Oddział PTT w Bielsku-Białej

Grupa sześciu osób zebrała się pod kościołem w Straconce, skąd rozpoczęliśmy wędrówkę żółtym szlakiem w stronę Magurki. Atmosferę wycieczki oprócz doskonałej pogody, rozgrzewała myśl o ognisku, które mieliśmy rozpalić w pobliżu schroniska. To właśnie tam spotkaliśmy jeszcze kilku członków naszego Oddziału, którzy dotarli na miejsce z innej strony.
Niestety, tego dnia na Magurce odbywał się jakiś rajd i trudno było się przecisnąć, a ludzi – jak sądzę – obecnych było tu ponad setkę.
Po zregenerowaniu sił pod schroniskiem, ruszyliśmy niebieskim szlakiem w stronę Czupla. Po drodze spotkaliśmy znajomych z Oddziału PTT w Chrzanowie, z którymi dużo wcześniej umówiliśmy się na ognisko. Po krótkiej rozmowie ruszyliśmy w stronę najwyższego szczytu Beskidu Małego, a grupa chrzanowska postanowiła zwiedzić pobliską jaskinię.
Z Czupla wróciliśmy do schroniska PTTK na Magurce, gdzie czekali już na nas chrzanowianie, zajadający się kiełbaskami. 🙂 Po zrobieniu wspólnego zdjęcia ruszyliśmy w drogę powrotną – tym razem zielonym szlakiem, wszak to co dobre musiało się kiedyś skończyć.
Krajobraz cieszył nas swoimi jesiennymi barwami, a mnóstwo opadłych liści zachęciło nas do zabawy w obrzucanie się nimi. Wszyscy wrócili do Straconki z uśmiechami na twarzach, po czym rozjechaliśmy się w swoje strony, by w rodzinnym gronie korzystać z reszty tej gorącej niedzieli.

T.T.
.

grupa bielska na szlaku

Złota, polska jesień w całej krasie oraz możliwość spotkania na szlaku z kolegami z sekcji turystycznej TJ Slavoj Czeski Cieszyn sprawiła, że wybraliśmy w położoną po czeskiej stronie część Beskidu Śląskiego. Samochodem dojechaliśmy do miejscowości Nawsie, skąd podążając za żółtymi znakami ruszyliśmy w stronę szczytu Filipki. Pomimo, że część szlaku biegła drogą asfaltową, nie przeszkadzało nam, bo w dobrym towarzystwie nawet takie „atrakcje” nie są straszne.
Po niespełna półtoragodzinnym marszu dotarliśmy do schroniska pod Filipką, będącego celem naszej wycieczki – stąd już tylko rzut beretem położony w grzbiecie granicznym na Stożek. Nie zabawiliśmy tam długo, wszak niektórzy spieszyli się na ślub naszego oddziałowego kolegi – Tomka Węgrzyna i pożegnawszy się z czeskimi turystami powróciliśmy tym samym szlakiem do samochodu. Nasi znajomi z Czeskiego Cieszyna zabawili w schronisku nieco dłużej, po czym zeszli szlakiem do Gródka.

SB
.

ze znajomymi z TJ Slavoj Czeski Cieszyn przed schroniskiem pod Filipką

Tym razem podczas wtorkowej prelekcji gościliśmy Jakuba Krajewskiego, który opowiedział nam o tegorocznym wyjeździe w położone we Francji Alpy Nadmorskie. Uprawiony przez Kubę i jego znajomych z bielskiego Speleoklubu kanioning jest ciekawą i oryginalną formą eksploracji gór. Miłą niespodzianką była obecność na spotkaniu jednego z uczestników tego wyjazdu – Jerzego Pukowskiego, który był pierwszym prezesem naszego Oddziału po reaktywacji.

SB
.

Jakub Krajewski w trakcie prelekcji

Niedzielny poranek przywitał nas słońcem i lekkim zamgleniem, które jednak dawało nadzieję na ciepły, słoneczny, wolny od perturbacji pogodowych (np. burz) dzień. Na trasę wyruszyły 2 samochody – Tomka i Marcina. Na ich pokładzie był komplet pasażerów, a w bagażnikach plecaki.
Godzinę później dotarliśmy do Złatnej Huty, gdzie wysadziliśmy pasażerów i rozlokowaliśmy auta tak, aby nie trzeba było potem dreptać 4 km asfaltem przez Złatną. Około półtorej godziny od wyjazdu ruszyliśmy na szlak, który jednocześnie był trasą szlaku papieskiego.
W drodze na Halę Rysianka zrobiliśmy 2 porządne postoje i nasz kolega, Andrzej, zaczął się obawiać o czas zejścia do Złatnej sugerując, że nie ma w plecaku czołówki. Na Rysiankę dotarliśmy po 2 godzinach od wyjścia, posililiśmy się (nadprodukcję słodyczy przejawiał Tomek T. wobec czego reszta skwapliwie konsumowała te dobra – przyjmując postawę „na sępa”) i ruszyliśmy w dalszą drogę.
Po kilkudziesięciu minutach doszliśmy do Trzech Kopców i skręciliśmy w prawo, niebieskim szlakiem granicznym na Krawców Wierch. Można było zobaczyć lecące liście, a szlak pokryty był szeleszczącym dywanem w kolorach żółtym, czerwonym i brązowym. Wraz z zielenią świerków i borowin oraz krzakami malin dawało to niezwykły (choć niby banalny) efekt kolorystyczny, typowy dla apogeum klimatycznej jesieni (wyprzedzającej o miesiąc kalendarzową).
Droga mijała sielankowo na dyskusjach, podziwianiu widoków i rejestrowaniu postępów na trasie. Dotarliśmy do Hali Krawcula, gdzie co poniektórzy zamówili placki ziemniaczane z gulaszem lub racuchy, a wspólny posiłek był okazją do opowiedzenia kilku kawałów. Po godzinnym popasie poszliśmy niebieskim szlakiem w kierunku Złatnej.
Od pewnego punktu trasy dało się zauważyć zwyżkę humoru u wszystkich, wywołaną zapewne uwalnianiem się „substancji szczęścia” i pozytywnymi bodźcami w postaci wysiłku, panoramy Hali Rysianka z Hrubej Buczyny tudzież śpiewaniem szeregu piosenek na zejściu z Krawculi. Ci którzy szli tym szlakiem wcześniej zauważyli, że w miejscu dawnego młodnika wyrósł już pełnowymiarowy las – dzięki obecności buczyny mieliśmy na zejściu zapewnioną kilkunastocentymetrowej grubości warstwę liści drzew tego gatunku.
Do domów powróciliśmy około 18. Plonem tej wyprawy jest wiele zdjęć, do których oglądania zapraszamy – nie oddają one nawet w pięciu procentach tego, co widzieliśmy i przeżyliśmy – ale niech będą zachętą ku dołączeniu się pozostałych członków i sympatyków Bielskiego Oddziału PTT do następnych wycieczek.
Do zobaczenia na szlaku!

Doktorek
.

nasza grupa przed schroniskiem PTTK na Rysiance

W dniu 10 października 2013 r. odbyło się Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Członków, w którym wzięło udział 23 członków Oddziału. Podczas zgromadzenia wybrano ośmiu delegatów i czworo ich zastępców na zbliżający się IX Zjazd Delegatów PTT.
Delegatami Oddziału PTT w Bielsku-Białej zostali wybrani: Szymon Baron, Łukasz Gierlasiński, Barbara Kania, Dariusz Kojder, Anna Kózka-Filarska, Alicja Rakoczy, Tomasz Rakoczy i Jan Weigel. Ich zastępcami będą: Jan Nogaś, Katarzyna Talik, Irena D. Jędrysik i Marta Horoszko.

SB
.

w trakcie zgromadzenia

Kolejnym gościem, który przybył do naszego lokalu z prelekcją był Remigiusz Lichota, prezes zaprzyjaźnionego Oddziału PTT w Chrzanowie. Wraz z Remkiem mieliśmy dzisiaj okazję poznać Główny Szlak Beskidzki począwszy od Ustronia, a skończywszy w Wołosatem oraz wiele ciekawostek z jego historii. Podstawą opowieści były wycieczki chrzanowskiego PTT, który przeszedł najdłuższy szlak w Polsce w ostatnich latach. Z pewnością będziemy zachęcali naszego dzisiejszego prelegenta, aby jeszcze nie raz przyjechał do Bielska-Białej.

SB
.

Remigiusz Lichota w trakcie prelekcji

Pomysł dwudniowego wyjazdu pojawił się już wcześniej, a ostatnie wypady w Tatry pokazały, że istnieje nieprzekraczalna granica, za którą nie możemy pojechać na jeden dzień. I tak narodziła się idea Karkonoszy, bądź co bądź, posiadających wśród swych szczytów jeden z Korony Europy.
Wyjechaliśmy z Bielska-Białej o piątej rano i do Karpacza dotarliśmy przed dziesiątą. Po zaparkowaniu samochodów w pobliżu hotelu Gołębiewski ruszyliśmy w górę, aby najpierw zobaczyć Świątynie Wang. Ów zabytek to ewangelicki kościół parafialny, przeniesiony w 1842 z miejscowości Vang, leżącej nad jeziorem o tej samej nazwie w Norwegii.
Wkroczyliśmy następnie na teren Karkonoskiego Parku Narodowego i skierowaliśmy się do schroniska Samotnia. Dotarliśmy tam po niespełna godzinnym marszu, po czym skierowaliśmy się w stronę Polany położonej na wysokości 1067 m.n.p.m. skąd dzieliło nas już niecałe dwie godziny od Domu Śląskiego.
W Domu Śląskim zrobiliśmy dłuższy odpoczynek. Po godzinie zaś stanęliśmy wszyscy na Śnieżce. Porobiliśmy obowiązkowe zdjęcia z banerem i zasiedliśmy w kolejnym schronisku. Droga powrotna wiodła przez Dolinę Łomniczki, obok ostatniego dzisiaj schroniska Pod Łomniczką. Po południu dotarliśmy samochodami do Jagniątkowa, gdzie mieliśmy zarezerwowane miejsca w domu wypoczynkowym. Wieczorem zaś postanowiliśmy zobaczyć Jelenią Górę i pospacerować po rynku oświetlonym latarniami.
Następny dzień upłynął pod znakiem Śnieżnych Kotłów. Przejechaliśmy do Szklarskiej Poręby i ruszyliśmy szlakiem w kierunku Wodospadu Kamieńczyka, największego w tych stronach. Trasa wiodła przez Schronisko Kamieńczyka, w pobliżu którego znajduje się wspomniany wodospad,  Schronisko na Hali Szrenickiej i w końcu Schronisko pod Łabskim Szczytem. Rezerwat Śnieżnych Kotłów to malowniczy fragment Karkonoszy, z niewielkimi jeziorkami i wielokolorowym o tej porze roku poszyciem.
Bez wątpienia wyjazd należy uznać za udany, dopisała nam pogoda i humor. Myślę, że dwudniowe wypady warto na stałe wprowadzić do repertuaru „wędrówek z Robalem” 🙂

Robal
.

ekipa na szczycie Śnieżki