Oddział PTT w Bielsku-Białej

O odpoczynku, potrzebach ludzkiego organizmu i równowadze psychofizycznej, opowiadała we wtorkowy wieczór 26 czerwca psycholog Anna Bukowska-Kluska. To już drugi z serii wykładów przybliżających psychologię szerszemu gronu. Jego uzupełnieniem była pogadanka pani Agaty Gałki o kolorach oraz ich wpływie na nasze życie. Inicjatywa najwyraźniej cieszy się powodzeniem – lokal Polskiego Towarzystwa Turystycznego wypełniony był po brzegi. Zapraszamy na kolejne spotkania.

AH
.

Anna Bukowska-Kluska w trakcie wykładu

Minął kolejny, udany dzień spędzony w Tatrzańskim Narodowym Parku. Wyruszyliśmy wczesnym rankiem, a naszym celem były dzisiaj Czerwone Wierchy, malownicze i urokliwe o tej porze roku. Po dotarciu do Kirów – małej wioski położonej u podnóża Tatr Zachodnich – obraliśmy kurs czerwonym szlakiem na pierwszy ze szczytów, położony na wysokości 2096 m n.p.m., Ciemniak. Podejście nie należało z pewnością do  najłatwiejszych, przypominało trzygodzinne wchodzenie po schodach, nierównych, często obsypanych żwirem. Zmierzając z mozołem ku górze przystawaliśmy kilkakrotnie, aby odetchnąć. Pogoda sprzyjała, a słońce zarumieniło niejednego piechura. Ostatecznie, po około trzech godzinach marszu, dotarliśmy do celu. Z Ciemniaka rozpościerał się piękny widok. Z jednej strony panorama Tatr, z drugiej zaś położone u podnóża gór wioski.
Ruszyliśmy dalej, ku Krzesanicy (2122 m.n.p.m.), najwyższemu spośród Czerwonych Wierchów. Następnie, idąc dalej czerwonym szlakiem, zdobyliśmy Małołączniak (2096 m.n.p.m.) i dotarliśmy w końcu do Kopy Kondrackiej (2004 m.n.p.m.). Tu zatrzymaliśmy się na dłużej, aby zregenerować siły. Zrobiło się wietrznie i trzeba było ubrać cieplejsze bluzy.
Część ekipy zdecydowała się jeszcze pójść na Giewont, pozostali natomiast zaczęli schodzić w kierunku Przełęcz pod Kopą, a potem do schroniska na Hali Kondratowej, gdzie można było zjeść coś ciepłego i napić się gorącej kawy. Schronisko było swoistym punktem zbornym, do którego dotarliśmy prawie wszyscy około godziny 16:30. Stamtąd, już zwartą grupą, rozpoczęliśmy ostatni etap wędrówki – zejście do Kuźnic, skąd busami przejechaliśmy pod zakopiańską skocznię, gdzie czekały nasze autokary.
Czerwone Wierchy stanowią z pewnością niesamowitą atrakcję widokową, a szlak poprowadzony wzdłuż grani sprzyja podziwianiu panoramy Tatr. Przez większą część wędrówki towarzyszył nam Śpiący Rycerz, Giewont, widoczny bardzo dobrze ze szlaku. Kto wie czy już wkrótce nie powrócimy tu znowu, a potem jeszcze raz… bo nie sposób tu nie wracać.

Grzegorz G.
.

część grupy na szlaku

Odpowiadając ostatnio na komentarz do zdjęcia z wyjazdu do Szwajcarii, napisałem, że w szaleństwie nadzieja. A dzisiejsza wyprawa była nieco szalona, inna niż dotychczasowe. Notabene miało mnie tam nie być, lecz skoro zadzwonił sam Szymon, nie wypadało odmówić. I mimo pierwszej zmiany w sobotę oraz w niedzielę spotkaliśmy wszyscy na dworcu w sobotni wieczór.
Na miejsce, do Zwardonia, dotarliśmy pociągiem około dwudziestej drugiej i po krótkich przygotowaniach ruszyliśmy na szlak, na Wielką Raczę. Wędrówka nocą pośród zalanych czernią drzew i niewyraźnie zarysowanych konturów wzgórz różni się znacznie od dziennego marszu. Trudniej z pewnością utrzymać się na szlaku. Doświadczyliśmy tych trudności na własnej skórze, kiedy w okolicach Beskidu Granicznego, miast w prawo, skręciliśmy w lewo, tracąc tym samym około godziny marszu.
Przemierzając szlak za dnia, każdy na swój sposób zachwyca się przyrodą, panoramą, krajobrazem. Dzisiaj obiektami zachwytu musiało się stać coś innego. I kandydatów nie brakowało. Oddalone od siedlisk ludzkich zbocza pasma Wielkiej Raczy zalane były ciemnościami, przez mogliśmy podziwiać wyjątkowo gwieździste niebo, naznaczone smugą Drogi Mlecznej. Minąwszy Kikulę, na której zrobiliśmy sobie grupowe zdjęcie, zbliżaliśmy się powoli do celu wędrówki. Wtedy właśnie na horyzoncie, w towarzystwie czerwonawej łuny, pojawił się Księżyc. Wychynął zza gór i niczym tygrysi pazur, wyraźnie odznaczał się na tle gwiazd.
Do celu cała nasza szóstka dotarła około wpół do czwartej, pozostało więc czekać na drugą ekipę z zaprzyjaźnionego KTW. Mnie nie dane było dotrwać do chwili spotkania. Musiałem wracać, znów czerwonym szlakiem, w dół do Zwardonia, aby zdążyć na pociąg do Bielska, i potem do pracy. Pozostała na górze czwórka cieszyła się dalej widokami i ciepłymi promieniami słońca.
Ostatecznie obie grupy spotkały się w schronisku i po wspólnym posiłku przyszedł czas na powrót, a później zapewne i czas na sen 🙂
I mnie czas już pójść spać … gościłem Orfeusza dobre czterdzieści godzin temu 🙂

Grzegorz G.
.

ekipa na Kikuli

Celem ostatniej w tym roku wycieczki w ramach akcji „Sprzątamy Beskid Mały” był rejon Magurki Wilkowickiej i Czupla. O ósmej rano z Przełęczy Przegibek wystartowała piecioosobowa grupa w składzie: Tomasz Węgrzyn, Barbara Kania, Agnieszka Kliś, Andrzej Ziółko i Mariusz Garbacz, która zabrała się za sprzątanie niebieskiego szlaku prowadzącego do schroniska PTTK na Magurce Wilkowickiej. Niemal równocześnie, czerwonym szlakiem z Wilkowic, ruszyła czteroosobowa ekipa z Oddziału PTT w Chrzanowie, który postanowił wesprzeć nas w finale akcji. Na sprzątanie szlaków Beskidu Małego przyjechali: Remigiusz Lichota, Anna Lichota, Marcin Kornecki i Andrzej (dopisać). Ostatnia trzyosobowa grupa, po uzgodnieniu tego faktu ze Strażą Gminną w Wilkowicach, wjechała na szczyt Magurki samochodem. Było to niezbędne, aby po zakończeniu akcji zwieźć na dół worki ze śmieciami. W tej grupce znaleźli się Szymon Baron, Zofia Baron i Dorota Sekta.
Po spotkaniu dwóch bielskich grup ruszyliśmy razem by posprzątać szlak z Magurki na Czupel. Na szczęście śmieci było tu jak na lekarstwo, a to za sprawą kolegów z Koła PTTK „Beskidek” w Porąbce, którzy kilka dni temu posprzątali ten odcinek. Z kolegami z Chrzanowa spotkaliśmy przy jaskini Wietrzna Dziura, którą postanowili posprzątać w dwójkę prezesi obu oddziałów: Remigiusz i Szymon. Na szczęście, okazało się, że w jaskini było zaledwie kilka woreczków.
Zebraliśmy dzisiaj 6 pełnych 60-litrowych worków śmieci, które wraz z 3 workami pozostawionymi przez porąbczan, trzeba było zwieźć przed 14-tą na wysypisko śmieci. Na miejscu okazało się, że owe 9 worków waży łącznie nieco ponad 60 kilogramów, za których nieodpłatny odbiór serdecznie dziękujemy.
Na koniec pragnę wyrazić serdeczne podziękowanie Tomkowi Węgrzynowi, który był pomysłodawcą, koordynatorem i dobrym duchem akcji „Sprzątamy Beskid Mały”, a także wszystkim osobom, które w ciągu minionych dwóch miesięcy choćby raz wsparły nas w tym szczytnym przedsięwzięciu zrealizowanym w ramach obchodów „Roku Ochrony Przyrody 2012”. Do zobaczenia za dwa tygodnie na organizowanym przez krakowski Klub Podróżników „Śródziemie” – „Największym sprzątaniu Tatr w historii” – grupa z naszego Oddziału rozpoczyna sprzątanie z okolic Pośredniej Turni. Gorąco zachęcamy do udziału!

SB
.

ekipa bielsko-chrzanowska wraz z zebranymi śmieciami

W ramach współpracy z Liceum Ogólnokształcącym im. Krzysztofa Kamila Baczyńskiego w Kozach, rozpoczętej udziałem uczniów w akcji „Sprzątamy Beskid Mały”, odbył się pokaz slajdów Szymona Barona pt. „Czarnohora”. Poniżej zamieszczamy krótką notkę o tym wydarzeniu ze strony internetowej liceum:
.
15 czerwca w sali internetowej naszego liceum odbyło się spotkanie z prezesem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego podróżnikiem Szymonem Baronem, który zaprezentował serię slajdów z podróży po Czarnohorze. Uczestnicy dzięki slajdom mogli przemierzyć szlaki oraz otrzymać szereg informacji z zakresu przyrody i historii tego rejonu. Uzyskali również szereg praktycznych wskazówek na temat zorganizowania takiej wyprawy. Miejmy nadzieję, że tego typu spotkania na trwałe wpiszą się do kalendarza szkolnego. Liczymy na współpracę z Polskim Towarzystwem Tatrzańskim i już teraz zapraszamy na kolejne pokazy slajdów w Galerii na strychu.
Przed prelekcją Szymona Barona miała miejsce krótka prezentacja podsumowująca akcję PTT „Sprzątamy Beskid Mały” dla obszaru Hrobaczej Łąki. Uczniowie z SP nr 2, Liceum oraz mieszkańcy gminy Kozy zaangażowani w jej przebieg otrzymali symboliczne Dyplomy-podziękowania, a pomysłodawca i koordynator akcji p. Tomasz Węgrzyn szczególne słowa uznania, oklaski i „niespodziankę” za zainicjowanie i przeprowadzenie całości przedsięwzięcia. Dla zobrazowania skali i zakresu akcji niech posłużą dwa artykuły umieszczone w lokalnej prasie Kronice Beskidzkiej i Regionie  (…). Dziękujemy za docenienie w nich wkładu uczniów naszego liceum w całość zadania.

Miłosz Zelek
.

pamiątkowe zdjęcie uczestników spotkania