Oddział PTT w Bielsku-Białej

W pochmurną sobotę, w ramach wyjazdów z Oddziałem Bielskim PTT wyruszyliśmy po raz trzeci w Beskid Wyspowy. Tym razem naszym celem była Śnieżnica. Deszczowa pogoda odstraszyła kilka osób, ale ostatecznie mieliśmy sporo szczęścia, a nawet i trochę słońca!
Na szlak z Dobrej wyruszyliśmy ok. godziny 10:30. Góry schowane były za ciężkimi, ciemno szarymi chmurami i początkowo nie mieliśmy żadnych dalszych panoram. Po wyjściu nad domostwa widzieliśmy jedynie podstawy Łopienia i przełęcz Rydza-Śmigłego, natomiast Mogielnicę jedynie oczami wyobraźni. Wchodząc w las od razu trafiliśmy na wąską, stromą ścieżkę. Znając charakter gór Beskidu Wyspowego nikt nie był zaskoczony takim obrotem sytuacji. Od właściwego szczytu Śnieżnicy (1007 m n.p.m.) dzieliły nas ponad 2 godziny marszu. Już po paru metrach ujawnili się w grupie pierwsi grzybiarze, którzy zaraz ruszyli w las przepatrując ściółkę. Dzięki czujnej i uważnej postawie Grzegorza, który pełnił trudną rolę „zamka”, wszyscy zbieracze, bezpieczni i zadowoleni ze swoich zbiorów, wrócili na właściwą ścieżkę, dołączając do reszty grupy. Poza grzybami na trasie widzieliśmy zarastające polany oraz ponad 100-letni las bukowy z wychodniami skalnymi w Rezerwacie „Śnieżnica” na północnych stokach Wierchu. Na zalesionym szczycie z charakterystycznym krzyżem stanęliśmy po dwóch godzinach górskiej wędrówki. Pomimo braku widoków, rozłożyliśmy się na dłuższą przerwę, ciesząc się promieniami słońca, które przedarły się przez chmury. Na szczycie nie mogło oczywiście zabraknąć tradycyjnego zdjęcia z banerem.
Ze szczytu schodziliśmy już dwoma grupami. Mniejsza pognała wcześniej na przełęcz Gruszowiec, żeby zdążyć jeszcze wyskoczyć na sąsiedni Ćwilin. Nie wszyscy jednak się zdecydowali ze względu na bardzo strome podejście i zapowiadane na popołudnie pogorszenie pogody. Mając jednak trochę czasu w zanadrzu, przeszliśmy trochę dłuższym szlakiem kierując się w stronę wyciągu narciarskiego z Kasiny Wielkiej. Schodząc już do przeł. Gruszowiec zatrzymaliśmy się jeszcze w Młodzieżowym Ośrodku Rekolekcyjno – Rekreacyjnym pod Śnieżnicą, gdzie stołówka oferuje pyszne domowe obiady.
Z grupą zdobywców Ćwilina spotkaliśmy się na przeł. Gruszowiec w słynnym „Barze pod Cyckiem”, gdzie czekając na busa mogliśmy schronić się przed nadciągającym deszczem.
Mimo nieciekawych prognoz na sobotę udało nam się przejść praktycznie suchą nogą. W drodze powrotnej, „wypadane” chmury odsłoniły górskie szczyty. Dziękuję uczestnikom wyjazdu za wspólną wędrówkę, szczególnie zaś Grażynce, która zawsze dba o zdjęcia z wycieczek oraz Grzesiowi za czujne zamykanie grupy!
Zapraszam na kolejne wyjazdy „W dobrym Towarzystwie” z Bielskim Oddziałem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego!

Martyna Ptaszek-Pabian
.

nasza grupa na głównym szczycie Śnieżnicy

Za nami druga z wakacyjnych wycieczek organizowanych wspólnie przez Gminny Ośrodek Kultury w Buczkowicach i Oddział PTT w Bielsku-Białej. Poniżej relacja z wycieczki na Klimczok:

Pomimo kiepskiej pogody pod Urzędem Gminy w Buczkowicach zebrała się grupa 10 osób chętnych na wycieczkę na Klimczok.
Podczas wędrówki przewodnik Szymon opowiadał nam ciekawą historię na temat kamiennych murów znajdujących się w lesie. Ścieżka prowadziła przez las, była mokra i bardzo śliska. Przewodnik zaprowadził nas również do ruin kąpieliska na zboczach Magury i opowiedział kolejną ciekawą historię dotyczącą basenu, dawnego schroniska i widoków na Tatry, które niestety musieliśmy sobie wyobrazić ze względu na gęstą mgłę. Dalsza część trasy szybko nam minęła i dotarliśmy do schroniska, gdzie zrobiliśmy sobie dłuższą przerwę, posililiśmy się i przybiliśmy pieczątkę do książeczek GOT. Był również czas poobserwować króliczki. Pod szczytem Klimczoka oglądaliśmy kolekcję kamieni z gór Polski, Europy i nie tylko… Na szczycie Klimczoka kolejna pieczątka, zrobiliśmy sobie pamiątkowe zdjęcie, niestety mgła nie pozwoliła na podziwianie widoków.
Rozpoczęliśmy wędrówkę w dół niebieskim szlakiem, a następnie czarnym szlakiem różańcowym w stronę Chaty na Groniu. Przy chacie duża część grupy wykorzystała strome trawiaste zbocze do turlania się w dół. Krótka przerwa na uzupełnienie płynów, wbicie pieczątki i ruszyliśmy w stronę Buczkowic. Na tym odcinku przewodnikiem została Zosia, która prowadziła całą grupę. Wróciliśmy cali i zadowoleni.
Dziękuję wszystkim uczestnikom za wspólnie spędzony czas i do zobaczenia na kolejnej wycieczce.

Mateusz Ormaniec
.

uczestnicy wycieczki na szczycie Klimczoka

Beskid Wyspowy na „Ostro”!
Jest niewiele grup górskich, w których z podgórskiego krajobrazu i rozłożystych dolin wyrastają ponad horyzont strome „wyspy” gór, oddzielone niskimi i rozległymi przełęczami. Tak właśnie można przedstawić w jednym zdaniu charakter Beskidu Wyspowego.
Aby jeszcze lepiej poznać, nieznane nam „wyspy”, w niedzielę rano wyruszyliśmy z Bielska do Półrzeczek, malowniczo wsi położonej w objęciach Kiczorki i Krzystonowa.
Początkowo szlak wiódł nas asfaltową drogą, po czym skręcił w leśną drogę. Dość szybko przekonaliśmy, że tego dnia nie tylko przewyższenia będą największym wyzwaniem. Również breje błota, omijanie kałuż i dzikich potoków, stały się dla nas dodatkowym wyzwaniem. Niezrażeni przeciwnościami żwawo pokonywaliśmy kolejne metry przewyższenia wchodząc w coraz gęstszy las. Po wejściu do lasu, niemal od razu, u niektórych obudziła się natura grzybiarza. I tak w krótkim czasie mogliśmy się cieszyć z pierwszych znalezionych grzybów, których z każdym krokiem przybywało. Od kurek i kozaków po najszlachetniejsze borowiki.
Po niespełna półtorej godziny dotarliśmy do Bazy Namiotowej na Polanie Wały, która prowadzona jest przez Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich w Katowicach. Spotkaliśmy się z bardzo miły przyjęciem ze strony gospodarza, dzięki któremu mogliśmy przygotować herbatę i raczyć się klimatem tego urokliwego miejsca.
Podczas przerwy odpowiedzieliśmy na zaproszenie Oddziału PTT z Chrzanowa do udziału w Gaszyn Challenge, której celem jest zbiórka środków finansowych na leczenie dzieci cierpiących na SMA czyli rdzeniowy zanik mięśni.
W tym miejscu należy nadmienić, iż w Beskidzie Wyspowym w wielu miejscach brakuje bazy noclegowej w postaci schronisk czy też innych obiektów. Natomiast Baza Namiotowa SKPB (czynna lipiec-sierpień) stanowi świetny punkt wypadowy na najwyższy szczyt, Mogielicę (1170 m n.p.m.), a także na Jasień oraz w pobliskie Gorce.
Po przerwie ruszyliśmy w kierunku Kutrzycy (1051 m n.p.m). Początkowo nie do końca było wiadomo czy tego dnia, dane nam będzie podziwianie widoków. Na szczęście pogoda poprawiała się z minuty na minutę i ku naszemu zaskoczeniu, na Polanie Skalne, mogliśmy podziwiać gorczańskie szczyt, a nawet najwyższy pieniński wierzchołek, Wysoką (1050 m n.p.m.)
Z Kutrzycy na Jasień był już rzut beretem. To też bardzo szybko zdobyliśmy główny cel naszej wyprawy, Jasień (1062 m n.p.m.) – trzeci pod względem wysokości szczyt Beskidu Wyspowego, który w całości porośnięty jest lasem.
Tego dnia od Bazy Namiotowej, aż po Kiczorę (901 m n.p.m.) co jakiś czas towarzyszyli nam uczestnicy zawodów XRUN, którzy nie mieli łatwego zadania, wymijając nas pomiędzy kałużami i wąskimi ścieżkami. Wielu z nas włączyło się w dopingowanie uczestników biegów, co jak było widać, dodawało im otuchy do jeszcze większego wysiłku.
Gdy wydawało się, że, najtrudniejsze mamy za sobą, przyszło się nam zmierzyć, z najniższym szczytem, który mieliśmy do zdobycia. Z Ostrą położoną tuż pod Ogorzałą (806 m n.p.m.), której wysokość na nikim specjalnego wrażenia nie robi. Niespełna 800 metrów, a dokładnie 780 m n.p.m. dla wytrawnego turysty nie może być wyzwaniem. A jednak! Ten niepozorny i niski szczyt, przy podejściu od miejscowości Łętowe, dał nam mocno do zrozumienia, że w Beskidzie Wyspowym, nie można lekceważyć nawet najmniejszej „wyspy”. Krótkie, ale za to treściwe podejście na koniec wycieczki wycisnęło z nas ostatnie poty i nazwa „Ostra” na pewno zostanie zapamiętana na długo 😀.
Przez cały dzień nie spotkaliśmy zbyt wielu turystów. W zasadzie można było ich policzyć na palcach jednej ręki, co tylko pokazuje, że w Beskid Wyspowy warto wyruszyć, aby odpocząć od zatłoczonych szlaków. Również otoczenie i niesamowite widoki z kwiecistych łąk i polan dodają uroku tej części Beskidów.

Wojtek Biłko

.

P.S. W skromności swojej Wojtek zapomniał dodać, że pyszna gorąca herbata w jednorazowych kubeczkach, to jego zasługa! Specjalnie dla nas je zabrał i dostaliśmy gorący napój na rozgrzewkę akurat w tym momencie, kiedy po półtoragodzinnym dreptaniu poczuliśmy chłodek i rześkość tego dnia.
O towarzyszących nam od Polany Wały uczestnikach zawodów XRUN też warto coś dopisać. Na śliskim, kamienistym szlaku jeden z biegaczy nieszczęśliwie upadł i mocno skaleczył się w kolano. Nasz przewodnik wykazał się profesjonalizmem w udzieleniu pierwszej pomocy. Po wyczyszczeniu i zdezynfekowaniu głębokiej rany ciętej, fachowo założył opatrunek. Wezwani do wypadku ratownicy GOPR z wyrazami uznania dla perfekcyjnie udzielonej pierwszej pomocy, przejęli poszkodowanego, który nie był w stanie sam zejść ze szlaku.
Dziękujemy Wojtku za SUPER wycieczkę !!!

GŻ
.

nasza grupa na widokowej Kutrzycy

Za nami pierwsza z wakacyjnych wycieczek organizowanych wspólnie przez Gminny Ośrodek Kultury w Buczkowicach i Oddział PTT w Bielsku-Białej. Poniżej relacja z wycieczki na Siodło pod Skalitem:

Prognoza pogody była kiepska, ale mimo wszystko podjęliśmy wyzwanie. Chwilami było ciężko wspinać się po kamienistym szlaku, ale dzięki motywacji od Pana Szymona, naszego przewodnika cała grupa dotarła do celu. Krajobrazy i przyroda wynagrodziły cały trud. Warto było wcześnie rano wstać w sobotę! Beskid Śląski jest godny polecenia dla małych i dużych.

Julka Krywult
.

uczestnicy wycieczki na Siodle pod Skalitem