Oddział PTT w Bielsku-Białej

Od lat grudniowy wyjazd na Siwy Wierch w Tatrach Zachodnich (1805 m n.p.m.) kończy wycieczkowy sezon Oddziału PTT w Bielsku-Białej w góry powyżej 1500 m n.p.m. Od razu należy zaznaczyć, że nie jest to wycieczka dla każdego. Tak naprawdę jest ona dla prawdziwych górskich koneserów. Nie dzieje się tak ze względu na wysokość szczytów czy trudności techniczne, ale z powodu warunków zimowych, w których nie każdy potrafi sobie poradzić. Nie każdy bowiem posiada odpowiednie doświadczenie, sprzęt (np. raki, rakiety śnieżne itd.) czy ubiór. Nie każdy potrafi brodzić po pas w śniegu mając pełną świadomość, że być może celu nie uda się osiągnąć.
2 grudnia 2023 r. wyjechaliśmy z Bielska-Białej o godzinie 4 rano. Dla wielu uczestników ten dzień zaczął się o wiele wcześniej, gdzieś w okolicy drugiej w nocy. Do dworca PKS należało na czas dojechać, a tej nocy spadło ponad 30 cm świeżego puchu. Autokar przyjechał punktualnie a jego kierowca, pan Kazimierz, został prawdziwym bohaterem tego dnia. Przejazd do Bobroveckiej Vapenicy i z powrotem do stolicy Podbeskidzia w tak ekstremalnych warunkach jakie panowały na drogach był nie lada wyczynem.
Grupę, która liczyła ponad 40 osób, w tym wiele osób młodych, co bardzo cieszy, poprowadził w swoim stylu przewodnik Jan Nogaś. W okolicy godziny 8, po wykonaniu pamiątkowego zdjęcia z oddziałowym banerem, wyruszyliśmy na szlak niebieski. Prognozy pogody zapowiadały -7°C i ciągłe opady śniegu, a tymczasem było 0°C i padał deszcz. Tak będzie przez cały dzień. Do rozstaju „Pod Babkami” (1240 m) na szlaku leżało ok. 30 cm śniegu. Ze względu na coraz trudniejsze warunki grupa się podzieliła: część postanowiła kontynuować marsz słabo przetartym szlakiem zielonym, część ruszyła dalej szlakiem niebieskim. Pierwsza grupa, po wejściu na szczyt Babki (1566 m) została zmuszona do odwrotu przez półtorametrowe zaspy uniemożliwiające dalszą wędrówkę. Grupa druga, minęła Chatkę pod Náružím i brodząc niemal po pas w śniegu próbowała dotrzeć do Sedla Predovratie. Niestety, szybko zgubiła szlak i dotarła na wierzchołek Małej Kopy (1637 m), a dopiero potem na Sedlo, z którego zawróciła do Chatki. W obu przypadkach, poza bardzo trudnymi warunkami na szlaku, był ten sam problem: słabo oznaczony szlak. Niestety, tak jest tu od lat. Może należałoby Słowakom podsunąć pomysł z długimi tyczkami do wyznaczania szlaku w miejscach, gdzie nie ma drzew.
Obie grupy spotkały się w Chatce pod Náružím. Jak co roku gościnni i przyjaźnie do nas nastawieni gospodarze przygotowali wielki gar zupy (kwaśnicy). Przy kominku można było się zagrzać i wysuszyć przemoczone ubrania (przypomnę: cały czas padał deszcz). Niebawem pojawiła się gitara i Słowacy zaśpiewali kilkanaście piosenek, w tym po polsku „Góralu, czy ci nie żal?”. Atmosfera zrobiła się naprawdę wspaniała.
Punktualnie o godzinie 15 wyruszyliśmy w drogę powrotną. Po przejechaniu 20 km, padający dotąd deszcz przeszedł w śnieg i potężna śnieżyca towarzyszyła nam aż do Bielska-Białej.

Janusz Pilszak

wycieczkę rozpoczęliśmy tradycyjnie w Bobrowieckim Wapienniku

w sobotę, 2 grudnia 2023 r. wybraliśmy się na wycieczkę górską w Moravskoslezské Beskydy.
Busem Linea Trans pojechaliśmy z Bielska-Białej do Cieszyna, na następnie przeszliśmy na dworzec kolejowy w Czeskim Cieszynie, skąd České drahy zabrały nas do Mostów koło Jabłonkowa.
Na szlak wyruszyliśmy w Mostach, skąd za czerwonymi znakami udaliśmy na Kycerę i dalej do chaty Skałka. Dołączyły do nas koleżanki z Jabłonkowa, które miały ze sobą dobre trunki i poczęstowały kielichem. Na trasie było około 50 cm śniegu, a temperatura wynosiła około -6°C.
Ze Skałki przeszliśmy na Severkę i dalej do rozstaju szlaków Kostelky, gdzie skręciliśmy na niebieski szlak, który zaprowadził nas do Dolnej Łomnej. Dalej, bez szlaku, przeszliśmy na pociągu do Boczanowic.
Podczas dzisiejszej wycieczki w całkowitym zachmurzeniu i przy padającym śniegu pokonaliśmy dystans 20,01 km z sumą podejść 473 m.
W drodze powrotnej wstąpiliśmy na obiad u Huberta w Czeskim Cieszynie i odwiedziliśmy Jarmark Świąteczny.

Tadeusz Budny

przed chatą Skałka

28 listopada 2023 r., na prelekcji w Klubie „Karpatek” na os. Karpackim w Bielsku-Białej, na której mamy przyjemność być, prelegentem jest Alina Szczotka.
Po wstępnym zapoznaniu z mapą administracyjną Rumunii, prelegenta zaprowadza nas do najbardziej interesujących miejsc jakie oferuje „Rumunia znana i nieznana”, kraj kontrastów gospodarczych i krajobrazowych. Najpierw oglądamy drewnianą architekturę Maramureszu i jedyny w swoim rodzaju „Wesoły cmentarz” z ciemnobłękitnymi nagrobkami w Sapancie, a na nich krótkie epitafia i namalowane najważniejsze scenki z życia zmarłego. Potem zabytkowe, rzeźbione bramy i cerkwie o strzelistych wieżach z XVIII w. w Deseti. Zarówno cmentarz i cerkwie wpisane są na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Z Maramureszu udajemy się do Mołdawii. Tam oglądamy XV i XVI-wieczne murowane, malowane monastyry: Voronet, Radowce, Sucewita. Monastyry te, ozdobione freskami nie tylko wewnątrz, ale także na ścianach zewnętrznych są najpiękniejszymi i najcenniejszymi w Mołdawii. Monastyr Sucevita jest częścią zabudowy wraz z obronnymi murami i basztami. Te budowle sakralne też wpisane są na listę UNESCO. Ponadto w Radowcach znajduje się rodzinna pracownia ceramiczna mistrza Colibaby, który prezentuje swą sztukę w całej Europie.
Bukowina Rumuńska to również miejsce ważne dla Polaków, którzy tu przybyli pod koniec XVIII wieku z okolic Bochni i Wieliczki. Wówczas odkryto tu złoża soli, a polskie wsie to Nowy Sołoniec i Plesza.
Następnie przechodzimy do stolicy Rumunii – Bukaresztu, który w XIX wieku nazwany był „Małym Paryżem”. Twórcy pałaców i kamienic wzorowali się na architekturze francuskiej. Przykładem był Pałac Parlamentu – największy pod względem kubatury, po amerykańskim Pentagonie, budynek świata. Odwiedzamy piękną aleję prowadzącą do Parlamentu, tzw. Pola Elizejskie i zabytkową starówkę Bukaresztu.
Z Bukaresztu przenosimy się do Transylwanii, czyli Siedmiogrodu z XIV w. Tu widzimy „rzekomy” zamek Drakuli z XV w.
Następnie zwiedzamy jedno z ważniejszych historycznych miast Rumunii – Braszów, którego można porównać do Krakowa. Następnie przechodzimy w okolicę Czarnego Kościoła – największej gotyckiej świątyni Siedmiogrodu z XIV w., na zabytkowy rynek z Ratuszem, pod Dom Hirschera z widokiem na wzgórze Tampa.
Drugim najlepiej zachowanym średniowiecznym miasteczkiem jest Sighisoara. Wzgórze zamkowe wpisane jest na listę UNESCO. Są tu zabytkowe uliczki, stare mury obronne, kościół na wzgórzu, do którego prowadzą zadaszone drewniane schody z 1642 r., dom, w którym urodził się Vald Tepes-Drakul oraz zabytkowa Wieża Zegarowa.
Rumunia to „zlepek” różnych narodowości, m.in. Polaków, Sasów, Turków, a także Węgrów.

W. Morawski
(na podstawie opisu wycieczki Celiny Skowron)

w trakcie prelekcji

Spontaniczne spotkanie andrzejkowe członków i sympatyków Polskie Towarzystwa Tatrzańskiego odbyło się w niedzielę, 26 listopada.
O godzinie 9:30 wszyscy wspólnie spotkaliśmy się na parkingu Raztoka, na skrzyżowaniu ulic Długiej Łąki i Wielkiej Puszczy. Celem wycieczki był szczyt Kiczera (827 m n.p.m.), znajdujący się w grupie Kocierza. Żółtym szlakiem po około godzinie doszliśmy do przełęczy Isepnickiej (698 m n.p.m.). Tutaj spotkaliśmy się z kilkoma osobami z oświęcimskiego koła PTT, którzy szli wraz przewodnikiem beskidzkim.
Po chwili wspólnie dotarliśmy na miejsce. Ze szczytu Kiczera rozciąga się panorama na górę Żar, Jezioro Czanieckie i Złotą Górę. Zachwyceni scenerią zimową, zrobiliśmy kilka zdjęć. Choć pogoda była dość chłodna, my rozgrzewaliśmy się przy tanecznej muzyce oraz ognisku, gdzie upiekliśmy sobie kiełbaski oraz raczyliśmy się innym dobrem przyniesionym przez nas wszystkich. Wspólnie wykonaliśmy pamiątkowe zdjęcie.
Niestety, dość intensywnie zaczął padać śnieg więc zdecydowaliśmy się na schodzenie.
Po drodze można było zobaczyć obelisk upamiętniający oddział partyzancki Armii Krajowej „Garbnik”.
Wszyscy bezpiecznie wrócili do swoich domów.

Gabriela Klimek

na szczycie Kiczery