Oddział PTT w Bielsku-Białej

Beskid Wyspowy na „Ostro”!
Jest niewiele grup górskich, w których z podgórskiego krajobrazu i rozłożystych dolin wyrastają ponad horyzont strome „wyspy” gór, oddzielone niskimi i rozległymi przełęczami. Tak właśnie można przedstawić w jednym zdaniu charakter Beskidu Wyspowego.
Aby jeszcze lepiej poznać, nieznane nam „wyspy”, w niedzielę rano wyruszyliśmy z Bielska do Półrzeczek, malowniczo wsi położonej w objęciach Kiczorki i Krzystonowa.
Początkowo szlak wiódł nas asfaltową drogą, po czym skręcił w leśną drogę. Dość szybko przekonaliśmy, że tego dnia nie tylko przewyższenia będą największym wyzwaniem. Również breje błota, omijanie kałuż i dzikich potoków, stały się dla nas dodatkowym wyzwaniem. Niezrażeni przeciwnościami żwawo pokonywaliśmy kolejne metry przewyższenia wchodząc w coraz gęstszy las. Po wejściu do lasu, niemal od razu, u niektórych obudziła się natura grzybiarza. I tak w krótkim czasie mogliśmy się cieszyć z pierwszych znalezionych grzybów, których z każdym krokiem przybywało. Od kurek i kozaków po najszlachetniejsze borowiki.
Po niespełna półtorej godziny dotarliśmy do Bazy Namiotowej na Polanie Wały, która prowadzona jest przez Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich w Katowicach. Spotkaliśmy się z bardzo miły przyjęciem ze strony gospodarza, dzięki któremu mogliśmy przygotować herbatę i raczyć się klimatem tego urokliwego miejsca.
Podczas przerwy odpowiedzieliśmy na zaproszenie Oddziału PTT z Chrzanowa do udziału w Gaszyn Challenge, której celem jest zbiórka środków finansowych na leczenie dzieci cierpiących na SMA czyli rdzeniowy zanik mięśni.
W tym miejscu należy nadmienić, iż w Beskidzie Wyspowym w wielu miejscach brakuje bazy noclegowej w postaci schronisk czy też innych obiektów. Natomiast Baza Namiotowa SKPB (czynna lipiec-sierpień) stanowi świetny punkt wypadowy na najwyższy szczyt, Mogielicę (1170 m n.p.m.), a także na Jasień oraz w pobliskie Gorce.
Po przerwie ruszyliśmy w kierunku Kutrzycy (1051 m n.p.m). Początkowo nie do końca było wiadomo czy tego dnia, dane nam będzie podziwianie widoków. Na szczęście pogoda poprawiała się z minuty na minutę i ku naszemu zaskoczeniu, na Polanie Skalne, mogliśmy podziwiać gorczańskie szczyt, a nawet najwyższy pieniński wierzchołek, Wysoką (1050 m n.p.m.)
Z Kutrzycy na Jasień był już rzut beretem. To też bardzo szybko zdobyliśmy główny cel naszej wyprawy, Jasień (1062 m n.p.m.) – trzeci pod względem wysokości szczyt Beskidu Wyspowego, który w całości porośnięty jest lasem.
Tego dnia od Bazy Namiotowej, aż po Kiczorę (901 m n.p.m.) co jakiś czas towarzyszyli nam uczestnicy zawodów XRUN, którzy nie mieli łatwego zadania, wymijając nas pomiędzy kałużami i wąskimi ścieżkami. Wielu z nas włączyło się w dopingowanie uczestników biegów, co jak było widać, dodawało im otuchy do jeszcze większego wysiłku.
Gdy wydawało się, że, najtrudniejsze mamy za sobą, przyszło się nam zmierzyć, z najniższym szczytem, który mieliśmy do zdobycia. Z Ostrą położoną tuż pod Ogorzałą (806 m n.p.m.), której wysokość na nikim specjalnego wrażenia nie robi. Niespełna 800 metrów, a dokładnie 780 m n.p.m. dla wytrawnego turysty nie może być wyzwaniem. A jednak! Ten niepozorny i niski szczyt, przy podejściu od miejscowości Łętowe, dał nam mocno do zrozumienia, że w Beskidzie Wyspowym, nie można lekceważyć nawet najmniejszej „wyspy”. Krótkie, ale za to treściwe podejście na koniec wycieczki wycisnęło z nas ostatnie poty i nazwa „Ostra” na pewno zostanie zapamiętana na długo 😀.
Przez cały dzień nie spotkaliśmy zbyt wielu turystów. W zasadzie można było ich policzyć na palcach jednej ręki, co tylko pokazuje, że w Beskid Wyspowy warto wyruszyć, aby odpocząć od zatłoczonych szlaków. Również otoczenie i niesamowite widoki z kwiecistych łąk i polan dodają uroku tej części Beskidów.

Wojtek Biłko

.

P.S. W skromności swojej Wojtek zapomniał dodać, że pyszna gorąca herbata w jednorazowych kubeczkach, to jego zasługa! Specjalnie dla nas je zabrał i dostaliśmy gorący napój na rozgrzewkę akurat w tym momencie, kiedy po półtoragodzinnym dreptaniu poczuliśmy chłodek i rześkość tego dnia.
O towarzyszących nam od Polany Wały uczestnikach zawodów XRUN też warto coś dopisać. Na śliskim, kamienistym szlaku jeden z biegaczy nieszczęśliwie upadł i mocno skaleczył się w kolano. Nasz przewodnik wykazał się profesjonalizmem w udzieleniu pierwszej pomocy. Po wyczyszczeniu i zdezynfekowaniu głębokiej rany ciętej, fachowo założył opatrunek. Wezwani do wypadku ratownicy GOPR z wyrazami uznania dla perfekcyjnie udzielonej pierwszej pomocy, przejęli poszkodowanego, który nie był w stanie sam zejść ze szlaku.
Dziękujemy Wojtku za SUPER wycieczkę !!!

GŻ
.

nasza grupa na widokowej Kutrzycy

Za nami pierwsza z wakacyjnych wycieczek organizowanych wspólnie przez Gminny Ośrodek Kultury w Buczkowicach i Oddział PTT w Bielsku-Białej. Poniżej relacja z wycieczki na Siodło pod Skalitem:

Prognoza pogody była kiepska, ale mimo wszystko podjęliśmy wyzwanie. Chwilami było ciężko wspinać się po kamienistym szlaku, ale dzięki motywacji od Pana Szymona, naszego przewodnika cała grupa dotarła do celu. Krajobrazy i przyroda wynagrodziły cały trud. Warto było wcześnie rano wstać w sobotę! Beskid Śląski jest godny polecenia dla małych i dużych.

Julka Krywult
.

uczestnicy wycieczki na Siodle pod Skalitem

Pierwsza lipcowa Wycieczka w Dobrym Towarzystwie wystartowała pięknym niedzielnym rankiem, o 7:00. Słoneczny weekend zachęcał do wyjazdu. Nie dziwi więc, że w busie nie było nawet jednego wolnego miejsca. Dla wielu uczestników była to pierwsza okazja na wznowienie wędrówek z bielskim oddziałem PTT.
Stosunkowo wczesna godzina wyjazdu podyktowana była celem wyprawy. Aby zdobyć Jaworz startowaliśmy z Limanowej, zatem sam dojazd zajął nam około 2,5h. Rynek miejski przywitał nas bezchmurnym niebem. Mogliśmy tylko żałować, że fontanna była ogrodzona siatką z powodu remontu.
Krótkie kółeczko wokół rynku dało czas naszej Pani Przewodnik na zapoznanie nas z historią regionu. Niestety z powodu trwającej mszy nie mogliśmy zwiedzić od środka bazyliki mniejszej Matki Boskiej Bolesnej. Przy pomniku Józefa Piłsudskiego dowiedzieliśmy się nieco o działaniach wojennych na wschodnim froncie I wojny światowej oraz cmentarzach wojennych. Kawałek dalej, przy okazji starych torów kolejowych, o czasach zaborów.
Z radością przywitaliśmy koniec drogi asfaltowej i początek lasu, gdyż po godzinie 10:00 słońce zaczynało dawać się we znaki. Wejście na Miejską Górę zajęło nam niecałe 20 minut. Widoki z platformy pod krzyżem były niesamowite. Przejrzystość powietrza pozwalała dostrzec Tatry, choć nieco skryte pod płaszczem chmur. Krótka przerwa śniadaniowa i już ruszyliśmy dalej.
Po 40 minutach przekraczaliśmy już stoki narciarskie Limanowej. Rozległe łąki i lekki wietrzyk pozwalał nam zapomnieć o upale, chociaż zbliżało się już południe. Dostrzegliśmy paralotniarzy i szybowce korzystające z doskonałych warunków pogodowych. Krótki odcinek szlaku prowadził ulicami, a po niecałej godzinie już byliśmy na Sałaszu Zachodnim, gdzie zrobiliśmy kolejną dłuższą przerwę. O tej porze dnia przedłożyliśmy komfortowy cień nad ładne widoki. Wspaniały bukowy las dawał wytchnienie.
Kolejna godzina na szlaku to wędrówka granią. Na szczęście większość trasy osłonięta była drzewami, gdyż słońce wznosiło się wtedy najwyżej i na pewno odczulibyśmy ten odcinek dużo bardziej dotkliwie. Do odrobiny kreatywności zachęcały olbrzymie kałuże, które pomimo dobrej pogody wciąż utrzymywały się na całej szerokości szlaku. Płaski teren sprzyjał powstawaniu takich mokrych zagłębień.
Szczyt Jaworza również pokryty jest w całości drzewami, więc zrobiliśmy jedynie krótki odpoczynek. Jest to najwyższy szczyt dzisiejszej wędrówki. Od wieży widokowej dzieli go kilkanaście minut spaceru. Przy pięknych widokach spędziliśmy pod wieżą kolejne 30 minut, które zwieńczyliśmy zdjęciem grupowym.
Dalsza część trasy przebiegała drogą, która przy tej pogodzie przyciągała sporo zmotoryzowanych turystów. Idąc na zmianę to asfaltem, to tłuczniem, zastanawialiśmy się, gdzie uda się dojechać naszemu kierowcy.
Dzień należał do niezwykle udanych, szczególnie ze względu na pogodę. Powrót przeciągnął się nieco, ze względu na panujący na drogach ruch. Dotarliśmy do Bielska spokojnie.
Dziękuję wszystkim za wspólnie spędzony czas, do zobaczenia na kolejnej wycieczce!

Grzegorz Pabian
.

pod szczytem Jaworza – najwyższego celu naszej dzisiejszej wędrówki

W miniony weekend wraz z trójką znajomych członków bielskiego oddziału PTT wyruszyliśmy w odległe tereny Gór Sanocko-Turczańskich, Bieszczad oraz Beskidu Niskiego.
W piątek naszym celem były góry Słonne i ich najwyższe wzniesienia: Słonny wschodni i Słonny zachodni. Popołudniem udaliśmy się z miejscowości Dwernik do Chaty Socjologa, a następnie na najwyższy szczyt pasma Otrytu – Trohaniec.
W sobotę ruszyliśmy fragmentem Głównego Szlaku Beskidzkiego z Bacówki pod Honem przez Hon na Wołosań. Droga powrotna odbyła się w tym samym kierunku, po czym udaliśmy się na Przełęcz Wyżniańską, aby wejść na Wielką Rawkę.
Niedziela to udany atak szczytowy na Łopiennik znajdujący się w paśmie Łopiennika i Durnej, a także zdobycie Tokarni z Woli Michowej.
Pogoda była w miarę dobra, deszcz na szlaku dokuczał nam tylko w piątek. Na szlakach mocno dały nam się we znaki ostatnie intensywne opady, miejscami sporo trzeba było obchodzić ażeby nie utonąć w błocie.

Łukasz Gierlasiński
.

Łukasz i Krzysiek na Wielkiej Rawce

W sobotę 4 lipca 2020 r. w Krakowie odbył się  Zjazd Delegatów, szczególny ze względu na niesprzyjające gromadnym spotkaniom okoliczności koronawirusowe. Dało się to odczuć nie tylko w nietypowej formie zjazdu – krótkie, dwugodzinne obrady, ale przede wszystkim we frekwencji – na zjazd dotarło tylko 25% spośród uprawnionych delegatów. Na tym tle szczególnie aktywnie prezentował się Oddział Bielski. W Zjeździe uczestniczyło pięcioro delegatów: Grażyna Żyrek, Katarzyna Talik, Martyna Ptaszek-Pabian, Grzegorz Pabian i Arkadiusz Kłaptocz oraz goście.
Podczas zjazdu przyjęto sprawozdania merytoryczne i finansowe z działalności PTT za rok 2019. Katarzyna Talik, w funkcji sekretarza, odczytała sprawozdanie Głównego Sądu Koleżeńskiego, natomiast Martyna Ptaszek-Pabian pełniła podczas Zjazdu funkcję przewodniczącego komisji mandatowo-skrutacyjnej.
Podczas tego Zjazdu Delegatów PTT na podstawie art. 138 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz ustawy o ustanowieniu Medalu Stulecia Odzyskanej Niepodległości, postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej za zasługi dla Niepodległej, MEDALEM STULECIA ODZYSKANEJ NIEPODLEGŁOŚCI odznaczonych zostało siedemnaścioro członków PTT, w tym trzy osoby z Oddziału Bielskiego: Szymon Baron, Sebastian Kuliński oraz Miłosz Zelek.
Serdecznie gratulujemy i dziękujemy za ogrom wykonanej pracy wszystkim uhonorowanym osobom!

Martyna  Ptaszek-Pabian
.

reprezentacja bielskiego oddziału PTT na zjeździe

Piąta kadencja prezesa bielskiego Oddziału PTT, naszego niezastąpionego Szymona Barona ruszyła z pełnym rozmachem. Spotkanie w plenerze w piękny lipcowy wieczór okazało się strzałem w dziesiątkę. Na pierwszym zebraniu Zarządu Oddziału stawiliśmy się w komplecie i od dziś możemy czuć się formalnie ukonstytuowani. Prezes jak zwykle perfekcyjnie przygotowany, omówił zarówno cele i zadania, które będziemy kontynuować, jak i nowe przedsięwzięcia, które chcielibyśmy podjąć i zrealizować. Szymon z humorem wprowadził ogół zebranych w tajniki ról, które zaplanował dla poszczególnych członków. Od dziś mamy dwóch wiceprezesów, ten zaszczyt przyjęli: Jan Nogaś i Łukasz Gierlasiński. Funkcja sekretarza pozostała w rękach równie niezastąpionej Katarzyny Talik, o zaangażowaniu i ogromnym wkładzie pracy Kasi słyszymy niejednokrotnie. Nowym skarbnikiem Oddziału została Martyna Ptaszek-Pabian, w której prezes pokłada duże nadzieje na przyszłość. Pozostali członkowie skromnie zajmą się swoimi zadaniami, pokrzepieni słowami, że Szymon już teraz widzi w nas bardzo prężny zespół. Teoretycznie wszyscy się znamy, w praktyce część z nas spotkała się po raz pierwszy. Prezes natomiast zna nas wszystkich doskonale, więc na zakończenie zebrania przeprowadził krótką prezentację każdej osoby. Podkreślił przy tym nasze zalety, ale nie omieszkał z przymrużeniem oka przypomnieć o ewentualnych niespełnionych nadziejach z przeszłości, które nadal w nas pokłada. Mieszkamy w różnych rejonach i okolicach Bielska, więc w dobie techniki komputerowej i wiadomych zagrożeń postaramy się w przyszłości uskutecznić zebrania online.

GŻ
.

Zarząd Oddziału pod Zamkiem Sułkowskich

Grupa członków PTT ze Skoczowa za cel wybrała dziś Beskid Mały. Wyruszyliśmy z miejscowości Rzyki, a celem był Leskowiec. Z Leskowca udaliśmy się na Łamaną Skałę. Oczywiście, w obu miejscach foty z banerkiem. Kolejnym miejscem, gdzie dotarliśmy było Zbójnickie Okno – ciekawa samotna skała i tu też sesja fotograficzna. Nie omieszkaliśmy tez odwiedzić studenckiej chaty pod Potrójną. Stamtąd w palącym słońcu dotarliśmy na szczyt Potrójnej. „Odwiedziliśmy” kolejną chate poniżej szczytu, a po krótkiej przerwie nastąpiła droga powrotna czarnym szlakiem do miejsca, z którego wyruszyliśmy.
Droga powrotna w palącym słońcu, kamienista i dość stroma nie należała do szczególnie przyjaznych, ale daliśmy radę. I tak w dość osobliwych warunkach (kamienie, śliska glina), nawet końcowy marsz asfaltem w słońcu nie pokonał nas.
Wróciliśmy cali i zadowoleni, mimo że rano na szlaku nie zapowiadało się, aby niedziela była udana.

Andrzej Koczur
.

ekipa ze Skoczowa na Leskowcu