Oddział PTT w Bielsku-Białej

W kolejne wtorkowe popołudnie spotkaliśmy się w lokalu PTT na prelekcji Wojtka Szypuły, który końcem czerwca 2017 r. wyruszył w podróż do Kijowa oraz Czarnobyla. Mieliśmy okazję razem z Wojtkiem zwiedzić Kijów z jego najciekawszymi miejscami m.in. Monastyr św. Michała, Pomnik Przyjaźni Między Narodami Świata czy słynny Plac Niepodległości (Majdan), gdzie obecie wieczorami odbywają się różnego typu wydarzenia kulturalne itp.
Następnie podążyliśmy do Czarnobyla. Chyba nie było na sali nikogo kto nie słyszałby o awarii reaktora jądrowego w tamtejszej elektrowni (26 kwietnia 1986 r.). Usłyszeliśmy o ewakuacji ponad 350 tysięcy ludzi i stworzeniu zamkniętej strefy ochronnej. Obecnie można te tereny zwiedzać bezpiecznie. Wojtek dotarł do kilku miasteczek z terenów objętych ewakuacją. Na zdjęciach można było dostrzec, że ludzie wyjeżdżali z myślą o powrocie do tych miejsc. Niesamowite wrażenie robią fotografie pozostawionych ubrań, zabawek. Mieliśmy możliwość zobaczenie zdjęć samej elektrowni. Chyba nikt z nas nie wiedział, że w Czarnobylu znajdowała się również radziecka tarcza antyrakietowa.
Na sam koniec Wojtek pokazał nam również alternatywną możliwość poznania Kijowa – zwiedzanie kanałów rozciągających się pod miastem. Nie jest to opcja dla wszystkich, ale na pewno bardzo ciekawa. Prelekcja poruszyła wielu uczestników, a kolejni już planują wyprawę do Czarnobyla, bo jak to prelegent wielokrotnie wspominał jeszcze kilka/kilkanaście lat, a przyroda odbierze „co swoje” i po miastach nie zostanie wiele śladów.

Kubik
.

w trakcie prelekcji

2 października 2017 r. w Grawitacja Caffee kolega Szymon Baron zaprezentował licznie zgromadzonej publiczności slajdy z wyprawy, której celem było zdobycie najwyższego szczytu Portugalii – Pico.
Azory to nie Kanary, to także nie Madera, to nie Sycylia i to także nie Majorka. Azory są inne, kameralne, nadal odrobinę ukryte przed światem. Nie znajdziecie tam wielkich kompleksów hotelowych, gdyż lokalny rząd autonomiczny postawił na rozwój zupełnie innego rodzaju turystyki. Ma być kameralnie i ma być blisko natury. To nie jest miejsce na plażowanie i nie jest gwarantem słonecznej pogody, która sprawi, że wrócimy z piękną opalenizną. Azory, zlokalizowane na środku Atlantyku, pełne są niespodzianek. Możliwe jest wszystko od pięknego słońca, przez lekki deszcz, aż po wielkie ulewy i sztormy.
W kwietniowo-majowy przedłużony weekend Szymon wraz z kolegą Wojciechem wyruszyli z krakowskich Balic przez Bergamo (Włochy), Porto (drugie co do wielkości miasto Portugalii), Lizbonę, z której lokalnymi liniami Air Azores, dotarli w końcu po trzech dniach do Ponta Delgada, stolicy największej wyspy Azorów – Sao Mignel.
Celem wyprawy było zdobycie Pico- najwyższego szczytu Portugalii. Po noclegu w niecodziennych, spartańskich warunkach u niemieckiego ekscentryka – Holgera (zarówno slajdy, jak i barwny przekaz Szymona dotyczący niemieckiego ekscentryka wywołały wśród słuchaczy salwy śmiechu), nasi wędrowcy osiągają cel wyprawy pokonując uciążliwą trasę pokrytą „produktami” erupcji wulkanicznych w siąpiącym deszczyku, mgle lub chmurach. Powyżej dwóch tysięcy metrów – błękit nieba, ale niżej tylko chmury i chmury. Trochę wspinaczki na końcówce trasy w wulkanicznych, ciepłych oparach – aby w południe dopiąć celu.
Po zakotwiczeniu u Emilii – już w komfortowych warunkach, zwiedzeniu miejscowych atrakcji, wyprawie promowej na wyspę Faial (stamtąd ukazał się Pico w całej okazałości) nadszedł nieubłaganie czas powrotu.
Dwa dni w Lizbonie – pięknie położonej, intrygującej, pełnej atrakcji, miejscami biednej i zaniedbanej, ale „z duszą”, lot do słonecznego – tym razem – Bergamo, nocleg, majaczące w słońcu w dali ośnieżone Alpy i nasi podróżnicy wrócili do domu.

S.H.

Od severu vietor veje,
z oblohy sa voda leje,
prišla jeseň, predzvesť zimy
sedím v teple, hľadám rýmy (…)

Pisze słowacki poeta spod Wielkiego Jawornika. A nam pierwszy dzień października nie skąpił słońca, temperatury, koloru i zapachu jesieni… Zapach jesieni po kilku tygodniach wrześniowych deszczów w połączeniu spadłych liści i aktywnej grzybni, której owoce zewsząd wyglądały (ku uciesze grzybiarzy) jest wyjątkowo wyraźny i charakterystyczny dla tego okresu. W zetknięciu z intensywnym światłem promieni słońca padającym pod dużym kątem gra koloru i cieni tworzy wyjątkowy teatr, który sprawia, że cudowna, złota beskidzka jesień jest ulubioną porą roku dla wielu z nas wędrowców. A teraz fakty: wycieczka zorganizowana przez bielsko-bialski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego pierwszego października obejmowała trasę polskiej, słowackiej oraz czeskiej części Beskidu. Makovský průsmyk – Lemešná – Kasárna – Velký Javorník (1071 m) – Malý Javorník – Portáš – Vranča. Jeśli dodać odległości, które pokonali, grzybiarze, fotografowie i potrzebujący zbaczający ze szlaku śmiało zaryzykuję stwierdzenie, że pokonaliśmy nawet 30 kilometrów, co nie przysporzyło uczestnikom żadnych trudności, ponieważ sympatyczny przewodnik Witek wprowadził atmosferę luzu i bezpieczeństwa. Piękne, młode panie korzystały z ostatnich promieni słonecznych. Panowie rozprawiali o ich pięknie- otaczającej przyrody… I było tak fajnie (jak zawsze na naszych wyprawach), że niepostrzeżenie, przed czasem znaleźliśmy się przy autokarze. Aż nie chciało się wracać. Na dowód wspaniałej zabawy „W dobrym towarzystwie” zapraszamy do obejrzenia galerii zamieszczonej dzięki między innymi uprzejmości Pani Grażyny Żyrek. Do zobaczenia!

Arkadiusz Kłaptocz
.

nasza grupa na Wielkim Jaworniku

Luboń Wielki (1022 m n.p.m) – „najwybitniejszy” szczyt w Beskidzie Wyspowym, nazywany przez lokalnych mieszkańców „Biernatką”, był celem wycieczki, która odbyła się 30 września 2017 r. Uczestnicy wyjazdu, w dwóch grupach rozpoczęli wędrówkę z Rabki Zaryte.
Grupa pod kierunkiem Szymona Barona ruszyła w kierunku szczytu niebieskim szlakiem. Wśród uczestników wyprawy znaleźli się m.in. członkowie SK PTT „Halniaki”. Druga grupa składająca się z uczniów należących do SK PTT „Groniczki” oraz licznej grupy osób towarzyszących skręciła na ścieżkę wiodącą na szczyt nieco wcześniej. Wybraliśmy żółty szlak, pod przewodnictwem Roberta Słonki.
Wymarzona, jesienna pogoda dodawała wszystkim energii, napawała optymizmem i zachęcała do dalszej wędrówki. Były wesołe pogawędki, śmiechy i dużo radości z kolejnego, wspólnie spędzanego czasu.
Najwięcej radości sprawił najmłodszym uczestnikom fragment szlaku prowadzący przez największe gołoborze w całym Beskidzie Wyspowym. Percią Borkowskiego, gęsiego z niewielką pomocą starszych uczestników wyprawy wspinali się po skałach pokonując kolejne odcinki żółtego szlaku. Najtrudniejszą część pokonali bez problemu, mając ochotę na „więcej” wspinaczkowych atrakcji.
Dumni i zadowoleni, „bo daliśmy radę”, z reklamówkami pełnymi grzybów zbieranych podczas wędrówki dotarliśmy na szczyt, gdzie spotkaliśmy się z drugą częścią bielskiej wyprawy. W schronisku przypominającym swym wyglądem domek Baby Jagi można było zjeść ciepły posiłek oraz zaopatrzyć się w kolejną pieczątkę. Był czas na odpoczynek, podziwianie widoków, wspólne rozmowy oraz relaks w promieniach jesiennego słońca.
Cała bielska grupa, pełna sił i naładowana pozytywną energią wyruszyła w drogę powrotną, by pokonać ostatni odcinek zaplanowanej trasy – czerwonym szlakiem zejść do Mszany Dolnej – miasteczka położonego w widełkach rzek Mszanki i Raby. To w tym mieście kończyła się górska przygoda i autokarami powróciliśmy do Bielska-Białej kończąc wrześniową wyprawę. Już planujemy następne trasy 🙂

Kasia P.
.

na szczycie Lubonia Wielkiego

Nasz Kolega, Wacław Morawski, tradycyjnie zaprezentował nam swoje filmiki z wycieczek, organizowanych przez Oddział PTT w Bielsku-Białej oraz odbywanych indywidualnie w gronie przyjaciół i znajomych.
W sumie obejrzeliśmy 4 filmiki z bardzo dobrze dobranymi podkładami muzycznymi i komentarzami Wacka. Najpierw obejrzeliśmy filmik z wycieczki w gronie przyjaciół do schroniska na Rycerzowej. Pogoda dopisała doskonale i bystre oko operatora wypatrzyło wiele malowniczych widoków. Oglądaliśmy pięknie ukwiecone hale, gdzie dzielnie pracowały zastępu pszczół i trzmieli. Naszą uwagę zwróciła ukwiecona roślinka, której nikt z Uczestników spotkanie nie potrafił rozpoznać.
Była też relacja z naszej oddziałowej wycieczki na Boboty w Małej Fatrze 10.06.2017. Przypomnieliśmy sobie jak wędruje się w kanionie Dolnych i Górnych Dierów. Szlak został gruntownie zmodernizowany i wędruje się nim teraz bardzo bezpiecznie. Zdobywania tytułowych Bobotów nie obejrzeliśmy, bo przyszły chmury i deszcz. Zmoknięci turyści rozgrzewali się i suszyli przy rozpalonym kominku w knajpce w Terchovej. Atmosfera była bardzo wesoła.
Głównym punktem pokazu był ponad półgodzinny film z wycieczki do Wilna mieszkańców Pisarzowic, gdzie mieszka nasza Prelegent. Odwiedziliśmy wiele zabytków Wilna, o których opowiadała nagrana przewodniczka wycieczki lub Wacek. Kluczowymi punktami programu była msza odprawiona przed obrazem Matki Boskiej Ostrobramskiej oraz wizyta na cmentarzu Na Rossie, gdzie uczestnicy wycieczki zapalili znicze i odśpiewali polski hymn przy grobowcu z sercem Marszałka Józefa Piłsudskiego. Gościliśmy tez w barokowym kościele św. Piotra i Pawła, ufundowanym przez hetmana Michała Kazimierza Paca, oraz w kościołach: św. Anny, św. Teresy, św. Kazimierza i Świętego Ducha. Panoramę Wilna obejrzeliśmy z Góry Trzech Krzyży (Trzykrzyskiej). Zostaliśmy też zaproszeni do Zamku w Trokach, średniowiecznej siedziby Wielkich Książąt Litewskich.
Na zakończenie pokazu obejrzeliśmy filmik z wycieczki po okolicach Jeleśni. Wacek z Przyjaciółmi wędrował mało uczęszczanymi szlakami i drogami, zrywając jabłka i śliwki z drzew przy opuszczonych chałupach. Przy pięknej jesiennej pogodzie atmosfera była taka, że każdy pomyślał, aby zabrać plecak i ruszyć w Beskidy, tak po prostu przed siebie.
Z przyjemnością oglądam zawsze filmiki naszego Kolegi i przypominam sobie jego zabieganie podczas każdej wycieczki, aby uchwycić najciekawsze momenty i widoki. Filmowanie podczas wycieczek to tylko część pracy, później przychodzi montaż, dogrywanie komentarzy oraz dobranie podkładu muzycznego. Jak powiedział Wacek na zakończenie, te filmy są zrobione tak, jak mu w sercu gra.

AZ
.

Wacław Morawski przed rozpoczęciem spotkania