Drugi dzień na szlaku wyglądał nieco inaczej niż poprzedni. Pierwszą (zasadniczą) różnicą był nasz plan – przed nami była perspektywa Koziej Góry oraz Szyndzielni (drugiego oraz trzeciego szczytu, który figurował w regulaminie konkursu). Druga wiązała się z czasem, ponieważ wyruszyliśmy nieco ponad godzinę wcześniej, co powodowało konieczność zwolnienia uczniów z ostatniej lekcji.
28 września byliśmy bardzo optymistyczni, gdyż niebo nie było już spowite chwiejną aurą. Najpierw rozpoczęliśmy wejście na Kozią Górę, które już na samym początku powitało nas pięknym okazem grzyba wykonanego z drewna. Znalazł się wśród nas nawet śmiałek, który spróbował swoich sił w podniesieniu okazu, jednak jego wysiłki okazały się bezskuteczne (chociaż przyniosło to już drugie niezapomniane zdjęcie w trakcie naszych podbojów).
Na szczycie delektowaliśmy się specjałami domowej roboty. Później dzięki wyjątkowej specyfikacji Koziej Góry mogliśmy poczuć w sobie dziecięcą radość, która zmotywowała nas do dalszej drogi. Po zabraniu drugiej pieczątki oraz pamiątkowym zdjęciu obraliśmy kierunek – Szyndzielnia.
Trasa wiodła pod górę, w związku z czym grupa pościgowa narzuciła bardzo żwawe tempo, aby zdążyć zejść przed zmierzchem. Podziwiając skutki „rowerowej” działalności na wyciętych przez potężne koparki drzewach zdobywaliśmy kolejne kilometry. Po stromym podejściu zdecydowaliśmy się na dłuższą przerwę, ponieważ nasze tempo przysporzyło nam sporo czasu. Dlatego po zdobyciu ostatnich pieczątek rozpoczęliśmy rozmowę o wdzięcznym temacie – matura…
Zejście nie było bardzo wymagające, jednak wiązało się ono znowu z użyciem czołówek. Po raz kolejny delektowaliśmy się wspaniałymi widokami, których opisanie zajęłoby zdecydowanie więcej niż jedną stronę… Późniejsze zejście przez Dębowiec również dostarczyło paru wyjątkowych wspomnień.
W ten sposób Szkolne Koło PTT „Pionowy Świat” zaznaczyło swój udział w konkursie „W góry!”. Jednak ten cel od początku był dla nas czymś drugorzędnym, ponieważ góry są wpisane nie tylko w nasze kroniki, ale również w nasze wspomnienia…
SzW
po zdobyciu 3 szczytów w 24 godziny podziwiamy wieczorną panoramę Bielska-Białej z Dębowca
