Oddział PTT w Bielsku-Białej

Za sprawą Celiny Skowron, naszej koleżanki z Oddziału, pierwszy raz podczas wtorkowych prelekcji przenieśliśmy się na ferraty we włoskie Dolomity i austriackie Alpy. Prelekcja pt. „Moje ferraty” obfitowała w wiele ciekawych zdjęć, a za sprawą ciekawych opowieści naszej prelegentki ponad dwugodzinne spotkanie przeleciało dość szybko.
Na początku dowiedzieliśmy się co nieco o ferratach i występujących na nich trudnościach oraz poznaliśmy niezbędny sprzęt do wspinaczki na via ferratach.
Celina, jak sama przyznała, przeszła w latach 2007-2013 trzydzieści ferrat o różnej skali trudności, a najtrudniejsze z zaliczonych przez nią osiągały poziom C/D.
Po raz pierwszy zmierzyła się z ferratami w roku 2007 podczas wyjazdu do włoskiego Lago di Ledro. Pierwszą z pokazanych przez nią ferrat był Klettersteig Rio Sallagoni, a podczas tego wyjazdu zaliczyła także sent. arrez. dei Colodri, Gerardo Sega oraz ferraty Mario Foletti i Fausto Susatti.
Rok później wraz ze znajomymi z Bielska-Białej i Warszawy wybrała do austriackiego Gosau, by przejść kolejne ferraty: Leadership Klettersteig, Ramsauer Klettersteig i Obertaun Klettersteig.
W kolejnych latach z grupą znajomych odwiedzili włoskie Campitello (2010 – 7 ferrat), austriacki Neuberg der Mürz (2011 – 4 ferraty) i ponownie austriacki Gosau (2012 – 5 ferrat). W ubiegłym roku Celina przechodziła ferraty w rejonie włoskie Peaio, a o jej wyczynach można było przeczytać w jednym z ubiegłorocznych numerów „Biuletynu Informacyjnego”.
O dużym zainteresowaniu ferratami wśród członków i sympatyków Oddziału PTT w Bielsku-Białej niech świadczy fakt, że obecnych na prelekcji było aż 35 osób, co stanowi tegoroczny rekord frekwencji w naszym niedużym lokalu.

SB
.

w trakcie prelekcji

Choć termometry w niedzielny poranek wskazywały -15 oC, prawdziwych miłośników górskich wędrówek nie trzeba było przekonywać do wycieczki w dobrym Towarzystwie.
Z małymi przygodami dojechaliśmy do Jaworza Nałęża, skąd w gronie 31 turystów, wyruszyliśmy czerwonym szlakiem przez Łazek na Błatnią. Każdy wędrował swoim tempem, a wśród nas była całkiem pokaźna gromadka dzieci, które liczyły na pierwsze śnieżne zjazdy tej zimy.
Po dotarciu do schroniska na Błatniej, gdzie jak się okazało innymi szlakami doszło kolejnych siedmioro członków i sympatyków naszego Oddziału, zrobiliśmy sobie dłuższą przerwę, którą dzieciaki wykorzystywały do zjazdu po śnieżno-kamiennym podłożu. Pomimo sceptycyzmu dorosłych, młodzi turyści pokazali, że da się. Koledzy z Koła PTT w Kozach, którzy wybrali się dzisiaj z nami, przygotowali dla najmłodszych dyplomy za ostatni konkurs rysunkowy oraz słodkie nagrody w postaci czekolad oraz batoników dla pozostałych, nieuczestniczących w konkursie.
Po zrobieniu pamiątkowego, grupowego zdjęcia, ruszyliśmy w drogę powrotną – tym razem „szlakiem szklanym”. Pogoda nam dopisała, a słońce nie opuszczało nas, aż do końca wycieczki. Warto było wybrać się dzisiaj z bielsko-bialskim PTT na Błatnią.

SB
.

nasza grupa przed schroniskiem na Błatniej

Gdy dziś wieczorem zegar wybił godzinę 18.00 siedziba PTT w Bielsku-Białej wypełniła się po brzegi osobami, które przyszły, aby obejrzeć film poświęcony wycieczce do Kenii. Nasz dzisiejszy prelegent Wacław, jak stwierdził sam nie był w Kenii, ale został poproszony o zmontowanie krótkiego filmu z materiałów, które zostały mu przekazane.
Wycieczka ta odbyła się w marcu 2013 roku. Na samym początku reżyser filmu pokazał nam jak wygląda życie ludności w Kenii, uliczki, na których handlarze sprzedają różnorodne pamiątki oraz bazar ze straganami, gdzie można zakupić i spróbować rozmaitych owoców.
Z zatłoczonego, gwarnego miasta swoja uwagę i skupienie przenieśliśmy na Safari. Zważywszy, że czas, w którym odbywała się ta wycieczka był okresem suszy, to i tak mogliśmy zobaczyć różne zwierzęta, które zamieszkują tamtejsze tereny (słonie, bawoły, żyrafy, lwy oraz różnobarwne ptactwo).
Kolejnym punktem wycieczki było zobaczenie wioski Masajskiej oraz przyjrzenie się życiu i zwyczajom panującym w tej wiosce. Tradycyjnie życie Masajów skupia się wokół bydła, które stanowi główne źródło pożywienia. Miarą bogactwa mężczyzny jest liczba dzieci i bydła. Masajowie jako lud koczowniczy, budując domy, polegają na lokalnych, łatwo dostępnych materiałach i miejscowej technologii. Tradycyjny masajski dom jest skonstruowany dla ludzi, którzy ciągle się przemieszczają, więc jego trwałość jest bardzo mała. Szkielet domu jest budowany z drewnianych tyczek, wbitych bezpośrednio w ziemię i przeplecionych mniejszymi gałązkami. Taka konstrukcja jest następnie oblepiana mieszanką błota, trawy, krowiego gnoju i moczu oraz popiołu.
Mogliśmy usłyszeć Masajską muzykę, tradycyjnie składa się ona z rytmu wyśpiewanego harmonijnie przez chór wokalistów, podczas gdy przewodnik muzyki (olaranyani) śpiewa słowa, jak i również przyjrzeć się typowym tańcom masajskim.
Z wioski powróciliśmy do hotelu, aby zakończyć tą piękną wycieczkę na pięknej piaszczystej plaży pod palmami i kąpieli w Oceanie Indyjskim. Mimo, iż nasz prelegent sam nie był w Kenii to świetnie poradził sobie ze stworzeniem tego krótkiego wspomnienia z tej wspaniałej wycieczki.

K.T.
.

w trakcie projekcji filmu

Inauguracyjny wyjazd z serii wycieczek z Robalem mamy już za sobą. Wypada więc po krótce opisać co zobaczyliśmy i co usłyszeliśmy od przewodników podczas mijającego weekendu.
W piętnastoosobowej grupie adeptów przygody, rozmieszczeni w czterech samochodach, wystartowaliśmy wczesnym, sobotnim rankiem, aby w okolicach jedenastej dotrzeć do przełęczy Sokola. Stamtąd ruszyliśmy czerwonym szlakiem zdobywać kolejny szczyt zaliczany do Korony Gór Polski. Ciekawostką jest system znakowań w kolorze fioletowym, których obecność przy innych kolorach szlaku był dla nas zagadką. Już po niecałym kwadransie dotarliśmy do schroniska Orzeł, a po kolejnych dwóch do schroniska pod Wielką Sową. Tam odpoczęliśmy. Na szczycie stanęliśmy wspólnie około południa. Większość z nas udała się również na wieżę widokową, skąd roztaczała się fantastyczna panorama okolic, sponad chmur wystawał szczyt Ślęży, widać było Góry Wałbrzyskie. Drogę powrotną pokonaliśmy żółtym szlakiem, który sprowadził nas do Walimia w pobliże Muzeum Sztolni Walimskich. Mieliśmy możliwość przez godzinę słuchać opowieści o historii budowy kompleksu sztolni, ich przeznaczeniu i roli jaką miały odegrać dla wojsk III Rzeszy. Bilet promocyjny zakupiony w muzeum uprawniał nas również do zwiedzenia Zamku w Grodnie, jednak ze względu na późną porę, nie udało się nam obejrzeć go w sobotę.
Zakwaterowaliśmy się w pensjonacie Agro Wester w Rościszowie, gdzie czekały na nas ciepłe pokoje, miła atmosfera, kominek, bilard i dużo więcej… brakowało tylko automatów do gry 🙂
Niedzielę rozpoczęliśmy od uzupełnienia sobotniego planu i zobaczyliśmy Zamek w Grodnie. Oprowadzani przez godzinę, poznaliśmy historię zamku, jego rolę strategiczną w czasach panowania poszczególnych władców. Na uwagę zasługuje fakt, iż w 1947 roku zamek trafił pod opiekę nieistniejącego już oddziału PTT w Wałbrzychu.
Następnym celem był niedzielny gwóźdź programu, czyli kopalnia złota w Złotym Stoku. Spędziliśmy w niej blisko dwie godziny i w towarzystwie kabaretowo usposobionego przewodnika poznaliśmy sporo faktów z jej historii.
Na koniec wpadliśmy do Nysy na obiad, zobaczyliśmy jej rynek i wnętrze katedry.
Słowa nie oddają wszystkiego, nie będę podejmował próby opisania atmosfery, emocji i klimatu. Było super, a na zdjęciach możecie zobaczyć trochę więcej niż wykreuje Wam wyobraźnia podczas czytania opisu 🙂

Robal
.

ekipa na Wielkiej Sowie

18 stycznia 2014 r. w lokalu PTT w Krakowie, odbyło się II posiedzenie Zarządu Głównego PTT IX kadencji. Nasz oddział reprezentował na posiedzeniu Tomasz Rakoczy, pełniący w tej kadencji funkcję członka ZG PTT.

TR
.

II Posiedzenie ZG PTT IX Kadencji