Oddział PTT w Bielsku-Białej

Jak corocznie już od przeszło 20 lat, na przełomie maja i czerwca w schronisku nad Morskim Okiem odbywa się spotkanie „seniorów taternictwa”.  Celowo – pisząc użyłem cudzysłowu, bowiem nikt z tych co w imprezie uczestniczą nie czuje się seniorami, choć ich młodzieńcze lata sięgają niejednokrotnie do połowy 20-go wieku. Wszyscy z wszystkimi się znają, swoim towarzystwem cieszą i mają wiele wspólnych wspomnień z przygód w górach. Chętnie wracają do tych wspomnień. Potrafią o nich opowiadać okraszając to dowcipami sytuacyjnymi i szczerym śmiechem.
Duszą i głównym organizatorem spotkania była jak zwykle Basia Morawska. Zbyszek Skoczylas rej wodził na sali w schronisku, a jego tubalny głos – co jak w piosence (o nim) „zagłusza wiatr halny, a niedźwiedzie się ze snu zrywają” – zaprowadzał jaki-taki ład i posłuch w działaniach obsługi morskoocznego schroniska zarezerwowanego (w zakresie noclegów) dla uczestników spotkania.
Organizatorzy zadbali, aby ci co nie chcą lub nie mogą (bo boli kolanko lub bioderko) pieszo drałować szosą kilka kilometrów, zostali dowiezieni na miejsce wynajętym autobusem, oczywiście – za oficjalnym zezwoleniem TPN-u.
A więc zjeżdżali się sławni taternicy, alpiniści, himalaiści, andyniści już od piątku 30-go maja, aby w sobotę wyruszyć w góry. Wielu przyszło z Palenicy na własnych nogach i też nie narzekali, bo szło się dobrze. Deszcz nie padał a temperatura nie była upalna – tak w sam raz.
No i w sobotę, na podwórku za schroniskiem zbierali się ci co musieli się wygadać przed kolegami sącząc piwko. Tam co chwilę wybuchały salwy szczerego śmiechu.
W sobotę po południu, gdy codzienne tłumy dopłynęły znad Morskiego Oka, na werandzie schroniska Ksiądz Krzysztof Gardyna odprawił Mszę Świętą, a potem to całe towarzystwo zasiadło za stołami w oczekiwaniu na uroczystą kolację. Były przemówienia okolicznościowe, odczytano listy z pozdrowieniami od tych co z różnych powodów nie mogli w tym roku być na tej imprezie. Minutą ciszy uhonorowano pamięć Tych, co w minionym roku odeszli na drugą stronę życia. Zbyszek Skoczylas kilkakrotnie swoim tubalnym głosem zaryczał „zamknąć ryje !!!”, aby pozwolili skończyć ważne informacje. No i wreszcie podano świetną obiadokolację. Do niej i dzbany z czerwonym winem. No i ciekawostka: jakieś nieznane krasnoludki spod stołu powyciągały dodatkowe buteleczki z napojami rozweselającymi. No i było wesoło. A gdy już talerzyki po deserowych ciastach zostały posprzątane, to zaczęły się śpiewy. Stara wiara nie zapomniała piosenek polskich, słowackich i innych znanych nam z niegdysiejszych wieczorów schroniskowych i ogniskowych. A prawdziwego smaku tym piosenkom dodawała Pani Krysia – doskonale grająca na gitarze i pięknie śpiewająca z nami repertuar górski ale i balladowy.
I tak piękna noc, rozśpiewane schronisko i plany na przyszłość absolutnie nie uwzględniające wieku uczestników trwały do późnych godzin nocnych.
W niedzielny poranek – po śniadaniu około godziny 9-tej zawyła syrena i ryk Skoczylasa oraz wrzaski kapralskie Andrzeja Popowicza spędziły wszystkich do wspólnego zdjęcia na podwórku, przed schroniskiem. Tam prym wodził znany wszystkim najlepszy fotograf – Jasiu Słupski. Ale i inni na swoich foto-aparatach chcieli mieć pamiątkę więc nieco to trwało, ale było wesoło.
Pożegnania były serdeczne i wszyscy obiecywali być na następnym, a kierownictwo i personel schroniska, żegnając uczestników spotkania zapraszali serdecznie na następne.
W tegorocznym spotkaniu, było jak zwykle około setki osób, które zjechały się z całej Polski.
Bielsko-Biała też miało swoją mocną reprezentację: nasz Oddział PTT reprezentowali Andrzej Bara  z żoną Elą Filipowską, Bogdan Frączek, Piotrek Gawłowski, Kaziu Opyrchał z żoną Olą, Andrzej Popowicz z żoną Ewą, Jasiu Sieńczak, Jasiu Weigel, a byli i koledzy z BKA – Andrzej Georg, Czesiek Zamorski i Felek Kohler. Był też nasz przyjaciel klubowy – lekarz Jacek Grzbiela z żoną Alicją.

Jajor
.

uczestnicy XXII spotkania taterników-seniorów nad Morskim Okiem

Sobota, 31 maja 2014 r., dzień jak każdy normalny, mogłoby się wydawać. Niektórzy imprezują w różnych miejscach, niektórzy są w pracy na 2 zmianie, inni w domu z rodziną, a jeszcze inni po prostu śpią… Ale nie MY.
Ekipa w składzie: Szymon, Andrzej, Miłosz, Darek, Przemek oraz kierowca – Maciek wyrusza z Bielska-Białej o 20-tej (z przystankiem w Kozach), by około 22-giej dołączyć w miejscowości Kasina Wielka do kolejnego uczestnika naszej wyrypy – Grzegorza, który wystartował około południa z Myślenic i miał już za sobą prawie 20 kilometrów trasy. Tam po „motywacji” w stylu: „pełno połamanych i powalonych drzew na szlakach oraz wataha wilków na Lubogoszczy”, z różnymi myślami ruszamy w kierunku pierwszego szczytu, jakim jest właśnie Lubogoszcz (968 m n.p.m.).
Po drodze faktycznie mijamy pełno zwalonych drzew, które musimy po parę ładnych metrów obchodzić chaszczami, miejscami szukając znikającego gdzieś szlaku czerwonego. Jeśli chodzi o wilki, żadnych na szczęście nie spotkaliśmy. Od startu do momentu schodzenia ze szczytu, w kość dawał nam mocno deszcz.
Po zejściu do Mszany Dolnej, urządziliśmy sobie odpoczynek, by po kolejnym postoju i regeneracji sił oraz uzupełnieniu płynów, wyruszyć w kierunku przełęczy Glisne. Po drodze trafiliśmy na pola, gdzie pasły się krowy i… niestety, byki też – ale było bardzo zabawnie. Ominąwszy jakoś „zagrożenie”, którym był prawie 500-kilogramowy – o dziwo dla nas spokojny – byk, po nużącym podejściu znaleźliśmy się na Przełęczy Glisne.
Tam, niestety, nasz kolega Szymon zdecydował się zostać i dalej już w piątkę ruszyliśmy na drugi, a zarazem ostatni szczyt jakim był Luboń Wielki (1022 m n.p.m.). Po drodze minęliśmy trochę mniej wiatrołomów, za to na starcie i nieco dalej znowu dopadł nas deszcz. Szlak okazał się ponadto błotnisty i miejscami nieźle stromy, tak że niektórzy wymiękali. Po ok. 50 minutach „prawie-że-wspinaczki” dotarliśmy na szczyt, na którym znajduje się klimatyczne schronisko – niestety zamknięte o tej porze (godz. 5:15) i na którym również kończy się czerwony szlak – „Mały Szlak Beskidzki”. Z tego powodu zawiesiliśmy specjalną tabliczkę z kierunkiem i oznaczeniem tegoż szlaku.
Po regeneracji sił zeszliśmy do Rabki Zaryte, by ok. godz. 6:30 zakończyć kolejną, trzecią już, Nocną Wyrypę z PTT.
Na pewno wszystkim ta wyrypka dała w kość, niektórzy mają jeszcze zakwasy, lecz na pewno wszyscy szczęśliwi i zadowoleni, czekają już na kolejną edycje tej wspaniałej górskiej przygody.
W imieniu wszystkich i każdego z osobna Wielkie Podziękowania. Do zobaczenia za rok, oby w większym gronie.

PP
.

nasza szóstka na szczycie Lubogoszczy

Kolejna wycieczka dla dzieci połączona była z akcją „Sprzątamy Beskidy z PTT 2014”. Pierwsi przyjechali już w piątek, ostatni wyjechali w niedzielę. W sumie w gościnnych progach Chyza u Bacy pojawiło się dwudziestu członków i sympatyków naszego Oddziału, w tym ośmioro dzieci. Aby właściwie oddać klimat wycieczki, opis z takich wycieczek przygotowują właśnie dzieci:

Od 23 do 25 maja była wycieczka z Bielska-Białej na Mładą Horę. Wszyscy zbierali śmieci, a dziewczyny zbierały kwiaty na urodziny dla żony prezesa naszego Oddziału PTT. Julka i Oliwia uczyły się wierszyka „Co ma piernik do wiatraka? Co ma frak do kamizelki? (…)” Robiliśmy też kiełbaski i chleb na ognisku, a o dziesiątej wieczorem zagraliśmy w Mafię.

Julka (12 lat)
.

prawie wszyscy uczestnicy naszej wycieczki przed Chyzem u Bacy na Mładej Horzej

Po kilku dniach niezwykle intensywnych opadów, lokalnych podtopień nikt nie wiedział, jak będą wyglądały szlaki Beskidu Makowskiego w rejonie Koskowej Góry, która była celem naszej wycieczki.
Z Bielska-Białej wyjechaliśmy o 7:30 i już po kilkunastu minutach mogliśmy cieszyć się słoneczną pogodą, zwiastującą kolejny, przyjemny dzień w górach. Po dojechaniu do Świnnej-Poręby mieliśmy okazję zobaczyć wyraźne efekty ostatnich opadów – niedokończony zbiornik retencyjny powstrzymał dużą ilość wody z pewnością chroniąc Małopolskę przed klęską żywiołową.
W końcu dotarliśmy do Makowa Podhalańskiego, skąd żółtym szlakiem skierowaliśmy się w stronę Koskowej Góry. Szlak miejscami nieco błotnisty, gdzie indziej przypominający strumień, mimo wszystko był w całkiem niezłym stanie, jak na tak długie i intensywne opady. Wędrowaliśmy lasem przez Stańkową i Ostrysz by po trzech godzinach ujrzeć to, z czego słynna jest Koskowa Góra – przepiękne panoramy. Tak niesamowitej widoczności dawno nie mieliśmy, a kolejne pasma górskie były doskonale widoczne. Bez problemu wymienialiśmy kolejne szczyty z naszej okolicy od Baraniej Góry po Skrzyczne i Skalite, nieco za nimi schowane Kotarz i Beskid Węgierski oraz Magurę. Z drugiej strony bliskie pasmo Zembalowej, za nim Beskid Wyspowy z Luboniem Wielkim i Mogielicą, a na horyzoncie dobrze widoczne Gorce. Mieliśmy też okazje zobaczyć Tatry… Cała dookólna panorama na wszystkich uczestnikach wycieczki zrobiła niesamowite wrażenie.
Po dłuższym odpoczynku udaliśmy się na sam wierzchołek Koskowej Góry, na którym najmłodszy z uczestników wycieczki – Paweł otrzymał odznakę „Ku Wierchom” oraz zeszliśmy do murowanej kapliczki z 1910 r. znajdującej się między Koskową Górą a Praszywką.
Dalsza droga prowadziła niebieskim szlakiem przez Syrkówkę i Magurkę na Przełęcz Jabconiówkę. Tam też zakończyliśmy dzisiejszą wycieczkę.
Myślę, że dzisiejszą wycieczkę i przepiękne widoki ze szczytu Koskowej Góry zapamiętamy na długo.

SB
.

nasza grupa przy kapliczce pod Koskową Górą