Oddział PTT w Bielsku-Białej

Już po raz dwudziesty piąty, zarówno turyści górscy, jak i mieszkańcy okolicznych wsi podążali za krzyżem w stronę szczytu Mogielicy. Wielkopiątkowa Droga Krzyżowa, w której uczestniczyliśmy jako Oddział już po raz piętnasty, organizowana jest od roku 2000 przez Oddział PTT „MKG Carpatia” z Mielca.
Z Bielska-Białej wyjechaliśmy tradycyjnie o 6:30, a nasz przewodnik przybliżył piękną, już 25-letnią historię tego wydarzenia turystyczno-religijnego oraz opowiedział o celu naszej wycieczki.
Po krótkim nabożeństwie w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jurkowie, w którym mieliśmy okazję podziwiać m.in. ciekawą polichromię, ruszyliśmy w drogę. Tegoroczna droga krzyżowa była szczególna dla naszego Oddziału, bowiem zostaliśmy zaproszeni przez organizatorów do odczytania rozważań przygotowanych przez prof. Tomasza Błachowicza z Politechniki Śląskiej. Na całej trasie towarzyszyli nam ks. Tomasz Święs, który dbał o właściwy przebieg Drogi Krzyżowej oraz Karol z O/Tarnów, który wytrwale śpiewał pieśni podczas przejścia szlaku. 15 członków naszego oddziału przybliżyło wprowadzenie i następnie rozważania przy każdej stacji, a nasi przewodnicy, Szymon i Marcin, nieśli krzyż odpowiednio do II i XI stacji.
Łącznie tego dnia, w zaskakująco dobrej pogodzie (pomimo niekorzystnych prognoz), wędrowało z nami 485 osób, w tym grupy z oddziałów PTT w Bielsku-Białej, Chrzanowie, Krakowie (reprezentowani przez K/Oświęcim), Mielcu, Nowym Sączu i Tarnowie, przedstawiciele oddziałów z Łodzi i Tarnobrzega oraz mieszkańcy okolicznych wsi.
Na szczycie odbyło się podsumowanie jubileuszowej, XXV Wielkopiątkowej Drogi Krzyżowej, a na wszystkich chętnych czekały jubileuszowe pocztówki i okolicznościowa pieczątka.
Po przerwie, którą zrobiliśmy na podszczytowej polance oraz wykonaniu pamiątkowej fotografii przy krzyżu papieskim, ruszyliśmy w dół, tym razem żółtym szlakiem, ku Słopnicom, a dokładniej do osiedla Koczury, położonego w sołectwie Słopnice Dolne Królewskie.
Do Bielska-Białej wróciliśmy przed godziną 18, by przygotowywać się, już w rodzinnym gronie, do Świąt Wielkanocnych.

SB

nasza grupa przy krzyżu papieskim na podszczytowej polanie

We wtorek, 15 kwietnia 2025 r. spotkaliśmy się w klubie osiedlowym Karpatek, by posłuchać opowieści Ryszarda Wrony o zamkach i pałacach bawarskiego króla Ludwika II, zwanego także Ludwikiem Szalonym lub Bajkowym Królem. Choć był on człowiekiem o rozchwianej psychice i różnymi dziwnymi skłonnościami, uwielbiającym do przesady muzykę Wagnera, w swoich rezydencjach wprowadził wiele nowości technicznych, m.in. windę z kuchni do swej jadalni (opuszczany stolik z salonu do kuchni, gdzie stół nakrywano i potem wysyłano na górę), centralne ogrzewanie oraz ciepłą i zimną wodę w zamku.
Podczas prelekcji obejrzeliśmy trzy rezydencję Ludwika Bawarskiego: Linderhof – najmniejszy, ale najbardziej okazały i bogato wyposażony, odwiedzany przez ok. 500 tysięcy osób rocznie, Neuschwanstein – największy, o bajkowym wyglądzie, który stanowił wzór dla pałacu w Disneylandzie pod Paryżem, odwiedzany rocznie przez milion turystów oraz Herrenchiemsee, do którego co roku udaje się około 300 tysięcy osób.
Król o rozchwianej psychice, z różnymi skłonnościami, uwielbiający do przesady muzykę Wagnera, samotnik, mecenas kultury – arogant.
Król Ludwik zginął w tajemniczych okolicznościach, prawdopodobnie uduszony przez swoich dworzan i rodzinę, lecz pozostawione przez niego zamki i pałace nie pozwalają współczesnym zapomnieć o tym bajkowym królu.
Do zobaczenia na następnej prelekcji!

SB

zaczynamy prelekcję