Oddział PTT w Bielsku-Białej

„La Cordillera de los Andes. W tej dźwięcznej nazwie zawarte jest wszystko: egzotyka – tajemnica – piękno. Te młode góry fałdowe stanowią dla nauki do dziś zagadkę nie do końca rozwikłaną”.  To cytat z książki E. Romero pt. „Biografia Andów” (wydanej w 1968 r. przez PWN). Zamieścił go w swojej książce Henryk Furmanik, organizator i kierownik pierwszej polskiej wyprawy w Andy Peruwiańskie w 1971 roku.
Właśnie o tej wyprawie opowiedział nam dzisiaj jej uczestnik, Jan Weigel podczas prelekcji połączonej z prezentacją slajdów. Zgodnie z tytułem prelekcji, jakby na żywo, tam, w Peruwiańskich Kordylierach spotkali się miłośnicy gór i jednocześnie stali bywalcy w Książnicy Beskidzkiej.
Trzeba tu koniecznie dopisać, że ten górski, wspaniały świat przybliżał nam od wielu lat właśnie Jan Weigel, organizując szereg spotkań z wybitnymi himalaistami w ramach cyklu imprez „Wspaniały świat gór wysokich”. Dodam, że wszystkie te spotkania zapisane są na stronach kroniki PTT.
Ponad dwie godziny trwała prezentacja tej niezwykłej wyprawy w Andy, którą zorganizowały Koła Klubu Wysokogórskiego w Katowicach, Gliwicach i Bielska-Białej. Jan Weigel przygotował tę prelekcję wyjątkowo starannie, a jego opowieściom nie byłoby końca, gdyby nie… no właśnie, gdyby nie czas! Bo jak tu opowiedzieć w skrócie o wyprawie, która trwała pół roku tj. od 17 kwietnia do 20 października 1971 roku? Dwa miesiące to podróż tam i z powrotem statkiem PLO m/s „Henryk Jendza”, trzy miesiące to pobyt i działalność w górach, a reszta to …?
Wyjazd do Peru w Andy był wyprawą rekonesansowo-eksploracyjno-odkrywczą. Obszar jej działalności rozciągał się na długości około 1000 km. Eksploracja aż pięciu masywów górskich od Cordillera Blanca przez Cordillera  Raura, Cordillera Central, Cordillera Chacua do Cordillera Volcanica możliwa była dzięki samochodom. Wyprawa była bowiem wyposażona  w dwa samochody wypożyczone od wojska z  Wrocławia. Samochodem osobowo-terenowym wyprawa przejechała na terenie Peru ponad 10 tys. kilometrów. Kierowcą tego samochodu był Jan Weigel, natomiast samochodem ciężarowym kierował Adam Zyzak.
W wyprawie wzięło udział 10 osób plus operator WFD z Warszawy. Jej uczestnicy dokonali pierwszych polskich wejść na 17 szczytów 5. i ponad 6. tysięcznych, w tym 3 dziewiczych, a na 4 szczyty poprowadzili nowe drogi. Dla trzech szczytów do tej pory bezimiennych o wysokości ponad pięć tysięcy metrów zaproponowali Peruwiańskiemu Towarzystwu Geograficznemu polskie nazwy: Nevado Silesia, Nevado Bytom i Nevado Coperniko.
Na najwyższy szczyt Peru – na Nevado Huascarán (6768 m n.p.m) w Cordillera Blanca weszli w dniu 21 czerwca 1971 roku: Adam Bilczewski, Henryk Furmanik i Adam Zyzak. Było to pierwsze polskie wejście na ten szczyt.
Przyglądając się wyprawie w wysokie góry „wtedy” i „teraz” wyraźnie widzieliśmy dwie różne, jakże inne epoki. Choć od wyprawy w Peruwiańskie Kordyliery minęły zaledwie, a może aż 44 lata (!), to warto było właśnie dla niej poświęcić trochę czasu, bo… dzisiaj nie ma już w wyprawach wysokogórskich tej egzotyki, tajemnicy, tego piękna… bo mamy świat, który rządzi się zupełnie inaczej.
Dobrze więc stało się, że tego wtorkowego popołudnia mogliśmy przenieść się w czasie do roku 1971 w Andy, w Peruwiańskie Kordyliery, czyli w góry wysokie i piękne, a wtedy jeszcze tak bardzo tajemnicze. Dobrze, że Jan Weigel stale i niestrudzenie pracuje nad tym, aby wszystko to, co związane było z tą wyprawą ocalić od zapomnienia. „Zrobiłem 26 taśm po 36 zdjęć…”. A dzisiaj z takiej wyprawy przywiózłby ich tysiące! Jakżeż to były inne czasy, ograniczone technicznie choćby tylko w tej jednej dziedzinie! Ale dzięki między innymi tym zdjęciom i w szczególności dzięki pracy naszego prelegenta, można było dzisiaj przeżyć całą wyprawę od początku do końca razem z jej uczestnikami z Klubu Wysokogórskiego w Bielsku-Białej: Janem Weiglem i Bronisławem Korcem.
Ciekawostką zaraz na początku prelekcji była informacja Jana Weigla, że tak naprawdę dla niego wszystko zaczęło się od listu Henryka Furmanika, którego treścią była propozycja udziału w organizacji i później w samej wyprawie w Andy. Ten list, leżący sobie spokojnie i cichutko w szufladzie adresata, ma dzisiaj wartość bezcenną! Chciałabym go kiedyś zobaczyć…
Dzisiejsza prelekcja o Peruwiańskich Kordylierach to nie tylko góry i góry, śniegi i lody, i nawisy śnieżne… To także cenne, znane na całym świecie miejsca, o których niejeden z nas marzył i dalej marzy… Wymienię niektóre z nich: Caracas, przeprawa przez Kanał Panamski, chrzest morski na Pacyfiku, Lima, Jezioro Titicaca, Cuzco i Machu Picchu. Po drodze były też liczne miasta portowe, gdzie statek handlowy miał wiele „do załatwienia”, a załoga i uczestnicy wyprawy mogli zejść choć na krótko na ląd, odetchnąć od morskiej wody i obejrzeć wszystko, na co tylko czas pozwalał. Trzeba też wspomnieć o ważnych spotkaniach, a było ich wiele…
O wyprawie można by dużo, dużo więcej napisać. Można też o niej przeczytać „u źródeł”, a więc przede wszystkim w książce Henryka Furmanika pt. „W Peruwiańskich Kordylierach” wyd.1975 r.,  oraz w jego artykule pt. „Śląska wyprawa Andy 1971” – opublikowanym w  „Taterniku” nr 1/1972 r. Ponadto zachęcam Internautów do lektury mojego opisu prelekcji „ANDY-1971 Pierwsza Polska Wyprawa w Andy Peruwiańskie” zamieszczonego w Kronice  PTT dnia 4 grudnia 2012 r.
Na koniec prelekcji Jan Weigel obiecał nam pewną niespodziankę, wiemy jaką, ale w tej relacji nie zdradzę. Dla niej na pewno warto będzie przyjść jeszcze raz do Książnicy Beskidzkiej na początku lipca 2015 r.
Janku! Pięknie dziękujemy!

CS
.

Jan Weigel w trakcie prelekcji

Z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego przy współudziale Urzędu Miejskiego w Zakopanem i Związku Podhalan w Polsce w dniu 13 czerwca 2015 r. odbyły się zakopiańskie obchody jubileuszu 150. rocznicy urodzin Kazimierza Przerwy-Tetmajera.
O godzinie 11-tej została odprawiona uroczysta msza święta w starym kościele na Pęksowym Brzyzku po czym złożono wiązanki kwiatów i zapalono znicze przy grobie tego wybitnego poety. Kolejnym punktem programu był uroczysty przemarsz z udziałem pocztów sztandarowych do Parku Miejskiego, gdzie w muszli koncertowej uroczyście otwarto wystawę poświęconą życiu i twórczości Kazimierza Przerwy-Termejra, po czym prezes PTT Józef Haduch (O/Chrzanów) i Nina Mikołajczyk (O/Łódź) zaprezentowali fragmenty jego twórczości. Dodatkową atrakcją były występy zespołu im. Bartusia Obrochty, zespołu góralskiego Zornica oraz związanego z krakowskim oddziałem PTT zespołu „Zielony Szlak”.
Czworo reprezentantów naszego oddziału uczestniczyło tylko w początkowej części obchodów na cmentarzu na Pęksowym Brzyzku.

SB
.

Czworo przedstawicieli naszego Oddziału z Tomkiem Kwiatkowskim (PTT O/Radom) przy grobie Kazimierza Przerwy-Tetmajera na Pęksowym Brzyzku

Doroczny Zjazd Delegatów PTT, który odbył się 13 czerwca 2015 r. był pierwszym z zaplanowanych na sobotę wydarzeń, które miały miejsce tego dnia w Zakopanem. Najważniejszym punktem porządku obrad było przyjęcie i zatwierdzenie sprawozdań PTT za rok 2014, co uczynione zostało jednogłośnie. Wśród zaledwie 37 przybyłych delegatów obecnych było tylko trzech spośród ośmiu delegatów naszego Oddziału: Szymon Baron, Dariusz Kojder i Tomasz Rakoczy.
Ze względów kronikarskich dodajmy, że Zjazd Delegatów PTT odbył się w jak zawsze bardzo gościnnych murach Centrum Edukacji Przyrodniczej Tatrzańskiego Parku Narodowego.

SB
.

pamiątkowe zdjęcie naszych delegatów z przyjaciółmi z Oddziałów PTT w Łodzi, Nowym Sączu i Radomiu

W piątek, 12 czerwca 2015 roku w Zakopanem odbyło się VI posiedzenie Zarządu Głównego PTT IX kadencji. Głównymi tematami poruszonymi na zebraniu były sprawy wydawnicze oraz Rok Kazimierza Przerwy-Tetmajera obchodzony przez PTT w tym roku. Warto także odnotować wprowadzenie nowej odznaki turystyczno-krajoznawczej PTT „Główny Szlak Sudecki” oraz uchwalenie na wniosek naszego Oddziału zmniejszonego odpisu od składek członkowskich dla uczniów zrzeszonych w Szkolnych Kołach PTT jako alternatywę dla istniejących.
Oddział PTT w Bielsku-Białej reprezentowali na posiedzeniu prezes Szymon Baron i wiceprezes Tomasz Rakoczy.

TR
.

pamiątkowe zdjęcie uczestników posiedzenia ZG PTT w Zakopanem

W ramach współpracy z krakowskim oddziałem PTT, w dniu dzisiejszym odbyła się w Krakowie prelekcja Szymona Barona i Katarzyny Talik pt. „Góry Hiszpanii i Andory”. Po raz pierwszy organizowane przez krakowski PTT spotkanie odbyło się w pubie Wręga na Kazimierzu, a opowieściom prezesa i sekretarz naszego Oddziału przysłuchiwało się około dwadzieścia osób.
Oddział

SB
.

Michał Myśliwiec przedstawia prelegentów

relacja Marcina Kolonko na stronie PTT O/Kraków -> zobacz

W odpowiedzi na zaproszenie od naszych czeskich kolegów z TJ „Sokol” Český Těšín wybraliśmy się na rajd, który ma się odbywać cyklicznie co rok. Dzisiejsza impreza miała być inauguracją tego cyklu, a my wybraliśmy się na nią w trzyosobowej grupie (niestrudzony Andrzej, Darek i Oliwka). Wyruszyliśmy o 6 rano. Miejscem naszej zbiorki i startu był Dworzec Kolejowy w Czeskim Cieszynie. Po ciepłym przywitaniu i wypełnieniu formularzy, zaopatrzeni w mapki, ruszyliśmy niebieskim szlakiem. Do wyboru były trzy trasy 7 km, 15 km i rowerowa, licząca 40 km. Ambitni, pozbawieni jednak rowerów, wybraliśmy trasę piętnastokilometrową. Pogoda była idealna. Po paru kilometrach doszliśmy do zamku w Kocobędzy, gdzie zrobiliśmy sobie zdjęcie przy najstarszej pozostałości tej budowli: trzynastowiecznej wieży. Szlak skręcił i doprowadził nas do serii umocnień w postaci bunkrów z 1938 roku, które, jak mówią podręczniki historii, miały bronić terytorium przed Niemcami i Polską. Zmieniliśmy kolor szlaku na zielony i kierowaliśmy się w stronę mety, która była w parku nad zalewem. Oliwka, przychodząc jako pierwsza na linie mety, przeszła do historii tego rajdu. I tu miła niespodzianka. Dostaliśmy pamiątkowe dyplomy, odznaki i inne gadżety; również napoje, nie obyło się bez grilla. Zaskoczeni dostaliśmy cały tort. Tak. Dobrze napisałem. Cały tort! 🙂 I tak siedząc w cieniu zajadaliśmy frykasy, patrząc jak kolejni uczestnicy przychodzą i przyjeżdżają na linie mety. Zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie i rozpoczęliśmy powrót do domu.
Pisząc tą relacje chciałem podziękować naszemu czeskiemu koledze Petrowi Friedrichowi i organizatorom za zaproszenie i gościnność godną podkreślenia. Za rok zapewne znów zawitamy i na pewno liczniej.

D.K.
.

pamiątkowe zdjęcie z Petrem Friedrichem na mecie rajdu