Oddział PTT w Bielsku-Białej

Z kilkuminutowym opóźnieniem spowodowanym nieobecnością jednego z uczestników wycieczki wyruszyliśmy z Bielska-Białej na wycieczkę w Tatry Słowackie. Celem wycieczki był Rohacz Płaczliwy (2125 m n.p.m). Przewodnik Grzegorz Luranc upewnił się, że mamy paszporty Covidowe oraz zaświadczenie o rejestracji wjazdu na teren Słowacji.
Do granicy wykorzystaliśmy czas, żeby trochę pospać. Okazało się, że niektórzy uczestnicy z Oświęcimia i Rybnika musieli wcześniej wstać, żeby dojechać na 3:45 do Bielska-Białej. Na granicy w Korbielowie zauważyliśmy znak „STOP” i spodziewaliśmy się kontroli, ale okazało się, że to co piszą w mediach się nie sprawdziło i bez przeszkód pojechaliśmy dalej.
U wylotu Doliny Żarskiej przywitał nas chłód i zapach kwitnących roślin górskich. Stok opadający do parkingu był różowy od masowo kwitnącej wierzbówki kiprzycy. Orzeźwiający chłód spowodował, że grupa w szybkim tempie ruszyła w kierunku schroniska Żarska Chata. Tam planowany był postój na śniadanie i omówienie trasy wycieczki. W planie był spacer na Smutną Przełęcz i stamtąd podejście na Rohacz Płaczliwy. Pogoda dopisywała więc ruszyliśmy początkowo zwartą grupą do celu.
Będąc blisko Smutnej Przełęczy pogoda gwałtownie się zmieniła. Na niebie pojawiły się chmury i zaczął padać deszcz. Na Smutnej Przełęczy dodatkowo zaczęło grzmieć gdzieś w oddali. Wydawało się, że zdążymy przed burzą zdobyć szczyt Rohacza Płaczliwego. Jak grzmoty się nasiliły Przewodnik zadecydował, że wracamy do rozejścia szlaków Pod Homolką i jeżeli burza nas ominie ponowimy podejście na Rohacz Płaczliwy przez Żarską Przełęcz. Pod Homolką, w momencie kiedy trzeba było podjąć decyzję co dalej przestało padać i wyjrzało słońce. W tej sytuacji nie było przeszkód, żeby wyruszyć na Żarską Przełęcz. Na Żarskiej Przełęczy pomimo tego, że pogoda znowu zaczęła się pogarszać i przewodnik zaczął śledzić informacje o pogodzie w internecie, mając na uwadze, że szczyt jest już blisko postanowiliśmy ponownie go zdobyć. Żeby zdążyć przed burzą, której odgłosy zaczęły do nas docierać ruszyliśmy ostro w górę. Pod szczytem zrobiła się gęsta mgła ale w porę dostrzegliśmy metalową tabliczkę na skale z napisem „Placlivo”. Przewodnik stojąc już na szczycie gratulował uczestnikom wycieczki dotarcia do celu. Po wykonaniu zdjęć upamiętniających zdobycie Rohacza Płaczliwego szybko wracaliśmy do Żarskiej Chaty dopingowani przez grzmoty piorunów. Po krótkim odpoczynku drogą asfaltową dotarliśmy do parkingu u wylotu Doliny Żarskiej.
W trakcie jazdy powrotnej przewodnik podsumował wycieczkę i przypomniał jak przebiegała jej trasa. Zaproponował też , żeby w przyszłości wyjeżdżać wcześniej nawet o 1 w nocy, dzięki czemu będzie więcej czasu na podziwianie krajobrazów i realizację planów nawet w trakcie niesprzyjającej pogody.

Zbigniew Wilczek

nasza grupa na szczycie Rohacza Płaczliwego

W niedzielę, 11 lipca, wybraliśmy się na Grzesia w Tatrach Zachodnich. Podróż do Doliny Chochołowskiej trwała około 2,5 godziny. Kiedy dotarliśmy na Siwą Polanę, zrobiliśmy zdjęcie grupowe z banerem, dopóki wszyscy byli w jednym miejscu, aby po chwili przejechać się kolejką „Rakoń” do Polany Huciska, skąd rozpoczęliśmy wycieczkę pieszą na Grzesia. Były trzy możliwości zdobycia szczytu:
1. normalnie przez schronisko na Polanie Chochołowskiej, powrót tą samą trasą (20 km);
2. też przez schronisko, tylko że powrót przez Rakoń i zejście szlakiem zielonym z Przełęczy pod Wołowcem; można dodać wejście na Wołowiec 25 km (26 km);
3. przejście na szlak zielony przed schroniskiem, który prowadzi na Przełęcz pod Wołowcem, wejście na Wołowiec i zejście przez Rakoń, Grzesia i schronisko do Doliny Chochołowskiej (26 km).
Każdy dobrał sobie trasę do swoich możliwości – ja wybrałem opcję nr 3.

Wojtek Kuś

uczestnicy wycieczki na Siwej Polanie

Z Bielska-Białej wyjechaliśmy autobusem Wispol do Wisły, skąd po przesiadce dotarliśmy na przełecz Kubalonka. Szlakiem czerwonym udaliśmy się do schroniska na Stecówce, które było zamknięte z powodu remontu, za to obok w gospodarstwie Kukuczków napiliśmy się dobrej kawy.
Po przerwie ruszyliśmy dalej szlakiem czerwonym na rozstaje szlaków pod szczytem Karolówki, skąd za niebieskimi znakami przez Gończorką i Tyniok dotarliśmy na Koczy Zamek. Tutaj w Gospodzie „Koronka”, u miłej Ani, zjedliśmy dobry i tani obiad (pstrąg, frytki i surówki za 30 zł).
Po godzinie postoju, dalej szlakiem niebieskim przez szczyt Ochodzitej i Sołowy Wierch przeszliśmy do Zwardoniam, skąd o godzinie 18 ruszyliśmy pociągiem do Bielska.
Wycieczka odbyła się w miłym towarzystwie, a na niebie było tylko słońce. Przeszliśmy w sumie 23 km. Za tydzień w sobotę znowu ruszamy w Beskid Śląski. Zapraszam w imieniu PTT!

Tadeusz Budny

uczestnicy wycieczki pod Ochodzitą

W sobotę odbyła się wycieczka górska z miłymi dziewczynami i fajnymi kolegami w Beskid Żywiecki i Kysucke Beskydy. Z Bielska-Białej jechaliśmy pociągiem Kolei Śląskich do Rajczy Centrum, skąd busem dostaliśmy się do Rycerki Kolonii.
Szlakiem zielonym i drogą leśną dotarliśmy do schroniska na Przełęczy Przegibek, gdzie miło przywitali nas gospodarze, Ania Front z córką Basią. Po godzinnej przerwie szlakiem niebieskim i czerwonym dotarliśmy na szczyt Bania, skąd przeszliśmy na teren Słowacji i za niebieskimi znakami przez szczyt Majov dotarliśmy na Rycierovą Horę (Bukowina). Ze szczytu czerwonym szlakiem przez przełęcz Halną zeszliśmy do Bacówki na Rycerzowej.
Tutaj, pod bacówką było wesoło, a przywitało nas 6 sióstr zakonnych. Po długiej przerwie ruszyliśmy dalej czerwonym szlakiem przez Małą Rycerzową na Mładą Horę, gdzie przed jednym z drewnianych domów przywitała nas babcia-wdowa, której mąż zginął przy pracach leśnych 16 lat temu (jak nam opowiedziała). Schronisko PTT „Chyz u Bacy”, niestety, stoi zamknięte.
Było słonecznie, lecz chłodno. Pokonaliśmy dzisiaj 23 km. Do Rajczy dotarliśmy o godzinie 17:00 i pociągiem o 17:30 odjechaliśmy do Bielska-Białej. Kolejna udana wycieczka z PTT w dobrym Towarzystwie, tylko brakowało Grażynki i Martynki.

Tadeusz Budny

przed schroniskiem PTTK na Przełęczy Przegibek