Oddział PTT w Bielsku-Białej

Pragnę poinformować, że dnia 11.04.2016 Kolega Andrzej Ziółko z Bielskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego wygłosił interesującą prelekcję „Hiszpańskie Camino de Santiago” w Cieszyńskim Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Prelekcja odbyła się w Sali Konferencyjnej Osiedlowego Centrum Kultury i Rekreacji przy ul.Kossak-Szatkowskiej w Cieszynie.
Ponad 40-osobowa grupa słuchaczy UTW w Cieszynie z zaciekawieniem wysłuchała dwugodzinnej, barwnej prelekcji z ładnymi zdjęciami i filmikami, ukazujących „drogę” do Santiago de Compostela w Hiszpanii.
Dziękujemy Koledze Andrzejowi i liczymy na następne pokazy zdjęć z Jego licznych wyjazdów.

Krystyna Pawliczek
.

w trakcie prelekcji

W dniach 9 i 10 kwietnia 2016 roku członkowie i sympatycy Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz Klubu Turystyki Wysokogórskiej (Artur, Bogdan, Krzysztof, Leszek i Robert) wybrali się na Słowację w góry Małej Fatry.
Po zaparkowaniu samochodu w Dolinie Vratnej, wyjechaliśmy „lanowką” na Snilowskie Sedlo (1524 m.n.p.m.), a następnie w kompletnej mgle skierowaliśmy się w stronę pobliskiego schroniska górskiego, czyli Chaty pod Chlebem. Po szybkim zakwaterowaniu ruszyliśmy zielonym szlakiem na Chleb (1.646 m.n.p.m.), który jest trzecim co do wysokości szczytem Małej Fatry. Żółty szlak szlak początkowo trawersuje zbocza Chleba, następnie dosyć stromo wspina się na Sedlo pod Hromovym (1.606m.n.p.m.), w końcu zmieniając kolor na czerwony wyprowadza na szczyt góry. Niestety, mleczna mgła nie dawała szans na podziwianie widoków, ale dobre humory rekompensowały ich brak.
Gdy zeszliśmy z Chleba pogoda zrobiła się duża bardziej łaskawa i ukazał nam się ośnieżony Krywań i Chleb oraz spowite chmurami szczyty luczańskiej Małej Fatry. W chacie uzupełniliśmy płyny, spróbowaliśmy specjałów słowackiej kuchni schroniskowej oraz pogawędziliśmy z turystami z Martina o tym „gdzie kto był i gdzie kto zamierza się wybrać”.
Następnego dnia widoczność była niemal zerowa, więc po powrocie do Doliny Vratnej oraz po zaliczeniu rundy samochodowej po obrzeżach żylińskiej starówki udaliśmy się w drogę powrotną.
Zgodnie stwierdziliśmy, że choć widoczków tym razem zabrakło, to i tak warto, gdy tylko nadarza się okazja powędrować w Małą Fatrę, która jest piękna w każdej scenerii, nawet tej mgielnej.

R.S.
.

nasi koledzy na Chlebie

Przy niezbyt optymistycznych prognozach pogodowych w sobotę (09.04.2016) wybraliśmy się na najwyższy szczyt Szypskiej Fatry w grupie górskiej Wielka Fatra na Słowacji. Masyw Šípu leży w widłach Wagu i Orawy. Dolina Orawy oddziela go od Małej Fatry, a dolina Wagu od Wielkiej Fatry, do której przynależy morfologicznie.
Ok. godziny 8:30 bus podwozi nas miejscowości Kraľovany-stacja, skąd rozpoczyna się żółty szlak turystyczny prowadzący na szczyt, górujący nad okolicą. Przewyższenie od lustra rzeki wynosi ponad 700 m, co przy długości szlaku w granicach 5 km daje średnie nachylenie 14%. Przechodzimy przez podwieszoną kładkę nad rzeką Orawą i brzegiem ornych pól dochodzimy do kompleksu wypoczynkowego Bystrička na Oravie. Dalej przez błotniste drogi leśne docieramy do grupy drewnianych chat, pozostałości po miejscowości Podšíp. (760 m n.p.m.). Stali mieszkańcy opuścili te domostwa przed 60-ciu laty. Obecnie miejsce to ma charakter naturalnego skansenu, ukazującego sposób życia górali liptowskich (Liptaków). Do tego miejsca szlak nie był specjalnie trudny. Przed nami bardzo strome i dzisiaj wyjątkowo śliskie (błoto i mokre liście) podejście na Zadný Šíp (1143 m n.p.m.). Widoczność jest bardzo ograniczona przez zalegającą mgłę.
O zobaczeniu otaczających pasm górskich nie ma mowy. Podziwiamy fantazyjne „igły” ze skał dolomitowych i wysoki drewniany krzyż na tej kulminacji. Do szczytu Šípu (1170 m n.p.m.) pozostało mam jeszcze pół godziny. Szlak na tym odcinku wije się pomiędzy skałami i pokrzywionymi przez wiatry drzewami. Występuje tutaj dość obficie sasanka słowacka o pięknych fioletowych kielichach kwiatowych. Niestety dzisiaj kielichy są zamknięte i oblepione kropelkami wody. Spotkaliśmy też kwitnące krzaczki wawrzynka wilczełyko. Na szczycie Šípu, podobnie jak poprzednio, widoczność ograniczona do kilku metrów. Robimy więc pamiątkowe zdjęcia i zaczynamy schodzenie (dalej żółtym szlakiem) do miejscowości Stankovany. Nachylenie ścieżki jest rozłożone w miarę równomiernie, więc idziemy szybko robiąc zdjęcia wiosennym kwiatkom. Na drodze spotykaliśmy kilka dorodnych winniczków i salamandrę, która schowawszy łepek w trawie i suchych liściach, myślała, że jest niewidoczna. Mokre skały i mgła odwiodły nas od próby wejścia do otworu w ścianie skalnej, położonego na wysokości ok. 15 m od terenu. O godzinie 14-tej docieramy do Stankovan. Nie potrzebujemy przechodzić przez kładkę na rzeką Wag, bo kierowca naszego busa przejechał mostem drogowym położonym kilka kilometrów dalej. Zadowoleni i prawie nieprzemoczeni, bo deszcz zaczął padać jak byliśmy w busie, wróciliśmy do Bielska. Pozostał jednak żal, że nie było dobrej widoczności i nie mogliśmy podziwiać pięknych panoramy. Myślimy, że będzie jeszcze okazja powrócić tutaj przy lepszej pogodzie.

A.Z.
.

uczestnicy wycieczki na końcu trasy w Stankovanach

W sobotę, 9 kwietnia 2016 r., odbyła się pierwsza wycieczka z cyklu „Na szczytach Beskidów”, zorganizowana przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie oddział w Bielsku-Białej i dofinansowana przez Zarząd Powiatu w Bielsku-Białej.
Celem wycieczki było zdobycie Wysokiej (1050 m n.p.m.) w Małych Pieninach, która jest najwyższym szczytem w paśmie górskim Pienin.
Mimo niezbyt pięknej pogody, uczestnicy nie zawiedli. Wśród nich najliczniejszą grupę stanowili uczniowie zrzeszeni w Szkolnym Kole PTT przy Szkole Podstawowej nr 2 w Kozach, SKKT-PTTK „Groniczki” ze Szkoły Podstawowej nr 1 z Oddziałami Integracyjnymi w Kozach oraz młodzież ze Szkolnego Koła PTT „Pionowy Świat” przy Gimnazjum nr 11 im. J. Kukuczki w Bielsku-Białej.
Wycieczka rozpoczęła się o godz. 6:00 rano. Z Bielska-Białej i Kóz wyruszyły dwa autokary, które przewiozły nas trasą Wadowice – Sucha Beskidzka – Jordanów – Rabka – Nowy Targ – Krościenko – Szczawnica do Jaworek. Po drodze przewodnicy pięknie opowiadali o mijanych miejscowościach, słynnych postaciach z nimi związanych i najważniejszych zabytkach architektury.
Po przybyciu do Jaworek, wsi położonej u podnóża Małych Pienin, w dolinie potoku Grajcarek, podzieliliśmy się na trzy grupy i w ten sposób rozpoczęliśmy wędrówkę. Idąc przez wyjątkowo malowniczy Wąwóz Homole, podziwialiśmy urwiste, skalne ściany, których wysokość niekiedy przekracza 100 metrów. Dzieciom bardzo podobały się metalowe mostki przerzucone nad potoczkiem oraz schodki, po których musiały się wspinać. Zielony szlak wyprowadził nas na Dubantowską Polanę ze słynnymi Kamiennymi Księgami. Tu mogliśmy odpocząć przy stołach i ławkach oraz przekąsić co nieco.
Od Rówienek zrobiło się dość stromo. Dochodząc na Polanę pod Wysoką byliśmy całkiem zabłoceni (niektórzy dosłownie od stóp do czubka głowy) i zasapani. Ten krótki, ale stromy fragment szlaku, prowadził błotnistą ścieżką wśród wiatrołomów. Kolejne strome podejście wyprowadziło nas na najwyższy szczyt Pienin – Wysoką. Niestety, ze względu na całkowite zachmurzenie, nie mogliśmy podziwiać pięknych widoków na Tatry, Pieniny Właściwe, Beskid Żywiecki i Sądecki. Pozostała jedynie wyobraźnia…
Zejście ze szczytu w takich warunkach nie było rzeczą łatwą. Chwytając się wszystkiego po drodze, doszliśmy do Polany pod Wysoką i tu przewodnicy podjęli decyzję, że zejdziemy do Jaworek przez Durbaszkę. Była to dobra decyzja, gdyż szlak był tam łagodniejszy i mniej zabłocony. Szczęśliwie udało nam się dotrzeć do schroniska pod Durbaszką (a właściwie Górskiego Ośrodka Szkolno-Wypoczynkowego MDK) i skorzystać z krótkiego odpoczynku, wypić kawkę, zjeść frytki lub smaczny bigos, podbić książeczki GOT.
Do Jaworek dotarliśmy wygodną, szeroką drogą tuż po godz. 15:00. Kierowcy autokarów pewno nie byli zachwyceni naszymi ubłoconymi butami, ale my wszyscy byliśmy zachwyceni wycieczką. Młodzi turyści byli niezwykle dzielni, wykazali się świetną kondycją, a dobre humory dopisywały.
Szczęśliwie i bez żadnych problemów powróciliśmy do Kóz i Bielska-Białej po godzinie 18:00, czyli zgodnie z planem.
Już teraz nie możemy się doczekać kolejnej wycieczki z cyklu „Na szczytach Beskidów”, organizowanej przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie Oddział w Bielsku-Białej.

S.Cz.-P.
.

uczestnicy wycieczki przy Kamiennych Księgach