Oddział PTT w Bielsku-Białej

Minął już przeszło tydzień od zakończenia wyprawy trekkingowej „Bałkany 2012”, której organizatorem był Oddział PTT w Bielsku-Białej, a już dzisiaj mamy przyjemność zaprezentować dwa krótkie filmiki przygotowane przez Kubę Dorzaka, który jako jedyny uczestnik wyprawy postanowił zdobywać szczyty na nartach ski-tourowych.
Serdecznie zapraszamy do obejrzenia filmików z wejść na Maglić – najwyższy szczyt Bośni i Hercegowiny położony w Górach Dynarskich oraz Vrh Bora, znajdujący się niedaleko Zlej Kolaty w Górach Przeklętych.
.

Vrh Bora
.

Maglić
.

W dniach 12-13 maja br. odbyła się wycieczka na Wielką Raczę, dofinansowana przez Gminę Bielsko-Biała w ramach zadania pn. „Spotkania na granicy”. Tym razem postanowiliśmy wędrować szlakiem od strony słowackiej, a w schronisku spotkaliśmy się z kolegami z Żyliny, którzy reprezentowali Slovensky Vysokohorsky Turystycky Spolok.
W sobotni poranek, spotkaliśmy się na dworcu PKS w Bielsku-Białej, skąd czekał nas przejazd busem do Oszczadnicy (na Słowacji), położonej u podnóża Wielkiej Raczy. Po przybyciu na miejsce, pełni zapału i energii ruszyliśmy w drogę na trasie: Oszczadnica – Kalinowy Wierch – Chaty na Raczy – Wielka Racza. Podejście było raczej łagodne i odznaczało się pięknymi widokami. Już po niedługim czasie ukazała się rozległa panorama, był więc pretekst do „złapania tchu” i zrobienia kilku zdjęć.
Po dłuższym czasie dotarliśmy do Chaty na Raczy (935 m n.p.m.), gdzie niestety deszcz dał o sobie znać i pozostał z nami już do końca wędrówki. Pokonanie całej trasy zajęło nam około 4 godzin.
Gdy zakwaterowaliśmy już się w Schronisku PTTK na Wielkiej Raczy chcieliśmy rozpalić ognisko, co uniemożliwiła nam pogoda. Znaleźliśmy jednak wyjście z sytuacji i zjedliśmy kiełbaski – przyniesione w plecakach – prosto z kominka. Dołączyli do nas również inni turyści, było więc wesoło i sympatycznie.
Następnego dnia czekała nas wczesna pobudka by spotkać się ze słowackimi kolegami, którzy dotarli do schroniska z samego rana. Rozmawialiśmy o działalności naszych stowarzyszeń, organizowanych wycieczkach i innych imprezach. Na najbliższą wspólną wycieczkę udamy się już początkiem czerwca do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Na koniec zrobiliśmy wspólne pamiątkowe zdjęcie.
Tego dnia udaliśmy się w trasę na Przełęcz Przegibek. Pogoda nam dopisywała, a nasze oczy cieszyły malownicze widoki gór. W schronisku zrobiliśmy dłuższy odpoczynek, po czym zeszliśmy do Rycerki Kolonii, gdzie nasza wycieczka dobiegła końca i wróciliśmy busem do Bielska.
Miła atmosfera, przyjemna trasa i piękne widoki towarzyszyły nam podczas dwudniowej wędrówki. Dziękujemy wszystkim za udział i do zobaczenia na kolejnych imprezach PTT.

DS
.

na szczycie Wielkiej Raczy

Kolejna prelekcja w naszym oddziale przeszła do historii. Prelegentem był dzisiaj Wojciech Waluś, który zabrał nas w interesującą podróż na kontynent afrykański, a dokładniej do położonego w Afryki Północnej – Maroka.
Wysłuchaliśmy jego wspomnień z udanego wejścia na najwyższy szczyt Afryki Północnej – Jabal Toubkal (4167 m n.p.m.), a także wiele ciekawostek o kuchni marokańskiej, miejscowej kulturze, zwyczajach, a także o bezinteresownej pomocy dla turystów.
Nasz lokal był wypełniony dzisiaj po brzegi, co mamy nadzieje będzie miało miejsce także podczas następnych prelekcji, na które już teraz serdecznie zapraszamy.

ŁG
.

Wojciech Waluś w trakcie prelekcji

W niedzielę kończącą długi majowy weekend, postanowiliśmy skorzystać z tego wszystkiego co może  zaoferować Beskid Żywiecki. W tym celu udaliśmy się do Koszarawy Żłabne, skąd rozpoczęliśmy marsz uroczą okolicą, którą poznawaliśmy poruszając się bez szlaku. Po drodze lasy zachwycały nas swą soczystą zielenią, a słońce pozwalało nam wygrzewać się w swoich promieniach. W końcu po godzinie doszliśmy do żółtego szlaku i kierując się w lewo weszliśmy na Jałowiec (1111 m n.p.m.), z którego rozciągała się niezwykła panorama na szczyty: Babiej Góry, Pilska, Skrzycznego, a nawet na Małą Fatrę. Po chwili przerwy wróciliśmy na żółty szlak, który zaprowadził nas na Suchą Górę (Czerniawa Sucha – 1062 m n.p.m.), skąd zielonym szlakiem poszliśmy przez Beskidek na Przełęcz Klekociny. Podczas wędrówki bardzo sporadycznie spotykaliśmy innych turystów, co chyba nikomu szczególne nie przeszkadzało. W zamian można było zobaczyć wielu mniejszych „turystów” :-), takich jak: owady, gady oraz różnego rodzaju robaczki, których część została uwieczniona na zdjęciach. Z malowniczo położonej Przełęczy Klekociny wspięliśmy się na szczyt Mędralowej, gdzie znajduję się szałas, w którym można przenocować. Po krótkim odpoczynku i degustacji własnych zasobów żywnościowych, rozpoczęliśmy w dobrych humorach drogę powrotną. Pod koniec trasy zaskoczyła nas burza, która „poczęstowała nas solidnie” ciepłym deszczem, a na deser zaserwowała nam drobne gradobicie. Na szczęście znajdowaliśmy się już w samochodach. Pomimo tego, wycieczka była bardzo udana.

AR
.

na szczycie Mędralowej

Dzisiejsze miejsce zbiórki na dworcu kolejowym w Andrychowie świeciły pustkami. Jedna grupa z Forum Beskidu Małego pod przewodnictwem „Jardo” zadeklarowali, iż trasę rozpoczną od Rzyk przez Leskowiec na Potrójną, ale w godzinach późniejszych (czekamy na ich relacje z udziału w akcji). Zważywszy na fakt, iż ze mną wybrał się na dzisiejszą akcję tylko mój stary znajomy (Andrzej Jeżyna) z którym zaczynałem górskie wędrówki, stwierdziliśmy, że trasę z Andrychowa przełożymy na inny termin. I tak po kilkunastu minutach ruszyliśmy alternatywną trasą z Targanic żółtym szlakiem w kierunku szczytu Jawornica i dalej na Potrójną. Pierwsze podejście dość strome pokonaliśmy bardzo szybko z powodu małej ilości pozostawionych śmieci. Pierwszy odpoczynek zrobiliśmy sobie na szczycie Jawornicy (834 m n.p.m.), gdzie znajdują się ruiny schronu turystycznego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego wybudowanego w 1938 roku, a zburzonego w czasie wojny. Pozostałą trasę pokonaliśmy spacerkiem, gdzie po trzech kilometrach stanęliśmy na szczycie Potrójnej. Na szlaku spotkaliśmy niestety więcej jeżdżących samochodów terenowych niż turystów, ale jak zauważyliśmy ten Beskid jest rajem dla tego typu imprez motoryzacyjnych. Będąc już na szczycie trzeba było wstąpić na kawę do Chatki na Potrójnej, która włączyła się do współpracy w ramach naszej akcji. Tam zasiedliśmy na tarasie i przyglądaliśmy się Babiej Górze, planując kolejne wędrówki.
Po godzinnej wizycie na chatce wybraliśmy się w drogę powrotną tą samą trasą. Wracając przez szczyt Potrójnej troszkę nas rozśmieszył widok ludzi stojących dumnie na tym szczycie obok swoich samochodów terenowych, dla których był to zapewne wyczyn zaliczając taką górę przy pomocy „koni mechanicznych”. Dalszą powrotną trasę pokonaliśmy w zupełnym spokoju przy towarzyszącym śpiewie ptaków.

TW
.

na szczycie Jawornicy

W dniach 27 kwietnia – 5 maja 2012 r. odbyła się pierwsza w tym roku wyprawa trekkingowa Oddziału PTT w Bielsku-Białej. Jej celem były Bałkany, a dokładniej pięć najwyższych szczytów państw bałkańskich: Maglić (Bośnia i Hercegowina) – 2386 m n.p.m., Zla Kolata (Czarnogóra) – 2534 m n.p.m., Djeravica (Kosowo) – 2656 m n.p.m., Korab (Macedonia i Albania) – 2764 m n.p.m. i Midżur (Serbia) – 2169 m n.p.m.
Zgodnie z planem rozpoczęliśmy zdobywanie szczytów od Maglicia, pod który dojechaliśmy z pewnym opóźnieniem spowodowanym postojami na obu granicach. Mimo wszystko jeszcze wieczorem wyruszyliśmy na szlak, aby rozbić namioty na pewnej wysokości. Śniegu było dużo więcej, niż w ubiegłym roku, co stawiało nasz wyjazd w mniej komfortowej sytuacji. Mimo tych problemów oraz żaru lejącego się z nieba piątce z nas udało się stanąć na najwyższym wierzchołku Bośni i Hercegowiny.
Kolejne dwa dni na górskim szlaku to wędrówka męskiej części ekipy z ciężkimi plecakami w stronę najwyższej w Czarnogórze, Złej Kolaty. Ponieważ droga na ten szczyt oznaczała spotkanie w potężnymi nawisami, a ilość śniegu była bardzo duża, zadowoliliśmy się jednym z sąsiednich dwutysięczników. Przygód mieliśmy tu co niemiara, bo schodząc do miejsca obozu natrafiliśmy na świeże tropy niedźwiedzia, a w nocy przez nasz obóz przebiegła wataha wilków.
Wiedząc już, że z nawisami i ogromem śniegu w Górach Przeklętych nie wygramy, postanowiliśmy zmienić nieco plan wyjazdu na bardziej krajoznawczy. Odwiedziliśmy Kosowo, zwiedzając Kosowską Mitrowicę i Prisztinę, odwiedziliśmy stolicę Macedonii – Skopje, a także w drodze powrotnej stolicę Serbii – Belgrad. Skosztowaliśmy także lokalnych potraw w odwiedzanych krajach oraz wzięliśmy udział w watrze zorganizowanej z okazji 1 maja w czarnogórskim Gusinje.
Myliłby się jednak ten, kto przypuściłby, że cztery dni w górach nam wystarczą. Świadomie odpuszczając Złą Kolatę, Djeravicę i Korab, nie zamierzaliśmy pominąć Midżuru, najwyższego szczytu w Serbii. Na jego wierzchołku stanęła cała ósemka uczestników wyprawy i choć ze szczytu musieliśmy uciekać przed gwałtowną burzą, cały wyjazd możemy śmiało uznać za bardzo udany.

SB
.

uczestnicy wyprawy na Midżurze - najwyższym szczycie Serbii

4 maja br., gdy wraz ze znajomymi przemierzałem szlaki w okolicach Łysin, Gibasówki, Łamanej Skały i Potrójnej w ramach Akcji „Sprzątamy Beskid Mały”, w drugiej części tego Beskidu w okolicach Hrobaczej Łąki działała inna grupa. Do współpracy z Polskim Towarzystwem Tatrzańskim i na wielkie sprzątanie, spod przystanku pod Kamieniołomem wyruszyła dziesięcioosobowa grupa uczniów Szkoły Podstawowej nr 2 w Kozach pod opieką Anny Filarskiej. W grupie znaleźli się: Filip Filarski, Maria Filarska, Wiktoria Foltyn, Martyna Piwko, Jakub Witkowski, Paulina Juraszek, Justyna Kine, Paulina Piekiełko, Weronika Pierniak i Sandra Pietraszko. Pomimo niezbyt dobrej pogody humory i zapał dopisywały, a pracy było naprawdę dużo, ponieważ na odcinku Kamieniołom – Wilczy Staw uczniowie zapełnili sześć worków 60 litrowych i jak sami stwierdzili,  praca jeszcze nie została skończona.
Jak widać akcja „Sprzątamy Beskid Mały” cieszy się coraz większym uznaniem nie tylko wśród dorosłych turystów, ale i wśród młodzieży z wielu szkół. Dziękujemy za udział i zapraszamy na kolejne trasy.

TW
.

młodzież podczas sprzątania

W dniu 3 maja w czteroosobowym składzie (Angelika i Wiktoria Puchalska, Michał Zawierucha i Tomasz Węgrzyn) przyjechaliśmy pod Kościół w Kocierzu Rychwałdzkim. Na umówionym miejscu zbiórki robiąc nam miłą niespodziankę dołączył do nas nasz przyjaciel z górskich wędrówek Mariusz Garbacz z Targanic. I tak w pięcioosobowym składzie po godzinie 10-tej ruszyliśmy do kolejnego przejścia szlakami przez Beskid Mały. Po 30 minutach podejścia zielonym szlakiem staliśmy już na polankach przysiółka Łysiny. Niestety sprawdziły się nasze przypuszczenia i naszym oczom ukazały się liczne dzikie wysypiska śmieci znajdujące się w przydrożnych zaroślach i rowach. W tej sytuacji pozostało nam zrobić materiał fotograficzny ukazujący miejsca składowisk i przekazania odpowiednim gminom w celu ich usunięcia. Pierwszy krótki odpoczynek i dalej w drogę.
Z kilometra na kilometr worki coraz bardziej się zapełniały i przez co utrudniały nam dalszą drogę, ale zbliżająca się burza motywowała nas do dalszej wędrówki z nieco szybszym krokiem. Napotkane po drodze trzy grupy crossowców uświadomiły nas, jak bardzo ludzie potrafią być nieodpowiedzialni i niebezpieczni na górskich szlakach.
Po kolejnych krótkich odpoczynkach na Gibasówce i Łamanej Skale dotarliśmy zmęczeni na Potrójną, gdzie mieliśmy zaplanowany nocleg w Chatce na Potrójnej. W progu zaraz miło i sympatycznie powitali nas właściciele tego obiektu – Ania i Rafał, którzy zaraz zrobili nam herbatkę i kawę. Chwilę potem zasiedliśmy na widokowym tarasie z widokiem na Babią Górę i Tatry, gdzie mogliśmy odpocząć. Czas do wieczora miło spędziliśmy na wspomnieniach z poprzednich wizyt w tym rejonie.
Drugi dzień naszej wędrówki rozpoczął się troszkę mniej optymistycznie widząc padający deszcz za oknem naszego pokoju. Z widokowego tarasu nie było widać nie tylko Babiej Góry, ale i Łamanej Skały, która znajduje się tam na pierwszym planie tego widoku. Po smacznym śniadanku ubrani w peleryny ruszyliśmy w dalszą drogę by dokończyć zaplanowaną robotę, a ta nie była w tym dniu łatwiejsza. Byliśmy na to przygotowani, że odcinek Małego Szlaku Beskidzkiego (Potrójna – Przełęcz Kocierska) jest często uczęszczany przez turystów i będzie więcej zaśmiecony. Po blisko dwóch godzinach w żęsistym deszczu dotarliśmy na Przełęcz Kocierską z wyładowanymi czterema 60-litrowymi workami. Tutaj zdecydowaliśmy, że część naszej grupki pozostanie na przełęczy z workami, a reszta zejdzie zielonym szlakiem pod Kościół do Kocierza, gdzie pozostawiliśmy nasz samochód. I tak po kilkunastu minutach już wszyscy jechaliśmy w stronę naszych domów…

TW
.

Nasza ekipa w pobliżu Łamanej Skały