Oddział PTT w Bielsku-Białej

Ostatnie w tym półroczu spotkanie organizowane wspólnie przez Gminny Ośrodek Kultury w Buczkowicach i Oddział PTT w Bielsku-Białej przyciągnęło niemal trzydziestu chętnych do wysłania relacji Ewy Gluzy i Pawła Karbarza z podróży do Indii i Nepalu.
W prezentacji pt. „Indie i Nepal – fascynacja, niesmak i zachwyt…?” pokazali wiele ciekawostek dotyczących tych azjatyckich krajów, a także wyjaśnili, skąd w tytule prelekcji wzięły się te skądinąd sprzeczne uczucia. Z motywów górskich, które zaprezentowali mogliśmy obejrzeć trekking do Annapurna Base Camp, który z uwagi na niewielką ilość czasu przeszli o wiele szybciej, niż jest sugerowane.
Na pewno każdy, kto odwiedził GOK w tę niedzielę nie czuje się zawiedziony, bo świetne zdjęcia i doskonała prelekcja to idealny pomysł na spędzenie wiosennego popołudnia.

SB
.

Ewa Gluza i Paweł Karbarz w trakcie prelekcji

W ostatnią niedzielę marca wybraliśmy się na Czeretniki w Beskidzie Średnim (Makowskim). Mimo, iż minionej nocy spaliśmy godzinę krócej, 11 osób wstało z samego rana, aby spędzić czas miło i aktywnie w górach.
Samochodami dojechaliśmy do Ślemienia, skąd po mszy św. ruszyliśmy w trasę Pasmem Pewelskim, złożonym z dwóch łańcuchów wzniesień, z których wyższym jest Bąków, nazywany też Czeretnikiem. Przez dłuższy czas szlak prowadził lasem, gdzie towarzyszył nam radosny śpiew ptaków, spotkaliśmy sarny i wiewiórki. Pierwszym punktem, do którego dotarliśmy była Gachowizna (766 m), gdzie zatrzymaliśmy się na dłużej. Dzień był piękny, słońce grzało – czego chcieć więcej?
Dalej wędrowaliśmy lasem, lecz coraz częściej mogliśmy obserwować piękno górskiego krajobrazu, z kolejnych polan podszczytowych pasma. Przez dłuższy czas nie spotkaliśmy turystów, aż tu nagle widzimy 2 turystki, które wybrały się na wycieczkę konną po górach. Oczywiście zaprosiliśmy koleżanki do wspólnego zdjęcia na szczycie Bąkowa.
Trasa nie była specjalnie trudna ani męcząca, ale warto było wybrać się w tę część Beskidów. Zadowoleni z widoków i pogody zakończyliśmy niedzielną wycieczkę koło kościoła w Pewli Ślemieńskiej.

DS
.

na szczycie Bąkowa

Po raz pierwszy mieliśmy okazję wysłuchać prelekcji Ali i Tomka Rakoczych, którzy zaprezentowali nam zdjęcia ze swojej podróży poślubnej w roku 2010, podczas której odwiedzili popularną w naszym kraju Tunezję i niemal całkowicie nieznaną Libię. Okazało się, że jednak nie do końca nieznaną, bo w naszym lokalu pojawiło się kilka osób, które również były w tym kraju i miały ochotę dodać coś ode siebie. Zdjęcia naszych prelegentów przeplatane zarówno ich wspomnieniami, jak i dodatkowymi opowieściami przybyłych gości, nieraz zupełnie odmiennymi, sprawiły, że atmosfera była doskonała. Mogliśmy porównać Libię z lat 70-tych oraz tę sprzed ubiegłorocznej rewolucji arabskiej – do pełni szczęścia zabrakło jedynie najświeższego spojrzenia 🙂
A żeby było jeszcze weselej, gdy prelekcja się skończyła nikt nie kwapił się do wyjścia. Mamy nadzieję, że taki nastrój będzie towarzyszył naszym kolejnym slajdowiskom, na które serdecznie zapraszamy!

SB
.

Tomasz i Alicja Rakoczy w trakcie prelekcji

Piękna, słoneczna pogoda i wymarzony wiosenny śnieg – firn, obficie przykrywający stoki. Takie warunki rzadko zdarzają się w Beskidach. Tym razem towarzyszyły nam podczas wycieczki na trasie: Przełęcz Glinne – Pilsko – Hala Cebula – Hala Miziowa – Pilsko – Przełęcz Glinne.
Jednak chyba nie warunki narciarskie, ale wspaniałe widoki najbardziej zapadną w pamięć. Co rusz przychodziły na myśl skojarzenia z alpejskimi lodowcami, a dech w piersiach zapierały przepiękne panoramy Beskidów i Tatr.

PH
.

pogoda nam dzisiaj dopisała

W piękny słoneczny dzień wybraliśmy się na Błatnią. Wycieczkę rozpoczęliśmy od stałej ekspozycji „Huta szkła” z XIX w, który znajduje się na prawym brzegu potoku Jasionka. Dalej wędrowaliśmy szklanym szlakiem oznaczony niebieską literą „S” prowadzącym przez najpiękniejsze partie Potoku Jasionki. Przez cała drogę przyświecało nam słońce, miejscami powiewał cieplejszy wiaterek i od razu w powietrzu można było poczuć powiew wiosny.
Po dotarciu na szczyt podziwiliśmy przepiękne widoki. Ze szczytu Błatniej, a właściwie malowniczej polany, mieliśmy okazję podziwiać beskidzkie szczyty patrząc niemal w każdym kierunku. Na skraju polany znajduje się schronisko na Błatniej, gdzie zatrzymaliśmy się na dłuższy wypoczynek. Było jak zwykle bardzo wesoło, a korzystając z okazji, że w schronisku byli turyści z SKPG Kraków, poczęstowaliśmy ich naszymi wyśmienitymi paluszkami beskidzkimi.
W takich dobrych humorach ruszyliśmy w drogę powrotną, tym razem szlakiem harcerskim. Szlak jest bardzo urokliwy, prowadzi wzdłuż strumyków, przez które przechodziliśmy kilka razy. Śniegu było jeszcze sporo, momentami dosyć ślisko, ale dla nas nie stanowiło to większych problemów.
Wycieczkę zakończyliśmy szczęśliwie, ekipa jak zwykle się spisała i czekamy z niecierpliwością na następna wyprawę.

DS
.

przed schroniskiem na Błatniej

Kolejny weekend, kolejna wycieczka. Perspektywa wypadu w niezbyt wysokie Pasmo Ropicy w Beskidzie Śląsko-Morawskim w Czechach, pomimo niesprzyjającej pogody, przyciągnęła grupę trzynastu osób.
Trzema samochodami dojechaliśmy do Ligotki Kameralnej, skąd żółtym szlakiem ruszyliśmy w stronę Małej Praszywy. Z tygodnia na tydzień w górach jest coraz mniej śniegu, lecz miejscami wciąż dawał nam w kość śliski lód. Do tego mżyło i nie byliśmy do końca pewni, czy zaraz nie złapie nas jakaś ulewa. W takich warunkach, szybkim krokiem dotarliśmy do schroniska pod Małą Praszywą. Widoków nie było w ogóle, panowała gęsta mgła, a z okien schroniska nie widzieliśmy położonego sto metrów dalej zabytkowego kościoła św. Antoniego. Nie przeszkadzało nam to miło spędzić czasu w schronisku – były smaczne paluszki, przemiła obsługa, a do tego dopasowały się nasze doskonałe humory.
W międzyczasie przyszła ulewa i sam nie wiem jakim cudem, lecz nikt z nas nie zmoknął, bowiem gdy tylko wyszliśmy ze schroniska – deszcz ustąpił, a nawet delikatnie zaczęło wyglądać słońce. W tej przyjemnej aurze Wojtek odebrał legitymację PTT, a nasz Oddział powoli zbliża się do stu członków. Wierzę, że uda się tę liczbę osiągnąć w tym roku.
Część naszej grupy postanowiła nie iść dalej i zawrócić do samochodów. Pozostała ósemka ruszyła bardzo przyjemnym czerwonym szlakiem na Czupel i dalej do schroniska pod Kotarzem. Tutaj trafiliśmy w sam środek fiesty. Turyści z Frydka-Mistka, których w tym miejscu serdecznie pozdrawiamy, grali na gitarach i mandolinie, śpiewali i ogólnie dobrze się bawili. A my razem z nimi 🙂
Niestety, to co miłe szybko się kończy i wkrótce ruszyliśmy w drogę powrotną. Niebieski szlak nie był zbytnio zalodzony, więc dość sprawnie wróciliśmy o 16 na parking. W drodze powrotnej zrobiliśmy jeszcze małe zakupy (ach te lentilki) i około 17-tej szczęśliwie dotarliśmy do Bielska-Białej.

SB
.

nasza grupa przed schroniskiem pod Małą Praszywą