzy nad Morskim Okiem
Za nami trzynasty wyjazd z podopiecznymi Fundacji Grupa Kęty Dzieciom Podbeskidzia w ramach cyklu wycieczek „Zamiast klawiatury nasze piękne góry”. Młodzież z placówek w Bielsku-Białej, Kętach, Pszczynie i Żywcu wędrowała Głównym Szlakiem Beskidzkim przez Bieszczady. Oddział PTT w Bielsku-Białej jest partnerem tego przedsięwzięcia, wspomagając młodych turystów przewodnicko i organizacyjnie. Zachęcamy do zapoznania się z dwiema relacjami z tej wycieczki:
W dniach 26-28 maja wspólnie z uczestnikami projektu „Zamiast klawiatury nasze piękne góry” wyruszyliśmy na bieszczadzkie szlaki.
Do Ustrzyk Górnych dojechaliśmy późną nocą, a następnego dnia po pysznym śniadaniu wędrowaliśmy czerwonym szlakiem w kierunku Tarnicy. Walcząc z silnym wiatrem dotarliśmy na szczyt. Po zrobieniu fotek grupowych pod metalowym krzyżem, ruszyliśmy na Przełęcz Goprowską. Kolejnymi celami wyprawy były Halicz (1333 m n.p.m.) oraz Rozsypaniec (1280 m n.p.m.). Po wejściu na te szczyty, zeszliśmy do Wołosatego – wsi położonej w gminie Lutowiska.
Oj, było ciężko. Nogi bolały, ale daliśmy radę – z uśmiechem wróciliśmy do domu noclegowego na pyszne jedzonko.
W nocy spaliśmy jak aniołki, a w niedzielny poranek ruszyliśmy w kierunku Połoniny Caryńskiej przez grzbiet, którym biegnie Główny Szlak Beskidzki. Cel wyprawy został osiągnięty – przed nami rozciągała się piękna panorama Bieszczad. Widoki wynagrodziły nam trudny wędrówki, a kolejne kilometry dopisaliśmy do licznika GSB.
Walczyliśmy ze swoimi słabościami, ale było warto. Jesteśmy z siebie bardzo dumni.
Dziękujemy Fundacji Grupa Kęty Dzieciom Podbeskidzia za możliwość pobytu w Bieszczadach. Pozdrawiamy też naszego przewodnika, pana Łukasza z PTT O/Bielsko-Biała.
Julia K., Żywiec
Pierwszy raz w życiu pojechałem w Bieszczady i od pierwszego dnia się z nimi polubiłem! Spędziliśmy tam trzy długie dni tam i ani chwili nie nudziliśmy się. Jak zwykle rzecz ma się przed wyjazdami – z pełnym plecakiem, torbą i „bułką na drogę” stawiliśmy się z moją ekipą na przystanku autobusowym „Kęty Osiedle”. Było ciepłe, majowe popołudnie, a przed nami długie 6 godzin podróży (które wydłużyło się do 8,5 godz.), ale nic i nikt nie był nam w stanie popsuć humoru! Ekipa godna, cel podróży wymarzony – cóż mogłoby nam popsuć piękny nastrój? Znaleźliśmy autokar, a w nim wolne miejsca. Gdy opuszczaliśmy przystanek, my pogrążeni już byliśmy w niekończących się rozmowach w 5 osób, które tylko na pozór znają się z placówek opiekuńczo-wychowawczych (tak zwanych domów dziecka). Dużo plecaków, toreb pełnych niezbędnych rzeczy (tak nam się wydawało) i zaczęła się podróż w miejsce znane tylko z zdjęć.
Każdego dnia Bieszczady zaskakiwały nas coraz bardziej. Pierwszej nocy niezwykle wygodną gościną w ośrodku rekolekcyjnym w Ustrzykach Górnych. O poranku ubraliśmy się, zjedliśmy śniadanie, zrobiliśmy prowiant na drogę i wyruszyliśmy w trasę, wędrując przez Tarnicę, Halicz i Rozsypaniec do Wołosatego – łącznie w pierwszy pokonaliśmy 23 km. W drugi dzień przeszliśmy 9 km wchodząc na Połoninę Caryńską, a pogoda zdecydowanie postanowiła nas porozpieszczać.
Przejdźmy do podsumowania z wyprawy – było super i planujemy wrócić, by przejść kolejne kilometry.
Patryk Mika, Kęty
na Połoninie Caryńskiej
Bardzo wczesnym, majowym rankiem zebraliśmy się na dolnej płycie Dworca PKS w Bielsku-Białej, aby przeżyć kolejną, fascynująca przygodę z Tatrami. Naszym celem było schronisko Téry’ego, mieszczące się w Tatrach Wysokich na terenie Słowacji.
Po dotarciu na parking w Starym Smokowcu, udaliśmy się – na rozgrzewkę – na Hrebienok – Smokowieckie Siodełko (1285 m), w którym można spotkać spacerowiczów z dziećmi i psami. Z platformy widokowej roztacza się widok na piramidy Łomnicy i Pośredniej Grani. Na Siodełku znajduje się cały kompleks turystyczny, a oprócz górnej stacji kolejki linowej jest tu restauracja i dom wczasowy „Hrebienok”. W pobliżu górnej stacji kolejki znajduje się węzeł znakowanych szlaków turystycznych, m.in. Magistrali Tatrzańskiej, a także Schronisko Bilíka.
Popularnym celem wycieczek z Siodełka są pobliskie Wodospady Zimnej Wody, na które udaliśmy się żółtym szlakiem w dalszej części wycieczki. Kompleks wodospadów Zimnej Wody oczarował nas swoim przepięknym górskim krajobrazem i czystą wodą, więc zatrzymaliśmy się tu na krótka przerwę, aby zrobić najpiękniejsze zdjęcia wycieczki.
Podążając dalej szlakiem, doszliśmy do schroniska Zamkovskiego ( 1467 m). Budowniczym schroniska był István Zamkovszky – taternik, przewodnik tatrzański i fotograf. Tutaj w czasie krótkiej przerwy, poznaliśmy topografię terenu i usłyszeliśmy dalsze plany wycieczki od naszego przewodnika Grzegorza Luranca.
Zielonym szlakiem, po około 2 godzinach, doszliśmy do najbardziej trudnego fragmentu trasy, skąd było już widać cel naszej wycieczki – Chatę Téry’ego. Na tym odcinku drogi liczyły się: dobra kondycja, przygotowanie fizyczne i sprzęt (raczki i kijki trekkingowe), bowiem wciąż leżał tu śnieg. Powolnymi i bezpiecznymi krokami stanęliśmy u podnóża schroniska Téryego, inicjatorem budowy którego był Ödön Téry – lekarz i taternik – stąd nazwa chaty.
Schronisko górskie „Chata Téry’ego” położone w słowackiej części Tatr Wysokich na granicy Doliny Małej Zimnej Wody i Doliny Pięciu Stawów Spiskich. Chata leży na wysokości 2015 m n.p.m. i jest najwyżej położonym schroniskiem w Tatrach, czynnym przez cały rok. Schronisko zaopatrywane jest przez tragarzy tatrzańskich, których spotkaliśmy w drodze do schroniska. Nosicz to osoba, która dostarcza do schronisk górskich wszystko, co jest potrzebne do ich funkcjonowania, np. paliwo, wodę i jedzenie. Ich ładunki ważą ok. 60-80 kg, zarówno w lecie, jak i zimie. Z kolei w drodze powrotnej tragarze znoszą w dół śmieci ze schronisk. Schroniska słowackie cechuje to, że są one położone w wysokich partiach gór, a teren jest tam trudno dostępny dla jakichkolwiek pojazdów, więc całe zaopatrzenie wnoszą więc wspomniani tragarze.
Piękna, słoneczna pogoda pozwoliła nam nacieszyć się widokami ze schroniska. Tutaj również wykonaliśmy pamiątkowe zdjęcie.
Po ważnym wskazówkach technicznych naszych wspaniałych przewodników, Tomasza Szyby i Grzegorza Luranca, zaczęliśmy schodzić czerwonym szklakiem do Doliny Wodospadów Zimnej Wody. Przez cały czas naszej wycieczki towarzyszyło nam majowe, bardzo ciepłe słoneczko.
Część wycieczki spędziła czas wolny na Hrebienioku. Można też było zejść do urokliwego Starego Smokowca, usiąść i raczyć się słowackim piwkiem i tutejszymi przysmakami.
Godzina zbiórki zbliżała się nieubłagalnie. Pożegnaliśmy Tatry Wysokie z wypiekami na twarzy. W godzinach wieczornych dotarliśmy bezpiecznie do Bielska-Białej.
Do zobaczenia na kolejnych tatrzańskich szlakach!
Gabriela Klimek
uczestnicy wycieczki przed Chatą Téry’ego
W drugim semestrze roku szkolnego zostały zorganizowane w Szkole Podstawowej w Rybarzowicach konkursy fotograficzne pt. „Wiosna w Rybarzowicach” (dla klas I-III) i „Wiosna w górach” (dla klas IV-VIII). Organizatorami konkursu były RSU oraz Szkolne Koło Turystyczne PTT „Krokus”. Celem konkursu było rozwijanie wśród uczniów twórczości i kreatywności oraz doskonalenie umiejętności obserwacji otaczającego świata.
W konkursie wzięło udział 33 uczniów, a komisja obejrzała 64 zdjęcia.
Laureatami konkursu „Wiosna w Rybarzowicach” zostali: Emilia Peda (kl. 1a), Jakub Barut (kl. 1b), Liliana Starkowska (kl. 2a), Kamila Filary (kl. 2b) i Lena Wojciuch (kl. 3a).
W konkursie „Wiosna w górach” najlepsi okazali się: Magdalena Marcinek (kl. 4a), Julia Marcinek (kl. 4a), Wojciech Pinkawa (kl. 4a), Michał Kozieł (kl. 6a) i Jagoda Mleczko (kl. 8a).
Gratulujemy!
B.S.
dwie spośród nagrodzonych fotografii
W dzisiejszej „Kronice Beskidzkiej” (nr 21 (3459) / 2023) na stronie 10 ukazał się artykuł Magdaleny Nycz pt. „360 wolontariuszy na szlakach Babiej Góry – po śmieci”, będący relacją z drugiej odsłony akcji „Sprzątamy Beskidy z PTT 2023″, która odbyła się w ubiegłą sobotę w rejonie Babiej Góry.
„Kronika Beskidzka” oraz Regionalny Portal Informacyjny beskidzka24.pl są od kilku lat patronami medialnymi naszego przedsięwzięcia, za udział w którym serdecznie dziękujemy wszystkim miłośnikom gór i przyrody.
Zarząd Oddziału
Rozliczenie PIT Online z PITax.pl dla OPP. Projekt realizujemy we współpracy z IWOP.
