Oddział PTT w Bielsku-Białej

Święto Narodowe Trzeciego Maja uczciliśmy wędrówką górską na Bliźniaki w Beskidzie Małym.
Spotkaliśmy się małą 8-osobową grupą na dworcu PKP Bielsko-Biała i pojechaliśmy pociągiem do Wadowic. Jeden kolega wsiadł jeszcze do pociągu w Kozach.
Z dworca PKP w Wadowicach ruszyliśmy w 9 osób najpierw na wadowicki rynek, czyli Plac Jana Pawła II z Bazyliką Najświętszej Maryi Panny i tam tradycyjnie zjedliśmy kremówki papieskie. Następnie drogą asfaltową, szlakiem czarnym, ruszyliśmy przez Gorzeń Dolny i Gorzeń Górny na przełęcz pod Iłowcem, skąd dalej wędrowaliśmy już górskim szlakiem żółtym. Pierwsza zdobyta góra to Iłowiec (471 m n.p.m.).
W trakcie naszego spaceru spotkaliśmy dużo kapliczek maryjnych, pięknie przystrojonych, bo w maju tradycyjnie odprawiane są nabożeństwa majowe właśnie przy takich kapliczkach. Droga ta dała nam się we znaki z powodu mrówek. Uwieczniliśmy na zdjęciach kilkanaście dużych mrowisk a mrówki kursowały po całym szlaku i w momencie przejścia wchodziły na buty i spodnie, więc nieraz jak u naszego wieszcza Telimena w Panu Tadeuszu, musieliśmy uciekać i otrząsać się.
Kolejny zdobyty szczyt to Łysa Góra (554 m n.p.m.). Przekroczyliśmy Przełęcz pod Łysą Górą a następnie Przełęcz Czesława Panczakiewicza i powoli dotarliśmy do naszej głównej góry tego dnia, do Bliźniaków. Niestety na szczycie nie było tabliczki, dopiero za szczytem trafiliśmy na tabliczkę na Przełęczy pod Bliźniakami (546 m n.p.m.). Kolejna góra to Kłokocznik, a następnie Skrzyżowanie Panienka. Tutaj zrobiliśmy dłuższy odpoczynek i zdjęcie grupowe.
Następnie przez Łazy zeszliśmy do stacji PKP Inwałd, skąd pociągiem wróciliśmy bezpiecznie do Bielska-Białej. Mimo niewysokich wzniesień zrobiliśmy sporo podejść, około 800 metrów. Szlak i cała wędrówka w przepięknej majowej aurze to miłe przeżycie, szczególnie pod przewodnictwem Łukasza, który dawał dużą dawkę spokoju i wsparcia każdemu uczestnikowi.
Dziękuję moim współwędrowcom za mile spędzony czas i czekam na kolejne wycieczki organizowane przez PTT O/Bielsko-Biała.

Halina G.

na skrzyżowaniu Panienka

Po odebraniu medali w akcji „Zdobywamy szczyty dla hospicjum”, ekipa „weekendowe szczytowania” z nowymi siłami wraca na szlak. Maj zaczęlismy od razu od dwutysięcznika, mamy ambitny plan zrealizować w tym roku projekt Turystyczna Korona Tatr przynajmniej w stopniu brązowym, więc trzeba działać.
Na Siwą Polanę dotarliśmy o 6, szybko pokonaliśmy Dolinę Chochołowską, by w schronisku złapać oddech i posilić się przed wyrypą. Szczyt Wołowca spowity był czarną chmurą a turyści schodzący z góry opatuleni w kurtki i czapki ostrzegali przed zimnem i wiatrem. ”Nieźle duje na górze…” – słyszeliśmy co chwilę… jednakże jak weszliśmy na szczyt, chmura przemieściła się i mogliśmy cieszyć się pięknymi widokami i słońcem. To nagroda za wstawanie w środku nocy.
Na szczycie wypiliśmy naleweczkę z kolegami z Krakowa i dowiedzieliśmy się, że mają grupę na Facebooku ”Picie na szczycie”. Myśleliśmy, że to żart a jednak grupa działa prężnie.
Przeszliśmy jeszcze przez Rakonia i Grzesia, po czym bezpiecznie wróciliśmy do domu.

Agnieszka Tomiczek

nasza grupka na Wołowcu

We wtorkowe popołudnie, 29 kwietnia 2025 r. na kolejną prelekcję podróżniczą zostali zabranie przez Krzysztofa Kozika w dawne czasy, choć odległościowo wcale niedaleko. Tym razem w Klubie Osiedlowym „Karpatek” ponad 40 uczestników miała okazję posłuchać o historii bielskiego Stalownika. Już sam podtytuł prelekcji, czyli „od renomy do ruiny” jest dla bielszczan bardzo sugestywny.
Nasz Kolega zaczął od krótkiego umówienia uchwały plenum ZG ZZH w Polsce z 25 czerwca 1958 r. w sprawie budowy sanatorium przeciwgruźliczego dla hutników na minimum 200 łóżek. Dowiedzieliśmy się także o badaniach gruntu (ponad 60 odwiertach badawczych), zastrzykach cementowych, projektantach z biura projektów Służby Zdrowia w Warszawie z głównym projektantem inż. Zbigniewem Paszkem na czele oraz wykonawcach (HPR z Katowic). Posłuchaliśmy smutnych historii o obcinaniu funduszy na remonty bieżące i inwestycje przez Wydział Zdrowia, bowiem trwała już budowa Szpitala Wojewódzkiego oraz osobach odpowiedzialnych za doprowadzenie Stalownia do ruiny. Podczas spotkania usłyszeliśmy też o grupie inicjatywnej powołanej przez lek. med. Krzysztofa Schramela i planach zorganizowania tam szpitala opieki długoterminowej oraz sprzedaży obiektu biznesmenowi z Nowego Targu przez władze województwa śląskiego. Kilka minut poświęcił temu inwestorowi, który kupił Stalownik z przylegającym do niego terenem i rozszabrowal wszystko, co miało jakąś wartość. Już samo aluminium w ilości 58 ton zwróciło mu koszt zakupu Stalownika.
Oj, była to smutna, ale interesująca podróż w czasie, choć niekoniecznie w przestrzeni.
Do zobaczenia za tydzień!

SB

w trakcie prelekcji

Członkowie i sympatycy naszego Oddziału ze Skoczowa i okolic wędrują niebieskim szlakiem Tarnów – Wielki Rogacz. Zapraszamy do lektury relacji z przejścia drugiego odcinka szlaku:

Wyjechaliśmy ze Świętoszówki około czwartej rano. Jadąc przez Wadowice i Kalwarię Zebrzydowską kierowaliśmy się na Tarnów. Naszym miejscem docelowym były Ciężkowice, gdzie zakończyliśmy poprzedni etap szlaku.
Wypiliśmy kawkę i ruszyliśmy z Ciężkowic w stronę Kąśnej Dolnej. Zrobiłem kilka fotek nad rzeką Białą i podreptałem za resztą grupy. Pogoda od samego rana była przepiękna, lepszej nie mogliśmy sobie wymarzyć.
W Kąśnej Dolnej podziwialiśmy Dworek Ignacego Jana Paderewskiego. Jest tam ładny park ze stawem. Zrobiliśmy zdjęcie grupowe i ruszyliśmy dalej niebieskim szlakiem przez Pogórze Rożnowskie. Szlak prowadzi przez las oraz drogą, między zabudowaniami. Widoki mieliśmy bardzo przyjemne.
Dotarliśmy do wsi Bruśnik, gdzie znajduje się wieża widokowa, na którą weszliśmy, aby podziwiać widoki. Dodam, że warto i pięknie stąd widać tereny Pogórza Rożnowskiego, a także szczyty Beskidu Niskiego i Sądeckiego.
Idąc dalej zatrzymaliśmy się przy dawnej cerkwi grekokatolickiej św. Paraskewy (obecnie Kościół Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny). Warto go zobaczyć.
Nadal szliśmy drogą między zabudowaniami, a następnie przez las, w okolicach szczytu Żebraczka (502 m). Towarzyszyły nam bardzo ładne widoki.
Dotarliśmy do wsi Przydonica. Znajduje się tu bardzo ładny Kościół Matki Boskiej Różańcowej w Przydonicy. To zabytek architektury drewnianej.
Zbliżaliśmy się do Jeziora Rożnowskiego i okolic Gródka nad Dunajcem. Widok jeziora sprawiał nam sporo radości. Piękne widoki były przed nami. Popołudniu byliśmy już w Bartkowej – Posadowej i tu była meta sobotniego wędrowania.
Rozgościliśmy się w pokojach, szybki prysznic i przespacerowaliśmy się do Gródka nad Dunajcem, aby zjeść kolację w pizzerii Perła. Wieczorem pogawędziliśmy trochę, było bardzo wesoło i przyjemnie. Spaliśmy twardo i mocno, trochę byliśmy zmęczeni.
W niedzielę po śniadaniu pożegnaliśmy się z naszą gospodynią i ruszyliśmy w kierunku Rożnowa.
Po przyjemnym odcinku leśnym wyszliśmy na dość ruchliwą drogę. Na szlaku warto zatrzymać się przy zabytkowym Kościele św. Wojciecha z XVII w Rożnowie.
Schodząc dość mocno w dół, weszliśmy w las i dotarliśmy do Dunajca, a konkretnie do kładki, którą przeszliśmy na drugą stronę rzeki. To bardzo ładny rejon. Zrobiliśmy kilka pamiątkowych zdjęć.
Kolejnym szczytem tego dnia była Ostra Góra (483 m). Tam zrobiliśmy sobie odpoczynek, coś zjedliśmy i powędrowaliśmy do Tabaszowej. Znajduje się w niej zabytkowy kościół św. Mikołaja. Schodząc w dół w kierunku Znamirowic widzieliśmy bardzo ładnie Jezioro Rożnowskie.
Nieco zmęczeni, ale i bardzo szczęśliwi dotarliśmy do przełęczy św. Justa.
Jest tam drewniany kościółek pw. Narodzenia NMP z XVII w. Tu zakończyliśmy drugi etap Szlaku Tarnów – Wielki Rogacz. Było super. Było wesoło. Było smacznie. Było słonecznie… Było pięknie.
Dziękuję Wam i do zobaczenia na kolejnym etapie szlaku.

Łukasz Lasicz

przy dworku Paderewskiego w Kąsnej Dolnej

Każdego roku od 1 maja do 30 listopada trwa akcja zdobywamy szczyty dla Hospicjum Św. Ojca Pio w Pszczynie. Po zarejestrowaniu uczestnik otrzymuje książeczkę, do której wpisuje trasy odbytych wypraw górskich. Kilometry i przewyższenia zdobyte podczas akcji, czyli czas poświęcony hospicjum, przeliczane są na punkty i doceniane Złotą, Srebrną i Brązową Odznaką.
26 kwietnia 2025 r. odbyło się uroczyste podsumowanie 10 edycji akcji wraz z wręczaniem uczestnikom Medali. Jest to bardzo pięknie przygotowana uroczystość, podczas której dowiadujemy się o działalności hospicjum i możemy cieszyć się z bycia razem i dzielić swoimi wrażeniami z odbytych wypraw. Członkowie Oddziału PTT w Bielsku-Białej odebrali złote i srebrne medale.
Od 1 maja zaczynamy znów zbierać punkty, by za rok w kwietniu świętować i celebrować ten piękny czas.

Agnieszka Tomiczek

członkowie bielskiego PTT z przyznanymi medalami