Oddział PTT w Bielsku-Białej

W dniu 23.01.2024 roku o godz. 18 w klubie „Karpatek” na osiedlu Karpackim pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego odbyło się spotkanie podróżnicze z Grzegorzem Holerkiem. Podróżnik zabrał nas wraz z grupą swoich czterech przyjaciół w fascynującą podróż do Jordanii. A właściwie do Haszymidzkiego Królestwa Jordanii, gdzie obecnie panującym królem jest Abdullah II.
Wyprawa miała miejsce wiosną 2023roku. Była to druga wizyta grupy przyjaciół w Królestwie Jordanii. Pierwsza była przed pandemią. Usłyszeliśmy i zobaczyliśmy jakie spustoszenie pandemia dokonała w turystyce tego kraju i jak władze starają się ją reaktywować, licząc na turystów, którzy szanując zwyczaje i obyczaje odbudują zapaść w tej gałęzi gospodarki. Podczas prelekcji poznaliśmy Jordanię jako kraj w większości równinny. Odwiedziliśmy najwyższe wzniesienie Dżabal Umm ad Dami (1854 m n.p.m.) położone w górach Dżabal-asz-szara a potem depresję Morza Martwego 438 m poniżej poziomu morza. Zapoznaliśmy się z historią Królestwa Jordanii – kraju, który posiada światowej klasy obiekty historyczne i kulturalne, o których opowiadał prelegent. Do najsłynniejszych należy starożytna Petra, zaliczana do nowych siedmiu cudów świata. Na terytorium Jordanii wyznaczono liczne rezerwaty przyrody, które zwiedzali podróżnicy. Oglądaliśmy wspaniałe zdjęcia pustynnego rezerwatu Dana. Akcent religijny koncentrował się na zdjęciach góry Nebo. Nie zabrakło także zdjęć mozaiki podłogowej z cerkwi św. Jerzego w Madabie, która stanowi najstarsze kartograficzne przedstawienie Ziemi Świętej.
Prelekcja obfitowała również w informacje praktyczne, ciekawostki i przygody, jakie spotkały naszych globtroterów. I tak, koszt wyprawy na jednego uczestnika wyniósł ok. 1600 PLN za 6 dni pobytu. Podróż, rozpoczęto w Bielsku-Białej, skąd samochodem dojechano na lotnisko w Wiedniu i stamtąd samolotem do stolicy Jordanii – Ammanu. Na miejscu korzystano z wynajętych przewodników oraz samochodów. Warto zaznaczyć, że uczestnicy wyprawy mieli własne namioty i część wyżywienia. Nie korzystali z hoteli.
Podsumowując prelekcję, Jordania to piękny kraj o bogatej historii i kulturze, pełen kolorów, piękna i wart odwiedzenia. Dziękujemy panu Grzegorzowi za wspaniały wykład i autorowi zdjęć panu Pawłowi za przepiękne obrazy Jordanii.

Jola Jankowska

na chwilę przed rozpoczęciem prelekcji

Członkowie i sympatycy naszego Oddziału ze Skoczowa i okolic za kolejny cel wybrali zielony szlak Węglówka – Gruszowiec. Zapraszamy do lektury relacji z przejścia pierwszego odcinka szlaku:

Szukaliśmy nowego szlaku długodystansowego. Były dyskusje i rozważania, a w efekcie postanowiliśmy, iż będziemy wędrować po Beskidzie Wyspowym. Zdecydowaliśmy się na szlak zielony Węglówka – Gruszowiec, który ma nieco ponad 100 kilometrów długości.
Start na szlak zaplanowaliśmy z Węglówki, która leży w gminie Wiśniowa, w powiecie myślenickim, w Małopolsce. Wyjechaliśmy wcześnie rano i przed szóstą byliśmy na początku naszej trasy. Był lekki mróz i gwiaździste niebo. Zapowiadała się bardzo ładna pogoda, a prognozy były korzystne. Sprawdziliśmy zawartość plecaków, wypiliśmy gorącą kawę i ruszyliśmy w stronę Lubomira (903 m). Szczyt ten zdobywany jest do Korony Gór Polski, a znajduje się na nim Obserwatorium Astronomiczne im. Tadeusza Banachiewicza.
Już na początku wędrówki spotkała nas bardzo miła niespodzianka. Przed wejściem w las zatrzymaliśmy się na polanie, gdzie obserwowaliśmy wschód słońca. To piękny spektakl. Pierwszy raz miałem okazję podziwiać wschód słońca w tym rejonie.
Szybko dotarliśmy na szczyt. Tam zrobiliśmy przerwę na śniadanie i na robienie zdjęć. Było wesoło, atmosfera znakomita i piękna słoneczna pogoda. Pewnym zaskoczeniem było dla nas to, iż tak mało tu leży śniegu. Warstwa białego puchu sięgała do kostek. Było natomiast bardzo ślisko, więc przydały się raczki i kije trekkingowe.
Zejście do Wiśniowej było bardzo oblodzone i śliskie. Szliśmy długo przez las. Kiedy weszliśmy do wsi wszyscy mieli ochotę coś przegryźć i chwilkę się ogrzać. Po drodze była pizzeria i tam się zatrzymaliśmy.
Wszyscy posileni i podładowanymi akumulatorami obraliśmy kierunek na kolejny szczyt, który musieliśmy zdobyć. A był nim Ciecień (829 m). Początkowo szliśmy przez Wiśniową, następnie, idąc pod górę, zielony szlak wprowadził nas do lasu. Tu dostaliśmy w kość, bo podejście było długie i monotonne, a my już czuliśmy trudy wędrówki.
Udało się. Wczesne popołudnie spędziliśmy na szczycie Ciecienia. Po zrobieniu pamiątkowych zdjęć z banerami i po malutkim co nieco znowu schodziliśmy na dół. Punktem końcowym tego dnia był dla nas Szczyrzyc, wioska w gminie Jodłownik.
Warto zatrzymać się w tej miejscowości, bo jest tu kilka miejsc ciekawych i ładnych. Zwiedziliśmy tereny Opactwa Cystersów z XIII wieku oraz cmentarz wojenny nr 362 z okresu I wojny światowej, gdzie leżą żołnierze austro-węgierscy i rosyjscy.
Pod wieczór byliśmy już na naszej kwaterze, gdzie nocowaliśmy. Wieczorem po pysznej obiadokolacji, którą przygotowali gospodarze, rozpoczęły się długie obrady, opowiadania i oglądanie zdjęć. Wszyscy zmęczeni i bardzo zadowoleni spali jak małe grzeczne dzieciątka.
W niedzielę wczesne śniadanko w formie szwedzkiego bufetu i dalej w drogę.
Pogoda nieco się popsuła. Było mglisto, wietrznie i pochmurnie. Ze Szczyrzyca przeszliśmy do miejscowości Jodłownik. Tam przeszliśmy przez rzekę Tarnawę, która jest dopływem Raby. Podobnie, jak dzień wcześniej. Doszliśmy pod las i szlakiem zielonym wznosiliśmy się coraz wyżej. Kilka godzin wędrowaliśmy przez pola lasy i łąki. Mieliśmy szczęście. Pogoda poprawiała się z godziny na godzinę. Wyszło słońce i zrobiło się pięknie.
Przez las jodłowy, a następnie bukowy doszliśmy do głównego punktu programu tego dnia. Był to szczyt Kostrza (725 m). Jest tam mała wiatka i ławeczka. Tam też zrobiliśmy dłuższą przerwę. Pomiędzy drzewami widać było pięknie panoramę Beskidu Wyspowego. To był piękny widok i cieszyliśmy oczy.
Spotkaliśmy turystów z Limanowej. Chwilę pogawędziliśmy i udaliśmy się w stronę polan Dudówki (625 m). To bardzo ładne miejsce. W sam raz na chwilę odpoczynku. I tak też zrobiliśmy. Czekało nas ostatnie zejście w dół.
Po południu byliśmy w Tymbarku, w gminie Limanowa. Spacerkiem przez rzekę Łososinę przeszliśmy na Rynek, zaś po drodze zwiedziliśmy cmentarz wojenny nr 365 z okresu I wojny światowej. Tymbark był dla nas ostatnim punktem pierwszego etapu szlaku zielonego Węglówka – Gruszowiec. Był to bardzo udany wyjazd i piękna wędrówka.
Udanie rozpoczęliśmy sezon turystyczny. Plan został zrealizowany. Przed nami kolejne dni wędrowania po Beskidzie Wyspowym.

Łukasz Lasicz

na Kostrzy