Oddział PTT w Bielsku-Białej

W dniu dzisiejszym odbył się drugi po wakacyjnej przerwie pokaz slajdów w naszym Oddziale. Tematem była Rumunia, a dokładniej Góry Apuseni, znajdujące się w paśmie Gór Zachodniorumuńskich. Zobaczyliśmy zdjęcia malowniczych połonin, miejscowej kultury, sztuki, a także posłuchaliśmy opowieści o tajemniczych jaskiniach, wąwozach i o trudnym do rozszyfrowania sposobie znakowania szlaków w tamtejszym rejonie. Agnieszka przedstawiła nam Góry Apuseni jako góry dzikie i niezadeptane, w które warto pojechać i zatrzymać się na dłużej. Na pewno skorzystamy w przyszłości.

Łukasz G.
.

Agnieszka Wojnowska w trakcie prelekcji

Mówią o niej, że jest daleka i dzika, tajemnicza i jednocześnie piękna, że można spotkać na jej terytorium ostatnie niedźwiedzie… Mowa o Wielkiej Fatrze na Słowacji. Pojechaliśmy tam, aby to wszystko sprawdzić.
Grupa 19-tu zapaleńców i wciąż zgłodniałych gór turystów – członków i sympatyków PTT O/Bielsko-Biała – wybrała się na kolejną wycieczkę górską.
Plan wycieczki był prosty i jasny: Stare Hory – Majerova skala – Pod Liskou – Krížna (1574 m n.p.m.) – Salasky – Turecka. Wejście na Krížną niebieskim szlakiem zajęło nam ok. 3 – 4 godzin. Mimo tego udało nam się jeszcze „wygospodarować” jedną niby wolną godzinę, którą „łapczywie” za zgodą naszej Przewodniczki Agnieszki przeznaczyliśmy na dodatkową trasę z Krížnej na Ostredok (1592 m n.p.m). Ta dodatkowa trasa była dla nas wielką uciechą. Stanąć po raz pierwszy w życiu na najwyższej górze Wielkiej Fatry i móc podziwiać przepiękną panoramę gór słowackich było dzisiaj dla wielu z nas niezapomnianym przeżyciem.
Szczyty Krížnej i Ostredoka są kopulaste i w całości porośnięte trawą. Stanowią część głównego grzbietu Wielkiej Fatry. Widoki są tu gwarantowane, ale tylko przy sprzyjającej pogodzie. Nam się dzisiaj udało. Najpierw było słonecznie, a potem niebo lekko się zachmurzyło. Mimo tego była bardzo dobra widoczność, a o to w górach chodzi!
A więc jesteśmy teraz na wspomnianym jednym albo drugim szczycie w Wielkiej Fatrze. Co widzimy? Naokoło nas morze gór: Mała Fatra z bardzo wyraźnym Wielkim Krywaniem Fatrzańskim, Wielkim Rozsutcem i Stohem (znane nam z poprzednich wycieczek z PTT), Niskie Tatry z Chopokiem na czele (byliśmy tam w ub. roku z PTT), Wielki Choč (też tam byliśmy), Kremnickie i Starohorskie Wierchy, Turčianska Kotlina itd. itd.
Na obu szczytach zrobiliśmy sobie wspólne, pamiątkowe zdjęcie. W kronice PTT musi być bowiem ślad, że byliśmy i na Krížnej, i na przepięknej najwyższej górze – na Ostredoku. Na szczycie Krížnej znajduje się sporo żelastwa. Jest tu jakiś tajemniczy wojskowy obiekt ogrodzony siatką i do tego z tabliczką informującą, że nie wolno tego obiektu fotografować. Obok niego wszędobylska wieża z talerzami … Natomiast Ostredok jest czysty, niczym nie zaśmiecony. Z kolei poniżej, już przy żółtym szlaku z Liski do Tureckiej stoją mocno zużyte słupy kolejki, która zaprzestała swoją działalność ok. 20 lat temu. Cóż, taki los… Za to działają przeróżne inne wyciągi orczykowe, wszak tereny Krížnej to tereny narciarskie.
Nasza wspaniała grupa podzielona w naturalny sposób na tych, którzy idą szybciej (Krížna i Ostredok) i tych, którzy idą wolniej (Krížna) spotkała się w komplecie na Krížnej. Wszyscy uczestnicy wycieczki weszli więc na tę ambitną górę, liczącą 1574 m n.p.m. Różnica wzniesień wynosiła dzisiaj 1094 metry licząc z miejsca startu w Starych Horach do Krížnej. Grupa „zaawansowana” pokonała tych metrów troszkę więcej. Należy dodać, że dzisiejsza trasa przebiegała w znacznej części po terenie Parku Narodowego Wielka Fatra utworzonego w 2002 roku.
Około godziny 16:30 rozpoczęliśmy zejście z Krížnej najpierw niebieskim szlakiem do Liski, a potem żółtym pod wyciągiem i nartostradami. Nie było to łatwe zejście. Stromizna przy żółtym szlaku była od Liski aż na dół do mety. Kolana niejednego z nas cicho „trzeszczały”, ale … jakoś wytrzymały trudy zejścia. Szczęśliwie wszyscy – choć niektórzy z lekkim opóźnieniem – zameldowali się przy busie w Tureckiej.
Późne lato udekorowało łąki Wielkiej Fatry dużą ilością kwitnących zimowitów! Warto o tym wspomnieć, wszak nadchodzi już jesień…
Powrót do Bielska-Białej o godzinie 22-giej był trochę opóźniony, ale… coś za coś… w końcu byliśmy dzisiaj aż w Wielkiej Fatrze! Dalekiej i dzikiej, tajemniczej i pięknej…

CS
.

uczestnicy wycieczki na Krížnej

Zew gór rzadko nigdy nie jest w nas całkiem uśpiony, a jedynie pokornieje wobec „prawdziwego życia”, reguł codziennej szarzyzny. Nieustannie jednak wzywa by mu sprostać, by się weń zasłuchać. Tak było i tym razem, gdy poprowadził nas czerwonym szlakiem w pocie czoła i w zachwycie nad kocioł Czarnego Stawu. Tam, na najwyższym szczycie gór polskich znowu szczęśliwi, znowu bliżsi o krok od wiedzy, co tak naprawdę ważne, a co małe i mniej istotne.
Początek prozaiczny, co nie znaczy że nieistotny – spotkania klubowe, slajdowiska PTT-owskie. Atmosfera rozmów, czyjś błysk w oku i iskra zapalna… A może by tak w Rysy? Póki jeszcze pogoda, póki złota polska jesień, co nie siecze deszczem i bywa pogodna? Tak, właśnie tak!
Tak więc zebrawszy wszystkich chętnych i jednocześnie dysponujących wolnym czasem zabraliśmy się w sobotę w Tatry Wysokie – na Rysy. Porą bynajmniej niewłaściwą by nazwać ją porankiem wyruszyliśmy autem z Bielska przez Żywiec, gdzie skompletowaliśmy załogę, w kierunku Palenicy Białczańskiej.
O 6:00 rano ruszyliśmy na pamięć już znanym czerwonym szlakiem do Morskiego Oka. Tam szybka regeneracja sił i spacer wzdłuż Morskiego Oka obserwując wyłaniające się spoza mgły szczyty skupionego Mnicha i Kazalnicy. W dalszym ciągu przeszliśmy ku krystalicznej głębi Czarnego Stawu znad którego ukazały się nam upragnione, poszarpane granie Rysów, widoczne zza tańczących mgieł. Okazało się, że ten sam pomysł co my miało mnóstwo ludzi w różnym wieku i różnej narodowości, co zaowocowało niewielkim tłokiem podczas emocjonującego mijania się podczas wspinania się i schodzenia z góry.
Podobno przy dobrej, nieskalanej pogodzie z północno-zachodniego wierzchołka Rysów (2499 m n.p.m.) roztacza się widoczność sięgająca do 100 km. Niestety, mgła odsłaniając nam łaskawie piękno pobliskich wierzchołków podczas wędrówki na szczyt zdążyła się zagęścić i zwielokrotnić swoją „masę” i gdy już znaleźliśmy się, bądź co bądź, w tłumie innych turystów, nie mogliśmy zobaczyć zbyt wiele, niemniej jednak cel został osiągnięty, co dokumentuje tradycyjne zdjęcie z bannerem PTT.
Wracaliśmy tą samą drogą, którą wchodziliśmy, co byłoby jeszcze bardziej ciekawe, gdyby widoczność odsłaniała bezmiar wysokości, ale i tak poziomu adrenaliny i endorfin z tamtego czasu nie można było porównać chyba z niczym znanym z nizin codzienności. W efekcie otarliśmy bezpiecznie do schroniska okalając Morskie Oko z przeciwległej, niż poprzednio strony, podczas gdy w międzyczasie dwukrotnie przelatywał helikopter GOPR-u, bynajmniej nie w celach rekreacyjno-turystycznych…
A potem – późny powrót do Bielska przez Kęty i Żywiec, wśród radosnej dysputy i muzyki, w gruncie rzeczy – ostatkami sił, z głowami ciężkimi od zmęczenia. Do zobaczenia znów!

Aneta W.
.

nasza ekipa w najwyższym punkcie Polski

Bezpośrednio po zakończeniu pokazu filmu o Bieszczadzkim Parku Narodowym odbyło się spotkanie organizacyjne Kursu Kandydatów na Przewodników Beskidzkich. Jan Nogaś omówił podstawowe zagadnienia związane z kursem, a z uwagi na małą liczbę obecnych, zdecydowano, że ostateczny termin rozpoczęcia kursu zostanie podany do 31 października 2012 r.
Serdecznie zachęcamy wszystkich do udziału w kursie – to doskonały sposób na poznanie wielu ludzi o podobnych zainteresowaniach, a przy okazji na zdobycie ciekawego zawodu. 🙂

SB
.

w trakcie spotkania

Drugie spotkanie z cyklu pt. „Górskie Parki Narodowe w Polsce” poświęcone było Bieszczadzkiemu Parkowi Narodowemu. Na wstępie mieliśmy okazję wysłuchać krótkiego wykładu Jana Nogasia, który opowiedział o koncepcji parków narodowych, rezerwatów, a także sposobów ochrony przyrody w polskich górach, a także scharakteryzował ten najbardziej wysunięty na wschód, górski Park Narodowy w Polsce. Mieliśmy okazję dowiedzieć się co nieco o historii Parku, a także o żyjących na jego terenie gatunkach zwierząt. Doskonałym uzupełnieniem wykładu był film pt. „Bieszczadzki Park Narodowy”, który otrzymaliśmy z Dyrekcji Parku, za co serdecznie dziękujemy.
Spotkanie odbyło się w ramach obchodów „Roku Ochrony Przyrody”, a już teraz serdecznie zapraszamy na następne spotkanie z cyklu, tym razem poświęcone Gorczańskiemu Parkowi Narodowemu, które odbędzie się 25 września 2012 r.

SB
.

w trakcie pokazu filmu

Niedzielny, ciepły poranek zwiastował fantastyczny dzień. Wyprawa na Kościelec nie byłaby warta grzechu, gdyby pozbawić ją pięknych widoków, a tych miało nie brakować. Wszak z dwutysięcznika, i tylko z niego, można zobaczyć jednocześnie wszystkie Stawy Gąsienicowe.
Wyjechaliśmy licznie autokarem przed godziną siódmą, a do Zakopanego dotarliśmy około dziesiątej. Przyczyną zwłoki były liczne objazdy i remonty dróg na trasie przejazdu. Mimo to, w dobrych nastrojach, ruszyliśmy niebieskim szlakiem w kierunku Hali Gąsienicowej, przez Przełęcz między Kopami, aby w końcu dotrzeć nad Czarny Staw Gąsienicowy. W tym miejscu, podzieleni już na kilka mniejszych grup, zdecydowaliśmy się na krótki postój, posiłek i regenerację sił. Nad nami wznosił się majestatyczny Kościelec. Trudno było sobie wręcz wyobrazić, że mamy tam już za moment się wspinać.
Około trzynastej wyruszyliśmy. Zdobycie położonego ponad pięćset metrów ponad poziomem tafli Czarnego Stawu Gąsienicowego oznaczało wdrapanie się najpierw na Przełęcz Karb. Stamtąd dopiero, zakosami biegnącymi po lewej stronie grani, zaczęło się mozolne wnoszenie ku górze. Ostatecznie, po ponad godzinnym marszu, mogliśmy się cieszyć zdobytym szczytem. Po drodze, pod Przełęczą Karb, spotkaliśmy kolegów z Bielskiego Klubu Alpinistycznego, którzy rozpoczynali dzisiaj kurs taternicki. Miło było zobaczyć znajome twarze w tak pięknej scenerii. Powrót do Kuźnic zajął kolejne trzy godziny, a przejazd autokarem z Zakopanego do Bielska – kolejne cztery. Zmęczeni, lecz pełni niezapomnianych wrażeń, rozstaliśmy się na dolnej płycie dworca autobusowego. Z niecierpliwością czekamy na kolejne takie wyzwania, kto wie, może już wkrótce zdobędziemy Zawrat, Kozi Wierch …

Grzegorz G.
.

część grupy na Przełęczy między Kopami

Tematem pierwszego po wakacyjnej przerwie slajdowiska była majowa wyprawa trekingowa Oddziału PTT w Bielsku-Białej na Bałkany. Szymon Baron, wspierany przez jednego z uczestników wyjazdu, Łukasza Gierlasińskiego (obaj są członkami naszego oddziału), w interesujący sposób opowiedział o tym wydarzeniu. Oprócz niemal dwustu zdjęć z Bałkanów, mieliśmy okazję zobaczyć także dwa ciekawe filmiki z wyprawy, autorstwa Kuby Dorzaka. W spotkaniu wzięło udział 20 osób.

N.N.
.

w trakcie prelekcji

Już powoli tradycją się staje, że na inaugurację powakacyjnych „Poniedziałkowych Spotkań Podróżników” do Pubu Grawitacja Caffee zapraszani są członkowie naszego Oddziału. Tym razem Monika i Szymon Baronowie zaprezentowali pokaz slajdów pt. „Z dzieciakami przez Kraje Bałtyckie – kilka dni na Litwie, Łotwie i w Estonii”. Opowiedzili oni o podróży samochodowej, którą odbyli z córkami – Anielką i Zosią, które notabene też są członkami bielskiego PTT.

NN