Oddział PTT w Bielsku-Białej

W kolejny zimowy wieczór w ramach prelekcji PTT odbył się pokaz slajdów Lidii Talik, członkini naszego Oddziału. Historia o grupie ludzi, którzy na rowerach przemierzyli Drogę Świętego Jakuba przywiodła do klubu mnóstwo słuchaczy. Multimedialna prezentacja, przygotowana przez Autorkę z dużym pietyzmem, dała nam namiastkę tej wielkiej, angażującej ciało i ducha wyprawy, była okazją do ożywionej dyskusji i zadawania wielu pytań przez przybyłe osoby. Lidia przybliżyła nam przebieg pielgrzymki rowerowej prowadzącej z Żywca przez Lourdes, a następnie szlakiem Camino de Norte do Santiago de Compostela, w której brała udział z kilkorgiem kompanów w ramach projektu „Rozkręć wiarę z nadzieją”. Osiemnaście dni, około 1400 km na rowerze. Ból, proste warunki noclegowe i przesuwanie granic możliwości fizycznych. A jednak nasza niezłomna koleżanka nie pozwoliła odczuć, że w jakikolwiek sposób mogło to przesłonić cel, jakiemu dedykowana była wyprawa oraz duchową pielgrzymkę w wymiarze indywidualnym, wewnętrznym, jakkolwiek różne bywają intencje przemierzanej w życiu Drogi. Życzymy Lidce by kolejne etapy, odcinki Drogi po Camino de Santiago były okazją do pięknych tak zewnętrznie jak i wewnętrznie podróży. Do zobaczenia!

Aneta Soja
.

Lidia Talik w trakcie prelekcji

W ten piękny zimowy niedzielny poranek postanowiliśmy wybrać się na spacer do Rezerwatu Żubrów. Wystartowaliśmy z Bielska-Białej ok. 10:30. Na miejscu przed żubrowiskiem powitał nas pusty parking, widocznie w taką pogodę nikomu nie chciało się wychodzić z domu, ale nas to nie przeraziło. Przed wejściem zrobiliśmy zdjęcie i ruszyliśmy idąc wzdłuż tabliczek „KIERUNEK MARSZU” ścieżką przyrodniczą co chwilę zatrzymując się przy tablicach, z których dowiedzieliśmy się o drzewach, roślinach, zwierzętach jakie można spotkać oczywiście oprócz żubrów w tym rezerwacie. Spacerowaliśmy pięknym białym lasem wypatrując między drzewami żubrów. Przeszliśmy ok. 1 km i już powoli wątpiliśmy czy je w ogóle zobaczymy. I już pod koniec ścieżki wypatrzyliśmy grupkę pięciu sztuk leżących pod drzewami. W miejscu gdzie można usiąść rozłożyliśmy nasze rzeczy i bacznie im się przyglądaliśmy. Aż w pewnej chwili żubry zaczęły podchodzić w naszym kierunku. Podeszły tak blisko, że były na wyciągnięcie ręki, oczywiście za ogrodzeniem. Spacer udany, cel osiągnięty. Szkoda, że była nas tylko trójka dzieci, mimo wszystko i tak było fajnie 🙂 Po ok 4 godzinach wróciliśmy do domu, gdzie czekał na nas pyszny obiadek!

Paweł (10 lat)
.

wyruszamy na ścieżkę przyrodniczą

Kolejny wtorkowy wieczór wspomnień w Klubie, 20-go stycznia 2015 r. Nasz kolega – Andrzej Ziółko pokazał zdjęcia i filmiki z wycieczki na Bałkany na przełomie lipca i sierpnia 2014 r. Przeżyliśmy więc wspólnie spływ Neretwą na wynajętych pontonach. Na sali wydawało się, że woda nas ochlapie, a była czysta, ciepła i chwilami o bardzo bystrym nurcie. Ale wywrotki nie było. Potem udaliśmy się w góry Bośni, Czarnogóry i Albanii. Wycieczki na najwyższe szczyty tych krajów, choć powodowały nieco zadyszki u uczestników, nie sprawiły większych trudności technicznych, mimo wysokości przekraczających 2500 m n.p.m. Za to widoki były bajeczne. Ciekawe, że Albania będąca przez wiele lat za super-żelazną kurtyną, teraz się otwiera na turystów i nawet drogi już są przyjazne dla ruchu samochodów nie tylko ekstra-terenowych. Po drodze wycieczkowicze zaliczyli i kilka ciekawych miast, już wyraźnie zacierających rany po ostatniej wojnie bałkańskiej. Miło było przenieść się na półtorej godziny w ciepły bałkański klimat. Andrzeju – dziękujemy!!!

Andrzej Popowicz
.

Andrzej Ziółko w trakcie prelekcji

Nieobliczalna pogoda tej zimy sprawia, że zaplanowanie wyjazdu w góry niesie ze sobą ryzyko niesprzyjającej aury. Na pierwszym w tym roku dwudniowym wyjeździe stanęliśmy w obliczu takich właśnie pogodowych kaprysów. Naszym celem stały się oblodzone szlaki Pienin.
Pierwszego dnia w bardzo licznej obsadzie, dwudziestu jeden osób, dotarliśmy nad Jezioro Czorsztyńskie, do Czorsztyna, i stamtąd niebieskim szlakiem ruszyliśmy w stronę Trzech Koron. Posuwaliśmy się powoli, leśne ścieżki obfitowały w śliskie fragmenty, mokry śnieg zalegający polany również nie ułatwiał marszu. Ostatecznie jednak tuż przed czternastą, rozdzieleni na kilka mniejszych grupek, dotarliśmy na szczyt Trzech Koron. W tym miejscu rozdzieliliśmy się na dwie grupy. Główna schodziła żółtym szlakiem do Krościenka, mniejsza, dwuosobowa podążała dalej niebieskim na Czertezik i potem na Sokolicę.
Nocowaliśmy w Szczawnicy u bardzo gościnnych gospodarzy „Pokoi u Bartka”.
Następny dzień przyniósł pogorszenie pogody i wędrówka na najwyższy szczyt Pienin była jeszcze trudniejsza. We mgle i przy lekkiej mrzawce, na szczęście ledwo wyczuwalnej, zdobyliśmy Szafranówkę. Kontynuowaliśmy marsz przez łąki i polany pokryte lepkim, topniejącym miejscami śniegiem. Tego dnia znów rozdzieliliśmy się na dwie grupy. Pierwsza schodziła do Jaworek przez schronisko Durbaszka, druga zdobyła Wysoką i do Jaworek zielonym szlakiem prowadzącym przez malowniczy Wąwóz Homole.

Robal
.

pamiątkowe zdjęcie uczestników wycieczki