Oddział PTT w Bielsku-Białej

W dniu dzisiejszym w Gminnym Ośrodku Kultury w Buczkowicach odbyło się slajdowisko Artura Gańczarczyka i Stanisława Suchego pt. „Z Portugalii do Polski – rowerowo-rolkowa przygoda”. Niestety, nie mógł przybyć do Buczkowic trzeci uczestnik wyprawy – Lech Brom.
Prelekcja niezapomniana, bo opowiadająca o wyprawie trzech chłopaków, którzy postanowili przejechać Europę na rowerze i rolkach. Zaczęli z Cabo de Roca w Portugalii i pokonali dystans ponad 3000 km, aby docierając do Szwajcarii, zakończyć podróż. Plan zakładał metę w Polsce, jednak okazał się nierealny do wykonania, przynajmniej dla dwóch uczestników. Był to odważny projekt, tak jak i sami bohaterowie. Z niecierpliwością czekamy na kolejną taką wyprawę.
Pokaz slajdów był współorganizowany przez Gminny Ośrodek Kultury w Buczkowicach i Oddział PTT w Bielsku-Białej.

AW
.

Stanisław Suchy i Artur Gańcarczyk w trakcie prelekcji

Po raz kolejny studia, praca i inne sytuacje losowe mocno zmniejszyły naszą ekipę wyjazdową. Zaledwie cztery osoby wybrały się w ten weekend, aby wejść na kolejny szczyt Beskidu Śląsko-Morawskiego – Skalkę. Od kilku lat sukcesywnie poznajemy kolejne rejony tego rejonu Beskidów, który choć położony po drugiej stronie granicy jest całkiem blisko…
Z Bielska-Białej wyjechaliśmy dość późno, bo o 9 rano i przez Cieszyn skierowaliśmy się do Mostów koło Jabłonkowa. Po niespełna godzinie byliśmy u celu i mogliśmy rozpocząć górską wędrówkę.
Zgodnie z informacją uzyskaną od spotkanych gospodarzy, szlak miał być słabo przetarty i najdalej udało się ostatnio dojść do Kycery przed Skalką. Pomyśleliśmy sobie, że to nas nie powstrzyma, zwłaszcza, że sporo osób spotkaliśmy dzisiaj na szlaku.
Szlak przecierało kilku czeskich turystów, z kolei po naszych śladach dzielnie maszerowała większa grupa dzieci z dwoma opiekunami. Na trasie jak to zwykle zimową porą nie mogła się obyć bez wrzucania do śniegu, „aniołków” i bitwy na śnieżki. W ten sposób dotarliśmy w okolice schroniska pod Skalką. Na ostatnie 300 metrów przejęliśmy torowanie od Czechów, którzy już byli mocno zmęczeni, a wierzcie mi – było co przecierać.
W chacie pod Skalką spędziliśmy przeszło godzinę delektując się Kofolą, napojem charakterystycznym dla naszych sąsiadów.
W drodze powrotnej okazało się, że tak duża grupa turystów doskonale przetarła szlak i naprawdę przyjemnie schodziło się do Mostów koło Jabłonkowa.
Do Bielska-Białej wróciliśmy po 16-tej.

SB
.

nasza czwórka na Kiczerze

Kolejne w tym roku slajdowisko było nietypowe, bowiem tak naprawdę była to prelekcja o turystyce narciarskiej z mnóstwem ciekawych archiwalnych zdjęć.
Piotr Homa przedstawił nam dzisiaj początki narciarstwa na ziemiach polskich pod koniec XIX wieku oraz jego powolny rozkwit za czasów Mariusza Zaruskiego, wzbogacając pokazywane zdjęcia interesującymi cytatami z książek z tamtych czasów. Ciekawe były również filmy z pierwszej połowy XX wieku ilustrujące ówczesną technikę narciarską.
Druga część prelekcji dotyczyła czasów współczesnych i coraz popularniejszego ski-touringu, a ilustrację do niej stanowiły zdjęcia z wycieczek prelegenta, również odbytych w ramach wycieczek naszego Oddziału.
Wydaje mi się, że osoby, które przybyły na dzisiejsze spotkanie mogą czuć się w pełni usatysfakcjonowane naprawdę ciekawą prelekcją.

SB
.

Piotr Homa w trakcie prelekcji

Dzięki przepięknej, słonecznej pogodzie, silny mróz towarzyszący nam na gorczańskiej wycieczce był zupełnie niedokuczliwy. Trasa Nowy Targ Kowaniec (szlak żółty) – Turbacz nie była zbyt wymagająca. Dużym wyzwaniem natomiast, okazał się zjazd mocno zmrożonymi, a wcześniej „rozchodzonymi” odcinkami, szczególnie w wąskich jarach na zielonym szlaku (Turbacz – Kowaniec).
Niestety, po raz kolejny doświadczyliśmy „konkurencji” na szlaku w postaci ryczących maszyn, przejeżdżających dosłownie o centymetry obok nas. Najpiękniejsze wrażenia estetyczne i odczucie bliskości dzikiej przyrody zostały po wielokroć zniweczone przez huk silników i odór paliwa, który unosił się w powietrzu długo po tym, jak na horyzoncie zniknął jego sprawca. Szczególnie przykre, że te dzikie rajdy mają miejsce w bezpośrednim sąsiedztwie Gorczańskiego Parku Narodowego…

PH
.

cześć naszej grupy przed schroniskiem na Turbaczu (z widokiem na Tatry)

W sobotni poranek, dwoma samochodami, wyruszyliśmy by zmierzyć się z najwyższym szczytem Beskidu Śląsko-Morawskiego – Łysą Górą (1324 m n.p.m.). Chcąc uniknąć kupna winietki, postanowiliśmy ominąć drogę szybkiego ruchu i w efekcie zamiast prosto na Frydek-Mistek, do celu dotarliśmy przez Trzyniec.
Z Ostravic wyruszyliśmy żwawo czerwonym szlakiem, który zgodnie z przewidywaniami był doskonale przetarty. Na wycieczkę, oprócz naszej ósemki, wybrało się dzisiaj wielu Czechów i co chwilę wyprzedzaliśmy lub byliśmy wyprzedzani przez innych turystów. Pogoda nam dopisywała, a dzięki inwersji mieliśmy okazję oglądać piękne widoki na szlaku.
Na szczyt Łysej Góry dotarliśmy po 2,5 godzinach. Pogoda ciągle nas rozpieszczała, a na horyzoncie ukazały się Tatry i położone nieco bliżej szczyty słowackiej Małej Fatry. Warto było dla tych widoków wybrać się dzisiaj w góry.
Nigdzie się nam nie spieszyło, więc dobrą godzinę spędziliśmy w niemal całkowicie przysypanym śniegiem schronisku, w którym bez sztucznego światła panowałaby pewnie ciemność.
Przed wyruszeniem w drogę powrotną weszliśmy jeszcze na sam wierzchołek, gdzie pod obeliskiem Darek otrzymał legitymację PTT, a cała nasza grupka zrobiła sobie pamiątkowe zdjęcie z organizacyjnym banerem.
Na parking zeszliśmy w niespełna 1,5 godziny, a naszej wędrówce towarzyszyły rozmowy na różne ciekawe tematy.
Do domów wróciliśmy po 16-tej, tym razem bezbłędnie odnajdując najkrótszą drogę do Polski.

SB
.

na szczycie Łysej Góry

Autorem kolejnego w tym roku pokazu slajdów był wiceprezes naszego Oddziału, Jan Nogaś, który zaprezentował prelekcję poświęconą śląskiej wyprawie w Karakorum sprzed 24 lat.
Wyprawa z lata 1988 r., której kierownikiem był Janusz Baranek, miała za cel pokonanie ogromnej, czterokilometrowej południowo-zachodniej flanki Haramosh (7397 m n.p.m.). Zorganizowały ją trzy śląskie Kluby Wysokogórskie z Gliwic, Jastrzębia i Katowic, a jednym z jej uczestników był nasz prelegent.
Mieliśmy dzisiaj okazję dowiedzieć się co nieco o organizacji wypraw w latach 80-tych, rozwiązywaniu problemów z brakiem dewiz, a także wiele innych ciekawostek. Spośród dziesięciu uczestników sześciu stanęło na szczycie Haramosh, a dwóch innych zdobyło dziewiczy sześciotysięcznik Sari Sumari. Niestety, z powodu kończącego się urlopu, nasz prelegent musiał wcześniej opuścić Pakistan i nie dane mu było zaatakować szczyt – dotarł powyżej 3 obozu – ok. 6200 m n.p.m.
Prelekcja była bardzo interesująca i już teraz zapraszamy na kolejne spotkania organizowane przez PTT.

SB
.

Jan Nogaś w trakcie prelekcji

Nie planowaliśmy w ten weekend górskiej wycieczki, jednakże z inicjatywy kilku członków Oddziału, w piątek wieczorem na naszej stronie pojawił się plakat informujący o niedzielnej wycieczce na Skrzyczne razem z kolegami z Oddziału PTT w Chrzanowie.
Wcześniej niż zwykle, bo przed ósmą korzystając z uprzejmości chrzanowian, przesiedliśmy się do ich busa i tym sposobem wyjechaliśmy na Przełęcz Salmopolską. Dodatkową atrakcją wycieczki miały być pierwsze zdjęcia z naszym nowym banerem reklamowym w postaci flagi z logiem PTT.
Na trasę ruszyliśmy szybko i przez Malinów dotarliśmy w okolice Jaskini Malinowskiej. Siarczysty mróz zniechęcał do dłuższych postojów, a do jaskini nie dało się wejść z uwagi na ponad metrową warstwę śniegu utrudniającą dotarcie do drabinki.
Po krótkiej przerwie śniadaniowej obok jaskini, gdzie na szczęście nie wiało, udaliśmy się na Malinowską Skałę, a z niej w stronę Kopy Skrzyczeńskiej. Ten odcinek był chyba najgorszy – odkryta przestrzeń, mocny wiatr i przenikliwy mróz dały nam się we znaki. Na szczęście kolejne metry były już przyjemniejsze i o 12:30 dotarliśmy do schroniska na Skrzycznem, gdzie spotkaliśmy kilkoro znajomych z Bielska-Białej.
Po dłuższym odpoczynku w schronisku postanowiliśmy ruszyć zielonym szlakiem w dół, a w razie warunków (przetarty szlak) zejść nawet do Buczkowic. Zielony szlak niestety nie był przetarty i musieliśmy się nieźle nakombinować, żeby nie zejść ciut za nisko. Na szczęście wszystko się udało i wkrótce, przecierając ścieżkę dotarliśmy na przełęcz Becyrek, skąd chrzanowianie udali się zielonym szlakiem do Szczyrku, a my czerwonym w stronę Buczkowic.
Po minięciu Siodła pod Skalitem, do którego drogę musieliśmy przecierać, spotkała nas miła niespodzianka, bowiem dalsza droga była nieźle przygotowana, dzięki czemu w niezłym tempie zeszliśmy do Buczkowic, spotykając jeszcze po drodze małe stadko saren.

SB
.

przed schroniskiem na Skrzycznem