Oddział PTT w Bielsku-Białej

Regularne wycieczki z PTT Bielsko-Biała odbywają się bez względu na pogodę. 10 lutego obraliśmy za cel Malinowską Skałę, z planem przejścia przez Magurki – Wiślańską i Radziechowską, z zejściem do samochodów przez Muronkę. Trasa w warunkach letnich bardzo przyjemna, w lutym może zaskoczyć. Prognozy straszyły porywistym wiatrem, nasza przewodniczka Martyna miała więc przygotowane kilka wariantów przejścia, aby bezpiecznie sprowadzić nas na dół.
Wypad rozpoczęliśmy od przyjemnej niespodzianki – pogoda zapowiadała się wspaniale. Jeszcze bardziej ucieszyła nas wiadomość, że nieoczekiwanie nasza grupa powiększyła się w ostatniej chwili! W pozytywnym nastroju wyruszyliśmy więc w drogę. Do Ostrego dojechaliśmy bardzo szybko, pozostawiając samochody na skutym lodem parkingu.
Podejście rozpoczęliśmy od zmarzniętego na kamień śniegu, jaki przez większość czasu pokrywał szlak. Niespiesznie posuwając się w górę obserwowaliśmy otoczenie drogi w poszukiwaniu nadłamanych przez wiatr drzew, a także podziwiając widoki. Poranek zapierał dech w piersiach. Tak błękitnego nieba dawno nie było nam dane oglądać. Słońce przyjemnie ogrzewało, kiedy zatrzymywaliśmy się na herbatkę.
Pnąc się w górę Martyna pokazała nam którędy biegnie planowana trasa. Szczyty gór były niemal całkowicie łyse, nie oferując praktycznie żadnej osłony przed wiatrem, który wzmagał się wraz z wysokością. Przed ostatnim podejściem na Malinowską zatrzymaliśmy się w lasku świerkowym, żeby ustalić plan działania. Dmuchało już bardzo konkretnie.
Zawierucha tylko się wzmagała, kiedy podchodziliśmy na szczyt. Zauważyliśmy, że powalone drzewa, które pociągnęły za sobą kawał ziemi, tworzą całkiem niezłe zagłębienia. W razie czego można się tam będzie schronić. Mimo wszystko każdy chciał zdobyć szczyt. Pogoda nadal była wspaniała, a silny wiatr przegnał smog poprawiając widoczność. Po tradycyjnej sesji zdjęciowej postanowiliśmy, że zrobimy normalną trasę.
Zmieniliśmy zdanie zanim doszliśmy do rozwidlenia szlaków. Dmący wiatr nie tylko uprzykrzał życie, udało się mu także przygnać ciemne chmury. Zapowiadało się małe załamanie pogody. Rozpoczęliśmy zejście tym samym szlakiem. Ciepły dzień odcisnął na nim swoje piętno – coraz śmielej spod pokrywy śnieżnej wyglądały wartkie strumienie. Woda mknęła w dół.
Ciepła pogoda wyciągnęła z domu rzesze ludzi. Spacerowały całe rodziny. Parking, prawie całkiem pusty rano, był wypełniony po brzegi. Samochody stały wzdłuż ulic. Pakowaliśmy się w doskonałych humorach, jakby wietrzysko przegnało złe myśli.
Dziękuję wszystkim za wspaniale spędzone chwile, do zobaczenia!

Grzegorz Pabian
.

nasza kameralna ekipa na Malinowskiej Skale

Dziś podczas tradycyjnej wtorkowej prelekcji w siedzibie Bielskiego Oddziału PTT mieliśmy okazję poruszyć wraz z prelegentem Janem Nogasiem niezwykle ciekawy i ważny problem: „Po co nam nowy Park Narodowy?” Nie da się ukryć, że na terenie Polski znajduje się wiele cennych przyrodniczo miejsc, które jeszcze nie są objęte dostateczną ochroną. Podobne zdanie ma Społeczna Rada na Rzecz Utworzenia Turnickiego Parku Narodowego. Pomimo starań wielu pokoleń działaczy i ekologów, podkreślających unikalność przyrodniczą terenów leśnych Pogórza Przemyskiego i Gór Słonnych, temat parku utknął w martwym punkcie. Biorąc pod uwagę fakt, iż mowa tu o terenach górskich i bliskich sercu PTT, również nasza organizacja chciała się ustosunkować do całości problemu.
To właśnie nasz prelegent Jan Nogaś z grupą znajomych udał się pod koniec października 2018 r. na mały rekonesans terenów, które miałyby tworzyć nowy Park Narodowy. Swoje obserwacje zebrał i zaprezentował nam właśnie dzisiaj. Warto też dodać, że Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego podjął uchwałę, w której poparł działania dążące do powstania Turnickiego Parku Narodowego, zdając sobie jednocześnie sprawę z wielu problemów natury formalnej i ludzkiej, stojących na przeszkodzie ku rozszerzeniu ochrony turnickiej przyrody. My również podjęliśmy dziś ożywioną dyskusję odwołując się do własnych, lokalnych doświadczeń. Myślę, że po dzisiejszej prelekcji Jana nikt ze słuchaczy nie ma wątpliwości, dlaczego „walka” o ochronę otaczającej nas przyrody jest tak istotnym elementem i jednym z podstawowych założeń statutowych Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego.

Martyna Ptaszek
.

Turnicki Park Narodowy – prelekcja Jana Nogasia

Trasa rowerowa dookoła Balatonu jest najsłynniejsza na Węgrzech i jest zaliczana przez wielu do pierwszej dziesiątki najpiękniejszych w tras w Europie. Liczy około 200 km i w znacznej części prowadzi specjalnie przygotowanymi ścieżkami rowerowymi. Po stronie południowej jeziora dominują płaskie tereny, a wzdłuż północnego brzegu natrafić można na niewielkie wzniesienia. Trudności są jednak o wiele mniejsze, niż na ścieżkach rowerowych w okolicach Bielska-Białej czy Cieszyna. Trasa prowadzi wzdłuż starych winnic rozciągających się na wzgórzach oraz niewielkich, urokliwych miasteczek, które w okresie maj – październik są oblegane przez rzesze wczasowiczów i turystów. W okresie letnim można się zatrzymać na kąpiel w jasnozielonej wodzie jeziora, bo niemal na całej długości są ku temu warunki. Trasę można przejechać etapami nocując w licznych kampingach lub na polach namiotowych. Bardzo ciekawą alternatywą jest wynajęcie kwatery w jednej miejscowości i korzystając z pociągów kursujących bardzo często wzdłuż obu brzegów Balatonu oraz przeprawy promowej pomiędzy półwyspem Tihany (północny brzeg) a miejscowością Zamárdi (południowy brzeg) objechać Balaton w ciągu kilku dni. Właśnie taki wariant został przedstawiony w czasie prelekcji. Baza noclegowa grupy znajdowała się w wynajętym domku letniskowym na winnicy obok miejscowości Balatonalmadi. Dzienne odcinki rowerowe nie przekraczały 60 km, był więc czas, aby „potaplać się” w Balatonie i napić przepysznego wina, które w bardzo korzystnych cenach kupowano w licznych piwniczkach.
20 sierpnia, czyli Dzień św. Stefana (węgierskie święto narodowe) grupa spędziła na zwiedzaniu historycznego miasta Veszprem. Podziwiając jego piękne położenie i wiele zachowanych zabytków architektury.
Końcowy kwadrans prelekcji spędziliśmy na części Pomorskiej Drogi św. Jakuba od Fromborka do Lęborka. Zwiedziliśmy wiele zabytków (głównie sakralnych) we Fromborku, Tolkmicku, Elblągu, Gdańsku, Oliwie, Kartuzach, Sianowie i Lęborku. Zobaczyliśmy też filmiki z występów kaszubskiego zespołu regionalnego. Uczestnicy prelekcji mogli się przekonać, że gwara kaszubska jest znacznie trudniejsza do zrozumienia od góralskiej.

AZ
.

Andrzej Ziółko w trakcie prelekcji

Ostatni weekend stycznia to już od kilku lat zarezerwowany czas na Zimowe Spotkania PTT organizowane przez naszych przyjaciół z Ostrowca Świętokrzyskiego. W tym roku spotkaliśmy się już po raz szósty, a nasz bielski Oddział reprezentowała grupa ośmiu osób z prezesem Szymonem Baronem oraz wiceprezesem Janem Nogasiem na czele. W Zimowym Spotkaniu PTT w Kielcach wzięło udział łącznie 64 osób (nie licząc władz PTT z odbywającego się równolegle do imprezy posiedzenia Prezydium Zarządu Głównego). Swoją obecność zameldowały oddziały z Łodzi (oba), Sosnowca, Nowego Sącza, Jaworzna, Warszawy, Krakowa, my oraz gospodarze imprezy. Dodatkowo przybyli Sympatycy z Katowic, Częstochowy, Szydłowca i Konina.
Z Bielska wyruszyliśmy już w piątek zaraz po pracy, żeby móc jak najwięcej czasu spędzić ze znajomymi i przyjaciółmi z innych oddziałów PTT. Ze względu na dość duży około piątkowy ruch na drogach, pokonanie 200 km do Kielc zajęło nam prawie 4 godziny. Spotkanie odbywało się w hotelu Arkadia w centrum Kielc, a organizatorzy zapewnili nam eleganckie pokoje, wyżywienie i salę do spotkań i zabawy. Piątkowy wieczór był krótki, ale radosny.
W sobotni poranek, na szczęście, nikt nas nie ścigał zbyt wcześnie. Śniadanie było o godz. 8:00. Potem udaliśmy się na wędrówkę miejsko-górską. Dla uczestników przewidziano dwie trasy- jedną na 16 km, drugą dłuższą na 24 km. Spacer zaczęliśmy wspólnie od niezwykłej geologicznej ciekawostki w centrum Kielc – Rezerwatu Kadzielnia. Jednak miejsce dawnego kamieniołomu chyba nam wszystkim najbardziej kojarzy się z coroczną imprezą rozrywkową – Polska Noc Kabaretowa. Doszedłszy pod stoki narciarskie Pierścienicy (367 m n.p.m.) rozdzieliliśmy się na dwie grupy. Pierwsza poszła nieco krótszą trasą w stronę wzniesienia Telegraf (408 m n.p.m.) oraz rezerwatu Wietrznia. Natomiast osoby, które zdecydowały się w ten dzień przejść dłuższą trasą ruszyły pod górę na Pierścienicę, a potem dalej na Patrol (388 m n.p.m.), Brusznię (309 m n.p.m.) i do Rezerwatu Karczówka. Niestety z powodu zimowych warunków i problemów na szlaku nie udało nam się zrealizować całej dłuższej trasy i wracaliśmy busikiem z dzielnicy Kielc – Słowik do hotelu. Dzięki temu skończyliśmy część wycieczkową w tym samym czasie, co uczestnicy krótszej trasy. O godzinie 17:00 czekała na nas obiadokolacja, a po niej część oficjalna. Rozdanie odznak turystyczno-krajoznawczych PTT w różnych kategoriach i materiałów promocyjnych uczestnikom. O turystyce w rejonie kieleckim opowiadała nam przedstawicielka ratusza przedstawiając problemy, podkreślając turystyczny potencjał, a przede wszystkim sukcesy w działalności promocyjnej regionu. Następnie nasi gospodarze z Oddziału z Ostrowca Świętokrzyskiego prezentowali zdjęcia z wypraw w góry Ukrainy, w celu zdobycia Korony Beskidów Ukraińskich. Część nieoficjalna ciągnęła się jeszcze długo, naruszając ciszę nocną. Jednak nikt nie miał nam tego za złe.
Na niedzielę zaplanowano spacer po Kielcach. W planie było m.in. zwiedzanie barokowego Pałacu Biskupów Krakowskich. My jednak grupą 3-osobową postanowiliśmy odwiedzić miejsce sabatów czarownic – Łysą Górę (594 m n.p.m.). Po śniadaniu od razu ruszyliśmy w drogę. Szlakiem niebieskim z Nowej Słupi w ok 40 min. dotarliśmy na miejsce. Choć słynne gołoborza zasypane były sporą warstwą białego puchu, to udało nam się podejść pod monumentalną wieżę RTCN Święty Krzyż (157 m) oraz zwiedzić wybudowany w miejscu przedchrześcijańskiego kultu Słowian – klasztor Misjonarzy Oblatów wraz z najstarszym polskim sanktuarium bazyliką mniejszą pw. Trójcy Świętej i sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego. Po Mszy Św. na górze wróciliśmy do Kielc po resztę pasażerów, i tym razem bez korków oraz problemów na drodze, bezpiecznie wróciliśmy do Bielska.
Dziękuję serdecznie organizatorom – członkom Oddziału z Ostrowca Świętokrzyskiego za trud przygotowania VI Spotkania Zimowego PTT. Jest jedna z fantastycznych propozycji w ciągu roku (czasem jedyna) na wspólne spędzenie czasu wraz ze znajomymi i przyjaciółmi z innych oddziałów PTT z całej Polski, z którymi trudno się spotkać. Mamy nadzieję, że ta wspaniała inicjatywa będzie miała swoją kontynuację przez kolejne lata.

Pozdrawiamy wszystkich znajomych, z różnych zakątków Polski, których udało nam się spotkać w Kielcach. Dziękuję za wspólne rozmowy i wędrówkę, żałując, że tylko tyle czasu mieliśmy okazję ze sobą spędzić. Jednocześnie mam nadzieję na kolejne spotkania w tym roku w ramach innych zjazdów oddziałów PTT.
Dziękuję towarzyszom podróży za ten długi czas spędzony w samochodzie oraz naszemu niestrudzonemu kierowcy, który bezpiecznie nas wiózł.

Martyna Ptaszek
.

uczestnicy „VI Zimowych Spotkań PTT w Górach Świętokrzyskich” przy punkcie widokowym na rezerwat przyrody Kadzielnia