Oddział PTT w Bielsku-Białej

W piątkowy wieczór, 20 kwietnia 2012 r. spotkaliśmy się w Książnicy Beskidzkiej z Wojciechem Kapturkiewiczem, aby posłuchać jego opowieści o „trekkingowaniu” w Tadżykistanie w górach Pamiru i w Kirgistanie w górach Tien-Szanu.
Trekking w tak pięknych i – można rzec – w nie zadeptanych przez turystów dolinach i górach w obu krajach miał miejsce w sierpniu 2009 r. i 2011 r.
Wszystkie informacje na temat tych wyjazdów trekkingowych były więc dla uczestników tego spotkania bardzo aktualne i na czasie. Uzupełnione były podstawowymi informacjami nie tylko geograficznymi, politycznymi, gospodarczymi, ale też i praktycznymi.
Nasz gość opowiedział nam szczegółowo o trasie wypraw, o miejscu startu, a potem o dojściu dolinami górskimi do celu obu trekkingów w Pamirze i Tien-Szanie, o ciekawostkach fauny i flory, o niezwykłej gościnności tubylców i ich codziennych zajęciach, głównie pasterskich.
Zdjęcia budziły zachwyt – były pełne słońca, kolorowych kwitnących kwiatów, pięknych twarzy dzieci i kobiet. Malownicze doliny rozlanych rzek, otoczone bardzo wysokimi ośnieżonymi górami, zrobiły na nas duże wrażenie. Zielone pastwiska powoli zamieniały się w obszary rozlewisk wodnych, w tereny kamieniste, po których szło się wyżej i wyżej aż do śniegu i lodowców. Zobaczyliśmy też ogromne, wysokogórskie jeziora Hawrazdara, Issyk-Kul i Ała-Kul.
Na slajdach dotyczących drugiego trekkingu zobaczyliśmy wielki i trudny szczyt Pik Pobiedy (7439 m), najwyższy z gór Tien-Szanu. Być w pobliżu tej góry – to już jest i sama radość, i niemały wyczyn. Na tej wyprawie trekkingowej była obecna dobrze nam znana z poprzednich spotkań w Książnicy – Ola Dzik. To właśnie ona między innymi była sprawczynią tego, że zdjęcia wykonane przez naszego Gościa były pełne kolorów i bardzo wesołe.
Kraje, które dzisiaj dzięki tej prelekcji odwiedziliśmy odzyskały niepodległość w 1991 r. wraz z rozpadem Związku Radzieckiego. Mimo, że upłynęło od tego czasu sporo lat, to jednak ten piękny zakątek świata posiada jeszcze tak wiele przedziwnych pamiątek z „tamtej” epoki. Widzieliśmy je na prezentowanych dzisiaj zdjęciach. Oba kraje otaczała dotąd aura niedostępności i tajemniczości.
Tereny górskie mają tu ogromną ilość szczytów jeszcze nie tkniętych ludzką stopą, bez nazwy. „Jest na co popatrzeć, tyle gór…” – dopowiedział Wojciech Kapturkiewicz.
W dzisiejszych czasach – może na całe szczęście – niewiele osób odwiedza te rejony, a na trasach przejścia raczej nie spotyka się nikogo poza nomadami, którzy żyją tu w warunkach nie zmienionych od wieków.
Dzisiejsza prelekcja pozwoliła nam zobaczyć zakątek świata bez szlaków, schronisk i turystów, bez reklam i zbędnego hałasu. Pozwoliła nam przeżyć trekking jako piękną górską przygodę pełną emocji i niezapomnianych wrażeń.

CS
.

Wojciech Kapturkiewicz w trakcie prelekcji

W lutym tego roku, gdy na Podbeskidziu trzymał siarczysty mróz dochodzący do -30 oC, Agnieszka Wojnowska wraz z dwójką znajomych zwiedzała Wietnam. Efektem tego wyjazdu było dzisiejsze slajdowisko prezentujące najciekawsze miejsca zwiedzone przez naszą prelegentkę.
W ciągu trzech tygodni zwiedzili Wietnam od położonego na południu Sajgonu po znajdujące się na północy Hanoi, co doskonale ilustrowały wyświetlane zdjęcia. Dzięki Agnieszce mogliśmy zobaczyć zarówno specyficzną atmosferę zatłoczonych miast, jak i przepiękne krajobrazy zatoki Halong. Po tej ciekawej prelekcji zapewne niejedna osoba będzie chciała wybrać się do Wietnamu.

SB
.

Agnieszka Wojnowska w trakcie prelekcji

Dzięki prelekcji Michała Kochańczyka zorganizowanej przez Bielski Klub Alpinistyczny, Polskie Towarzystwo Tatrzańskie i Dom Kultury Włókniarzy w Bielsku-Białej, mogliśmy dzisiaj przeżyć niespotykaną, wielką przygodę podróżnika wielokrotnie „okrążając” z nim wzdłuż i wszerz naszą Ziemię .
Mogliśmy być z nim na ścianach i szczytach wielu najwyższych i najwspanialszych gór świata. Mogliśmy płynąć przez morza, żeglować, wędrować przez puszcze i pustynie, a nawet lecieć balonem. Mogliśmy odwiedzić liczne znane i nieznane kraje wschodu i zachodu, północy i południa. Mogliśmy kopać złoto, zbierać pieprz i herbatę, łowić ryby i użerać się z niedźwiedziami. Bo czegóż to nie robił nasz Gość w swoim bogatym i pracowitym życiu?!
Niestrudzony i wręcz niezmordowany pasjonata wypraw wszelkiego rodzaju pokazał nam dzisiaj na licznych zdjęciach piękno naszej Ziemi, piękno przyrody, a przede wszystkim piękno gór od Tatr po Himalaje. W ten sposób przekonał nas, że słowo „chcieć” tak wiele znaczy!
Pokaz zdjęć rozpoczął od stron rodzinnych, od Gdańska, Zatoki Gdańskiej z lotu ptaka i okolic. Bo tu wszystko się zaczęło!
Michał Kochańczyk urodził się 14 maja 1950 r. w Gdańsku. Jest alpinistą, kajakarzem, żeglarzem, doświadczonym podróżnikiem. Kierował i uczestniczył w kilkudziesięciu wyprawach w góry wysokie całego świata. Wspinał się w Tatrach, Pamirze, Himalajach, Andach, w górach Afryki, na Spitsbergenie i Alasce. Jego największym osiągnięciem górskim jest udział w przeprowadzeniu nowej drogi na jedną z najtrudniejszych gór na świecie: na szczyt Fitz Roy w Patagonii w 1984 roku. Był wieloletnim prezesem Klubu Wysokogórskiego „Trójmiasto” w Gdańsku i instruktorem Polskiego Związku Alpinizmu.
Wiele pokazanych zdjęć dotyczyło alpinistów – często nam znanych albo ze spotkań, albo z literatury górskiej, a niektórym z obecnych na sali znanych osobiście. Na przestrzeni tylu lat jego wspinania uzbierało się ich sporo. Szkoda tylko, że jakże często zdjęcia te musiał skomentowa: „zginął”, albo „porwany przez lawinę – nie żyje” albo jeszcze inaczej. Pokazując siebie wśród alpinistów na różnych wyprawach nieraz dopowiadał skromnie takie słowa: „byłem wtedy o 20 kg młodszy”. Świetne powiedzonko, pasuje do niejednego z nas – jak ulał!
Nie sposób dokładnie opisać w kilku zdaniach dzisiejszą prelekcję. Ogromna ilość zdjęć z przeróżnych zakątków świata i do tego z konieczności przyspieszony komentarz Michała Kochańczyka utwierdziły nas w przekonaniu, że warto robić coś, co jest pasją życia. Warto było też przyjść dzisiaj na spotkanie z tak niezwykłym i ciekawym podróżnikiem, taternikiem, alpinistą i himalaistą. Warto chcieć! Dzisiejsza prelekcja była dla nas wyjątkowo bogata w nowe wrażenia.
Na zakończenie prelekcji mogliśmy zdobyć cenny autograf Michała Kochańczyka i usłyszeć jego obietnicę o spisaniu wspomnień na stronie internetowej i w książce.
Chętnie te wspomnienia przeczytamy!

CS
.

Michał Kochańczyk w trakcie prelekcji

15 kwietnia 2012 roku w siedzibie Gminnego Ośrodka Kultury w Buczkowicach odbyła się zorganizowana wspólnie przez GOK Buczkowice oraz bielski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego multimedialna prezentacja slajdów Grzegorza Holerka z pieszej, górskiej pielgrzymki do Jana Pawła II.
W niecodziennej pielgrzymce, która trwała 54 dni udział wzięły cztery osoby: Grzegorz Holerek, Paweł Mszyca, Franciszek Wawrzuta i Piotr Gawłowski. Pomysł na wyprawę jak powiedział pan Grzegorz zrodził się jesienią 1999 roku i miał na celu podkreślenie religijnego znaczenia przełomu tysiącleci, a także aspekt sportowy, ponieważ wszyscy uczestnicy oprócz codziennie wykonywanych różnych profesji są przewodnikami górskimi. Uczestnicy razem z Wadowic do Watykanu (przez Słowację i Austrię i Włochy) pokonali 1650 km przez 12 europejskich masywów górskich niosąc cały swój dobytek na plecach. Panowie dzielnie pokonali wszystkie trudności poznając Europę od innej strony, zmieniała się pogoda, klimat, krajobraz i napotykani ludzie, spotykały ich radości i kryzysy, jedno co pozostało bez zmian to cel – dojść do Rzymu. Po drodze nie było łatwo – członkowie wyprawy mając na celu osiągnąć cel jak najmniejszym kosztem często nie zwracali uwagi na to co, gdzie i jak jedzą, gdzie śpią, a im bliżej było do Rzymu tym stawało się to coraz bardziej obojętne i jak mówili, do spania wystarczyły im dla czterech osób zaledwie 3 metry kwadratowe, a nawet z tym bywało różnie, bowiem jedni ludzie przyjmowali ich jak najlepszych wyczekiwanych gości, inni traktowali jak wrogich bandytów nie dając nawet szklanki zimnej wody. Na szczęście dotrwali do finału przedsięwzięcia, który miał miejsce w Rzymie na Placu Św. Piotra 14 sierpnia 2000 r., a następnie podczas spotkania z Janem Pawłem II podczas mszy św. w Castel Gandolfo dzień później.
Po pielgrzymce ukazała się książka pt. „Pieszo do Rzymu” napisana przez pana Grzegorza Holerka będąca sprawozdaniem i najlepszym podsumowaniem odbytej pielgrzymki. Jej pierwsze wydanie spotkało się dużym zainteresowanie w związku z tym w 2011 roku wydano drugie, które można było zakupić bezpośrednio po prezentacji otrzymując autograf autora oraz jednego z członków wprawy pana Pawła Mszycy.
Spotkanie z charyzmatycznym prelegentem panem Grzegorzem bardzo spotkało się wszystkim przybyłym uczestnikom, którzy z wielkim zainteresowaniem i pod dużym wrażeniem wysłuchali barwnej prelekcji, po której gratulowali odwagi i życzyli kolejnych oryginalnych i dalekich wypraw.

EJ
.

Grzegorz Holerek w trakcie prelekcji

Suchý (1468 m n.p.m.) – jeden z wyższych i najbardziej charakterystycznych szczytów w tzw. Krywańskiej części Małej Fatry w Słowacji, stał się celem naszej niedzielnej wycieczki.
Ruszyliśmy dwoma samochodami o godzinie 7.00 z Bielska-Białej zmierzając w stronę słowackiej granicy Zwardoń-Skalite. Dalej droga prowadziła w kierunku Żyliny, aż po około 2 godzinach dojechaliśmy do małej miejscowości Krasňany. Następnie przyszedł czas ruszyć w drogę z plecakiem oraz z nutką ciekawości na to, co nas czeka. Pogoda od początku nam wyraźnie sprzyjała i wspinaliśmy się w górę bez większych trudności. Pierwszy postój zrobiliśmy na przełęczy Sedlo Priehyba, gdzie czekały upragnione przez nas krokusy. W czasie dalszej drogi wędrówkę utrudniał nam śnieg, więc trzeba było uważnie stawiać kroki. Zdobywaliśmy powoli wysokość, zerkając co jakiś czas na przepiękne widoki. Im wyżej, tym trasa stawała się coraz trudniejsza, ale bez większych problemów dotarliśmy na Suchý – cel naszej wycieczki.
Zejście było dosyć ostre, do tego śnieg, ale daliśmy sobie świetnie radę. Zmierzaliśmy w stronę Chaty pod Suchym, jednak droga była dosyć długa, dlatego postanowiliśmy nie zatrzymywać się w schronisku tylko iść dalej szlakiem w dół. Wędrówkę utrudniło nam dosyć złe oznakowanie szlaku, musieliśmy więc wykazać czujność i uważnie wypatrywać oznaczeń szlaku na drzewach. Na samym końcu napotkaliśmy przeszkodę w postaci strumienia, ale opracowaliśmy technikę przejścia i wszyscy szybko znaleźli się po drugiej stronie.
Do deszczowego Bielska wróciliśmy dopiero przed 20, podczas gdy na wycieczce mieliśmy dość ładną pogodę. Wycieczka, choć długa i trochę męcząca, była udana i warto było ponieść taki wysiłek.

DS
.

nasza ekipa na Suchym

Autorką kolejnej w tym roku prelekcji była Ewa Handzlik, która przybliżyła nam Wyspy Kanaryjskie. Z 13 wysp wulkanicznych tworzących archipelag Ewa zwiedziła już podczas dwóch wyjazdów trzy z nich: Fuertaventurę, Lobos i Teneryfę. Mieliśmy okazję obejrzeć piękne plaże, od białych na Fuertaventurze po czarne na Teneryfie. Zobaczyliśmy najwyższy szczyt Hiszpanii – Teide (3718 m n.p.m.), pustynne przestrzenie oraz niesamowitą roślinność w centralnych punktach wyspy.
Myślę, że po prelekcji co najmniej kilka osób będzie chciało spędzić wakacje w tym rejonie Hiszpanii, zwłaszcza, że obok ciekawych plaż można tu pochodzić bo wysokich górach.

SB
.

w trakcie prelekcji

Już po raz trzynasty w Wielki Piątek odbyła się Droga Krzyżowa PTT na Mogielicę w Beskidzie Wyspowym, organizowana przez mielecki Oddział PTT oraz parafię MBNP w Jurkowie. Wędrówka na trasie z Jurkowa na szczyt góry Mogielica (1170), połączona z rozważaniem tajemnic Drogi Krzyżowej zebrała w tym roku 201 osób. Oddział PTT w Bielsku-Białej również wziął udział w tym wydarzeniu.
Wczesnym rankiem o godzinie 6:20 zebraliśmy się na dworcu PKS w Bielsku-Białej, skąd wyjechaliśmy busem do Jurkowa koło Limanowej. Po dotarciu na miejsce udaliśmy się do kościoła, gdzie o godzinie 9:00 odbyło się krótkie nabożeństwo, a zaraz po nim rozpoczęliśmy wędrówkę na szczyt. Drogę Krzyżową poprowadził Krzysztof Kabat z Nowego Targu. Był to szczególny dzień modlitwy i refleksji, dlatego nikt nie zważał na niesprzyjającą aurę. Ta Droga Krzyżowa była czymś więcej niż tradycyjne nabożeństwo w kościele.
Po dotarciu na szczyt ksiądz Marek Wojak z Kamienicy udzielił wszystkim błogosławieństwa i tym samym zakończyliśmy Drogę Krzyżową. Później udaliśmy się na szczytową polanę Mogielicy, gdzie zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie z kolegami PTT z Tarnowa, a następnie zeszliśmy zielonym szlakiem na Przełęcz Chyszówki.
Do Bielska-Białej wróciliśmy około godz. 18.00 i życząc sobie spokojnych i radosnych Świat udaliśmy się do swoich domów. Z każdym rokiem to wydarzenie przyciąga coraz więcej osób, więc liczymy że za rok spotkamy się w jeszcze większym gronie.

DS
.

nasza grupa na Przełęczy Rydza-Śmigłego