Oddział PTT w Bielsku-Białej

Koniec roku. Niedziela, 31 grudnia 2023 r. Tym razem Sylwester wypadł w dzień wolny od pracy.
Na ten dzień, Bielsko-Bialski Oddział PTT, zapraszał już od jakiegoś czasu na pożegnanie tegoż roku w górach. Piąte pożegnanie roku na Klimczoku, czyli można już mówić o tradycji tego wydarzenia.
Nie było planowane grupowe wyjście, bardziej spontaniczne umawianie się na dojście w mniejszych grupkach na Klimczok. Planowana godzina spotkania: 11:30 przy ognisku, obok schroniska Klimczok, ale wiele osób przyszło dużo wcześniej. Kto chciał zaliczył szczyt Klimczoka i kultowe już na jego stoku miejsce, w którym jeszcze nie tak dawno znajdowała się słynna „Chatka u Tadka” , miejsce w którym narodziły się „Pożegnania roku na Klimczoku”. Odkąd okazało się, że w tamtym miejscu nie wolno zapalić nawet mini ogniska, PTT przeniosło pożegnalne spotkania pod schronisko Klimczok, z możliwością rozpalenia ogniska i upieczenia kiełbasek.
Była propozycja trasy, ale ja umówiłem się z kolegą na parkingu pod Dębowcem. Razem ruszyliśmy stokiem Dębowca o 9:45, najpierw pokonując błotniste grzęzawisko w dolnej części i dalej pod wyciągiem krzesełkowym (kanapowym) już w lepszych warunkach pięliśmy się w górę, omijając schronisko po lewej stronie. Na stok Szyndzielni dotarliśmy prawie po bezśnieżnym szlaku. Tutaj jednak napotkaliśmy sporo śniegu, a wyspinawszy się wzdłuż wyciągu talerzykowego, postanowiliśmy założyć raczki i stabilniejszą stopą posuwaliśmy się do celu, po drodze mijając innych turystów.
Z powodów czasowych, bo już byliśmy spóźnieni około 30 min, skierowaliśmy się do Siodła pod Klimczokiem (Przełęczy Kowiorek) pomiędzy Klimczokiem z prawej i Magurą z lewej, idąc od strony Szyndzielni.
I wreszcie o 12:15 dotarliśmy do wesołego grona członków i sympatyków PTT, „urzędujących” przy ognisku. Jedni jeszcze piekli, inni już zajadali kiełbaski, a wszyscy mili i uśmiechnięci, częstujący się nawzajem przyniesionymi dobrociami. Bez fajerwerków, bez huku i wybuchów zapalono zimne ognie, zrobiono grupowe zdjęcia i po złożeniu noworocznych życzeń towarzystwo zaczęło się żegnać.
My z kolegą we dwójkę udaliśmy się w powrotną trasę i po 15-tej byliśmy w miejscu, z którego wyruszyliśmy.

MK

Nasza liczna, chociaż i tak już niekompletna grupa pod schroniskiem na Klimczoku

W przedostatni dzień roku 2023, grupa członków Oddziału PTT w Bielsku-Białej wybrała się w Beskid Śląski po czeskiej stronie granicy. Była to wycieczka na pożegnanie turystycznego roku i odbyła się w bardzo miłym towarzystwie!
Busem Linea Trans przejechaliśmy z Bielska-Białej do Cieszyna, następnie udaliśmy się na České dráhy, by pociągiem z Czeskiego Cieszyna dostać siędo Bystrzycy. Ostatnim odcinek do Nydka przejechaliśmy busem Z-Group a.s.
Z Nydku wyruszyliśmy niebieskim szlakiem do Huchova, skąd szlakiem rowerowym doszliśmy do schroniska na Filipce. Tutaj zrobiliśmy postój na obiad, a następnie, po zrobieniu zdjęcia grupowego, zeszliśmy szlakiem zielonym do Gródka.
Do Czeskiego Cieszyna wrócilismy pociągiem i zakończyliśmy wycieczkę w Hospodzie u Huberta w towarzystwie miłych turystek z angielskiego Blackpool, Ani i Ali.
Podczas dzisiejszej wycieczki pokonaliśmy dystans 17,11 km z łączną sumą podejść wynoszącą 367 metrów. Na trasie panowało zachmurzenie umiarkowane, a temperatura wynosiła +8⁰C
Zapraszam na wycieczki w 2024 roku !

Tadeusz Budny

nasza grupa na Filipce

Oddziałowa tradycja, jaką jest spacer na Kozią Górę w św. Szczepana (26 grudnia), jak zawsze zgromadziła wielu członków naszego Oddziału w górskim plenerze. Niezobowiązujący spacer był miłą alternatywą dla domowych spotkań przy obficie zastawionych stołach i dobrym sposobem na zrobienie miejsca na kolejny kawałek serniczka.
Choć wietrzna pogoda zaciągnęła ciężkie chmury nad Beskidy to niewysoka Kozia Góra pozostała poza ich zasięgiem zapewniając wędrującym widoki na doliny i dzień bez deszczu. Około godziny 10, zgodnie z planem, grupy członków PTT ruszyły w stronę Stefanki na coroczne spotkanie wybierając różne warianty szlaków (czy to z Cygańskiego Lasu, Błonii czy Bystrej). Na szlakach po śniegu pozostało już tylko błoto, a drzewa czasem dość niebezpiecznie wyginały się od silnego wiatru. Na świąteczny spacer zdecydowało się wielu turystów, ale grupa bielskiego oddziału PTT była zdecydowanie najliczniejsza i najbardziej zauważalna.
Przy schronisku zrobiliśmy ucztę z przyniesionych przysmaków, wypieków, grzybków, serów i napitków. Nie zabrakło spotkań z długo niewidzianymi przyjaciółmi, serdecznych życzeń świąteczno-noworocznych, uścisków i rozmów o planach na 2024 r. Sporo było nieobecnych położonych przez przeziębienia, ale liczymy, że do sylwestrowego ogniska na Klimczoku się wykurują. Zrobiliśmy wspólne zdjęcie z banerem zarówno przy schronisku „Stefanka”, ale także podeszliśmy całą grupą do odtworzonej altanki, na szczyt Koziej Góry (683 m n.p.m.).
Po tym przyszedł czas na rozstania i powrót do domu. Podczas, gdy my już schodziliśmy ruch na szlakach był coraz większy i często było słychać radosne „Cześć”.

M. P.-P.

uczestnicy XII Spaceru Świątecznego z PTT na szczycie Koziej Góry

Wieczorem, 19 grudnia, byliśmy słuchaczami (i widzami) interesującej prelekcji „Athos i Chaldidiki”, której autorami byli Brygida Kamińska i Bartłomiej Szczurkowski.
Głównym bohaterem był Bartłomiej, który w 2023 r. dwukrotnie odwiedził Athos. Brygida nie mogła tego dokonać, gdyż od roku 1064 Athos jest zamknięty dla kobiet, a nawet dla zwierząt hodowlanych płci żeńskiej.
Athos to nazwa półwyspu, jednego z trzech wysuniętych w Morze Egejskie „palców” półwyspu Chalkidiki; to również nazwa najwyższego na półwyspie szczytu (2033 m n.p.m).
Powierzchniowo Athos liczy 360 km2 (jest 3-krotnie większy od powiatu bielskiego).
Na półwyspie Athos założona została przed wiekami teokratyczna republika mnichów prawosławnych rządząca się do chwili obecnej swoimi prawami. W skład republiki wchodzi 20 monastyrów i przynależnym im skitów i kelli.
Centralna władza Athos jest sprawowana przez Święte Zgromadzenie, które liczy 20 przedstawicieli klasztorów Athos i spotyka się na posiedzeniach dwa razy w tygodniu.
Mnisi nieszczególnie życzą sobie dużej ilości gości zaglądających w ich życie religijne i prywatne, uważają, że na Athosie nie ma ruchu turystycznego, a wszyscy odwiedzający to pielgrzymi, którzy mogą przebywać nie dłużej niż 3 dni. Ograniczają też dzienną ilość wjeżdżających gości do 100 prawosławnych i 10 nie ortodoksów.
Bartek podczas pierwszej podróży szedł w poprzek półwyspu odwiedzając między innymi monastyry: Pantoktatoros, Stavronikita, Iviron. W swej opowieści akcentował przeżycia duchowe, jakie zaznał w zetknięciu z ortodoksyjnym obrządkiem miejscowych.
Drugi jego pobyt na półwyspie to zdobycie wierzchołka Athos i wspomnienia z tym związane, zwiedzenie monastyrów zachodniego wybrzeża półwyspu leżących u podnóża góry.
Opowiadanie jego uzupełniała Brygida, która w czasie oczekiwania na mężczyznę nie pozostawiała bezczynna, zwiedzając pozostałe atrakcje Chalkidiki.
Prelekcja trwała wyjątkowo długo (2,5 godziny), jednak nie było osób wychodzących wcześniej, co najlepiej świadczy o poziomie prezenterów.

Paweł Kliś

w trakcie prelekcji