Oddział PTT w Bielsku-Białej

30 września br. w siedzibie Gminnego Ośrodka Kultury w Buczkowicach odbyła się multimedialna prezentacja slajdów Agnieszki Wojnowskiej pt. VIET-NAM – w stronę krainy gwiazdy”. Pani Agnieszka już drugi raz gościła w progach GOK; wcześniej w 2011 roku prezentowała zdjęcia ze swojej przygody z magicznego Zakaukazia, czyli Gruzji i Armenii.
Prelegentka Agnieszka Wojnowska, rodowita bielszczanka, absolwentka Akademii Ekonomicznej w Krakowie to aktywna podróżniczka, która od najmłodszych lat kocha góry i podróże – już jako 2-letnia dziewczynka na własnych nogach zdobyła Klimczok. Ta wpojona przez rodziców pasja owocuje do dziś bowiem aktualnie p. Agnieszka jest przewodnikiem beskidzkim, a w życiu kieruje się jednym mottem „Podróżuj póki żyjesz, bo póki podróżujesz żyjesz”. To hasło przewodnie sprawiło, że nasza prelegentka w swoich przygodach zawędrowała już do Chin, Japonii, Serbii, Czarnogóry, Tajlandi, Laosu, Kambodży, Rumunii zdobywając przy tym liczne szczyty górskie tj. Aragac, Vrh Dinare, Curcubata Mare, czy Howerlę, a miesiąc temu wróciła z Ukrainy, gdzie przedzierała się przez zakosy kosówki okrywające pasmo Bratkowskiej.
W niedzielne popołudnie w siedzibie GOK prelegentka opowiedziała o swojej trzytygodniowej podróży do krainy gwiazdy, czyli do Wietnamu, którą odbyła początkiem 2012 roku. Jak mogliśmy się dowiedzieć, w skrócie, z licznych opowieści, Wietnam to miejsce godne polecenia i zwiedzenia bowiem czekają tam na turystów urokliwe miejsca, niezapomniane chwile, oryginalne, ostre przysmaki, a także wspaniała otaczająca nas natura z niespotykaną u nas roślinnością. Nasza aktywna turystka zwiedziła podczas wyprawy miejscowości tj. Ho Chi Minh (dawnej Sajgon), Hanoi, Hue, Dalat, a także zobaczyła na własne oczy niezapomniane góry marmurowe, czerwone wydmy, świątynie buddyjskie i niecodzienny dworzec, na którym pociąg odjeżdża tylko jeśli zbierze się 21 osób. Dowiedzieliśmy się również, że w kraju Buddy, w którym panuje straszna bieda, którą widać na każdym kroku nie brakuje licznych stoisk handlowych z wszystkim co popadnie otoczonych zapachem wszechobecnych kadzidełek, to w pewnym stopniu raj dla kobiet, na które czeka tam stos różnobarwnych chust, prawdziwy jedwab, a także ręcznie szyte na miarę wspaniałe suknie.
Dzięki interesującym opowiadaniom, a także barwnym fotografiom uczestnicy prezentacji z dużym zainteresowaniem śledzili kolejne slajdy i z zapartym tchem słuchali opowieści o kraju tak różnym od naszego.

E.J.
.

w trakcie prelekcji

Po wielu górskich eskapadach przyszedł czas na wycieczkę krajoznawczą, której celem był Żywiec, a w nim słynny na całą Polskę i nie tylko żywiecki browar wraz z muzeum. Jak nakazywała tradycja, zbiórka w godzinach porannych na dolnej płycie bielskiego PKS-u, gdzie czekał na nas bus, który szybko zapełnił się uczestnikami wycieczki pod przewodnictwem Pana Janka Weigla, którego ogromna wiedza jest znana wszystkim uczestnikom naszych wycieczek.
Pierwszym punktem naszej wycieczki był żywiecki rynek, na którym dowiedzieliśmy się różnych ciekawostek o tym mieście. Następnie udaliśmy się do Kontrkatedry Narodzenia NMP, gdzie podziwialiśmy wnętrze tej XV-wiecznej budowli sakralnej z bogatym ołtarzem. W oczekiwaniu na otwarcie Muzeum w Starym Zamku udaliśmy się na spacer do Parku Zamkowego, gdzie wśród zadbanych alejek i trawników podziwialiśmy starodrzew oraz piękne mostki idealnie wkomponowane w strumyki i stawy, będące rajem dla kaczek i łabędzi. Podczas spaceru towarzyszyły nam wiewiórki, które przebiegały co jakiś czas przed naszą grupą, przynosząc wiele radości dzieciom. W drodze powrotnej przystanęliśmy przy Domku Chińskim z XVIII w., który jest z jedną z atrakcji tego kompleksu.
W Muzeum Zamkowym na dziedzińcu przywitała nas Pani Przewodnik i tak rozpoczeło sie nasze zwiedzanie. Poznaliśmy historię Żywca oraz zamku od średniowiecza po dzisiejsze czasy, zapisaną przez rody panujące na Żywiecczyznie od Skrzyńskich, poprzez Komorowskich, Wazów, Wielopolskich po najbardziej znany ród Habsburgów. Pokonując kolejne etapy zwiedzania, obejrzeliśmy bogato wyposażone komnaty zamkowe oraz różne ciekawe ekspozycje, m.in. salę tortur, czy eksponaty wydobyte z wykopalisk na Górze Grojec – starej celtyckiej osady, zęby mamuta wykopane w okresie międzywojennym w okolicznej wsi, a także piękne ludowe stroje. Następnymi punktami zwiedzania były wystawa rzemiosła i rękodzielnictwa na żywieckiej wsi i jej folklor oraz wystawa przyrodnicza, gdzie można było zobaczyć zwierzeta, które zamieszkują okoliczne tereny. Część z nich jest pod ścisła ochroną, a niektórych już praktycznie nie ma. Po obejrzeniu tych wystaw udaliśmy się do Nowego Zamku na równie ciekawą ekspozycję prezentująca historię zamku, w którym po dzień dzisiejszy, mieszka była właścicielka dóbr żywieckich – Maria Krystyna z rodu Habsburgów. Obejrzelismy również Park Miniatur, gdzie przedstawiono makiety ciekawych budowli z okolic Żywca.
Po krótkiej przerwie na kawę w zamkowej kawiarni, udaliśmy sie w stronę browaru – perły Żywca, założonego przez Habsburgów w 1856 roku. Po załatwieniu formalności udalismy sie pod opieka miejscowego przewodnika na zwiedzanie Muzeum Browaru, w którym poznaliśmy historię oraz technologię warzenia piwa w bardzo ciekawy, dość futurystyczny sposób przenosząc się w przeszłośc, a dokładniej – lądując na XIX-wiecznej ulicy, przy gwarze restauracji z tego okresu. Było nam dane poznać różne epoki działalności tego browaru, przechodząc przez ciekawie wyposażone lokale czasów miedzywojennych, a nawet spróbować sił na kręgielni, gdzie uczestnicy wycieczki to uczynili. Był też czas PRL-u, historia etykiety i wiele innych ciekawostek.
Po zwiedzeniu muzeum udaliśmy sie na degustację piwa, gdzie każdy mógł spróbować tego specjału, ciesząc się z prezentu, jakim była okolicznościowa szklanka. Po zrobieniu pamiątkowego zdjęcia udaliśmy sie w droge powrotną.
Cały czas towarzyszyła nam piękna pogoda, która napawała optymizmem przed następną wycieczką krajoznawczą, której celem będzie Cieszyn, a na którą już teraz gorąco zapraszamy.

Darek K.
.

część grupy po wyjściu z Muzeum Browaru w Żywcu

To Jerzemu Kukuczce poświęcona była dzisiejsza prelekcja w Książnicy Beskidzkiej w ramach cyklu „Wspaniały świat gór wysokich”.
Właśnie kilka dni temu, dokładnie 18 września 2012 r. minęła 25-ta rocznica zdobycia przez Jerzego Kukuczkę Korony Himalajów i Karakorum. Dokonał tego jako drugi  człowiek w historii, po Reinholdzie Messnerze. „Nie jesteś drugi, jesteś wielki” – te słowa napisał Reinhold Messner w depeszy skierowanej do Jerzego Kukuczki po zdobyciu ostatniego szczytu  ośmiotysięcznego – Shisha Pangma.
Ignacy Nendza, dzisiejszy nasz gość i prelegent jest członkiem Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. Od najmłodszych lat miał bliskie kontakty z Jerzym Kukuczką. Sprzyjały temu: miejsce urodzenia, pobliskie zastygłe hałdy z formami skalnymi, uczestnictwo w Harcerskim Klubie Taternickim, w Klubie Wysokogórskim, wspólne miejsce pracy i wreszcie wspólne wyprawy.
O Jerzym Kukuczce opowiedział zwięźle i niezwykle ciekawie, co wcale nie było takie łatwe, gdyż życiorys i dokonania Jerzego Kukuczki były tak ogromne i bogate, że mogłyby wystarczyć na wiele takich jak dziś prelekcji.
Ignacy Nendza pokazał nam aż 185 zdjęć, do których dodawał odpowiedni, czasem pełen humoru komentarz, ubarwiając go również swoimi fraszkami o tematyce górskiej. Wśród pokazanych nam zdjęć przedstawiających historię zdobywania wszystkich ośmiotysięczników, główna  ich część dotyczyła wyprawy na Lhotse, czwartą górę Ziemi. Jerzy Kukuczka, Ignacy Nendza,  a także obecny na sali Andrzej Popowicz byli jej uczestnikami  w 1979 r.
To właśnie od tej góry Jerzy Kukuczka rozpoczął zdobywanie wszystkich ośmiotysięczników i na tej górze – na południowej ścianie Lhotse w Nepalu tragicznie zakończył swoje życie w dniu 24 października 1989 r.
Wśród tylu zdjęć było jakże cenne jedno zdjęcie Jerzego Kukuczki wykonane przez Ryszarda Pawłowskiego dwie godziny przed wypadkiem na Lhotse.
„To był chłop do tańca i do różańca” – tak krótko skomentował Ignacy Nendza postać Jerzego Kukuczki.
Jak zawsze, widownia dopisała, bo temat prelekcji zorganizowanej przez Bielski Klub Alpinistyczny, Książnicę Beskidzką i Polskie Towarzystwo Tatrzańskie w Bielsku-Białej nie pozwolił tak sobie, czyli obojętnie przejść dzisiaj obok Książnicy.
Mieliśmy wielkie szczęście posłuchać  na żywo opowieści o życiu tak wielkiego alpinisty i himalaisty, zdobywcy „Korony Himalajów i Karakorum”,  bezpośrednio z ust naocznego świadka.
Niektórzy z nas  – obecnych dzisiaj na sali – byli przed wielu laty tj. dokładnie  27. 01. 1988 r. na spotkaniu z Jerzym Kukuczką w KMPiK-u w Bielsku-Białej.  Pozostał on w naszej pamięci jako skromny człowiek, bogaty duchem i ciekawie opowiadający o swoich kolejno zdobywanych najwyższych szczytach świata. Pozostał też jego autograf w mojej książce pt. „Lhotse – czwarta góra Ziemi” Adama Bilczewskiego…
Bielsko-Biała pamięta o Jerzym Kukuczce!

CS
.

Ignacy Nendza w trakcie prelekcji

Tematem kolejnej prelekcji z cyklu „Górskie Parki Narodowe w Polsce” był Gorczański Park Narodowy. Na wstępie Miłosz Zelek przedstawił nam zarys historyczny Parku oraz problemy związane z ochroną przyrody na jego terenie. Uzupełnieniem tej krótkiej prelekcji był pokaz filmu pt. „Świat salamandry”, który otrzymaliśmy nieodpłatnie z Dyrekcji Parku, za co serdecznie w tym miejscu dziękujemy.
Spotkanie odbyło się w ramach obchodów „Roku Ochrony Przyrody”.

TW
.

w trakcie prelekcji o Gorczańskim Parku Narodowym

W czwartkowe popołudnie wyruszyliśmy z różnych miejscowości, by spotkać się na stacji benzynowej nieopodal Zakopianki. Sześcioma samochodami wyruszyliśmy, by przez kilka delektować się przepięknymi pejzażami jesiennych Bieszczadów. Tym sposobem już czwartkowy wieczór spędziliśmy w miłej atmosferze, snując plany wycieczkowe na kolejne dni.
Plan wycieczek był prosty, acz dość wymagający. W piątek i sobotę planowaliśmy przejść odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego od Wołosatego po Przełęcz Orłowicza, a w niedzielę przed wyjazdem wyskoczyć na Kremenaros – trójstyk granic Polski, Słowacji i Ukrainy.
Na piątkową wycieczkę dołączyły się do nas trzy osoby z O/Łódź oraz stały uczestnik naszych wycieczek – Marcin z O/Kraków. Ruszyliśmy z Wołosatego na Przełęcz Bukowską, by stamtąd, targani huraganowym wiatrem, udać się przez Rozsypaniec i Halicz na Przełęcz Goprowców. Widoki ograniczyły się do „białego mleka”, bowiem cały czas znajdowaliśmy się w chmurze, lecz i takie warunki w górach mają swój urok. Tarnicę zdobyliśmy w dwóch grupkach – szybszej, która następnie schodziła czerwonym szlakiem do Ustrzyk Górnych i nieco wolniejszej, która wybrała krótsze zejście do Wołosatego.
Piątkowy wieczór przyniósł ognisko organizowane przez kolegów z Radomia. Przy dobrej muzyce siedzieliśmy przy rozpalonej watrze, przekąsując bigos i kiełbaski przygotowane przez organizatorów. Oprócz dużej grupy radomskiej (ok. 200 osób) i nas (20 osób),  spotkaliśmy przedstawicieli Oddziałów PTT z Ostrowca Świętokrzyskiego, Łodzi, Mielca i Krakowa. Nazajutrz mieli dojechać koledzy z Nowego Sącza (ok. 60 osób), którzy w sobotni ranek żegnali na cmentarzu jednego ze swoich najbardziej zasłużonych przewodników – Ryszarda Patyka.
Sobotnia wycieczka była jeszcze ambitniejsza od piątkowej, bowiem z Ustrzyk Górnych wyruszyliśmy czerwonym szlakiem na Połoninę Caryńską. Od strony Brzegów Górnych dotarła do nas trzyosobowa grupka i razem zeszliśmy na parking. Dla części z nas był to koniec wędrowania na dzisiaj, lecz ambitniejsi ruszyli także na Połoninę Wetlińską, skąd po krótkim odpoczynku powędrowaliśmy na Przełęcz Orłowicza. Choć tego dnia widoki były cudowne, a widoczność sięgała z pewnością ponad 100 km, w dalszym ciągu niesamowicie wiało i nie było zbyt sympatycznie. Na Przełęcz podzieliliśmy się po raz kolejny na dwie grupki i część z nas zeszła bezpośrednio do Wetliny, a piątka najwytrwalszych ruszyła na Smerek, by zejść do miejscowości o tej samej nazwie. Młodsza część ekipy z opiekunami odwiedziła tego dnia bacówkę w Jaworcu.
Wieczór to kolejne spotkanie uczestników naszej wycieczki, a okazja była niebanalna – Ewa i Zosia obchodziły tego dnia urodziny. Dla Zosi zapaliliśmy trzy świeczki, Ewie – nieco więcej . 🙂 Później była jeszcze zabawa w kalambury i spotkanie z ekipą z Nowego Sącza.
W dwa dni przeszliśmy ponad 47 kilometrów górskich szlaków, zdecydowaliśmy więc spędzić niedzielę nieco bardziej krajoznawczo. Większość grupy wybrała się na zwiedzanie Sanoka (skansen i zamek), część pojechała pooglądać łemkowskie cerkwie w samym sercu Beskidu Niskiego. Pomimo tych atrakcji na pewno najlepiej wszyscy zapamiętamy miejscowość Samoklęski, która pomimo swej nazwy, okazała się niezwykle szczęśliwa 🙂
Do domów wróciliśmy po 22 kończąc ten, jakby na to nie patrzyć, bardzo udany bieszczadzki weekend.

SB
.

nasza grupa na Połoninie Caryńskiej