Oddział PTT w Bielsku-Białej

W pięknej zimowej aurze wybraliśmy się dziś na ostatnią w tym roku kalendarzowym wycieczkę górską z Polskim Towarzystwem Tatrzańskim. O godzinie 9.15 niewielką grupką wystartowaliśmy spod Stalownika w kierunku Magurki Wilkowickiej idąc najpierw czarnym szlakiem, a później przechodząc na czerwony. Na trasie widzieliśmy tylko to co przed nami, bo panoramę na pozostałe szczyty Beskidu Małego przykryła gęsta mgła 🙁 Ale tak czy siak, świeży biały puch pokrywający świerki nadawał naszej górskiej wędrówce niesamowity klimat.
Im bliżej było do schroniska tym w naszych głowach kłębiły się myśli gdzie by pójść, aby wycieczki nie zakończyć zbyt szybko. I tak „narodziła się” myśl, że zdobędziemy jeszcze najwyższy szczyt Beskidu Małego, jakim jest Czupel (933 m n.p.m.). Po około 1,5 godziny dotarliśmy do schroniska na Magurce, usiedliśmy w nim, aby trochę się ogrzać i posilić przed dalszą drogą. Przed schroniskiem pamiątkowe zdjęcie i ruszamy.
Trasa na Czupel nie była łatwa, z nieba sypał coraz gęstszy śnieg i wiał wiatr. Po około 45 minutach nasz plan został zrealizowaliśmy – CZUPEL ZDOBYTY!!! Jeszcze zdjęcie na szczycie i powrót do schroniska. W schronisku posiedzieliśmy jeszcze z godzinkę i ruszyliśmy w drogę powrotną tym razem żółtym szlakiem. Wycieczkę zakończyliśmy około 15.00. Dziękuję wszystkim jej uczestnikom 🙂 TYM MIŁYM AKCENTEM ZAKOŃCZYLIŚMY SEZON WYCIECZEK GÓRSKICH Z POLSKIM TOWARZYSTWEM TATRZAŃSKIM W BIELSKU-BIAŁEJ.
Sezon uważam za bardzo udany – atrakcyjnych wyjazdów zarówno górskich jak i krajoznawczo-górskich nie brakowało i każdy mógł wybrać coś dla siebie.
Nie żegnamy się z wycieczkami organizowanymi przez Polskie Towarzystwo Tatrzańskie na długo. W najbliższą niedzielę, tj. 04.01.2015 r. zapraszam na rozpoczęcie sezonu górskiego na Łysej Horze (Czechy). DO ZOBACZENIA NA SZLAKU JUŻ W 2015 ROKU !!!

K.T.
.

przed schroniskiem PTTK na Magurce Wilkowickiej

Jeszcze parę dni temu nikt nie spodziewał się, że nagle tak zmieni się pogoda i spadnie śnieg. Aż tu rankiem w dzień św. Szczepana biało. Wybieramy się jak to tradycyjnie co roku na III Spacer Świąteczny z PTT. Wystartowaliśmy niewielką grupą z Cygańskiego Lasu w stronę Koziej Góry. Cały czas pada gęsty śnieg, największą frajdę mają dzieciaki, bo mają okazję porzucać się śnieżkami, ale i czekają już na możliwość pozjeżdżania na jabłuszkach. Po około 2 godzinach dotarliśmy na miejsce. Tym razem schronisko jest otwarte, nie jak rok wcześniej 🙂 W schronisku czeka już na nas jeszcze kilka osób. Usiedliśmy w cieple przy kominku, wyciągnęliśmy smakołyki (ciasta, ciasteczka). Udało się do nas dołączyć jeszcze 5 osobom. Miło się siedziało i gawędziło w cieple, gdy za oknem taka śnieżyca. W schronisku zostały wręczone kolejne odznaki Śladami Bielsko-Bialskiego PTT – 3 osoby dołączyły do grona zdobywców. Zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie, oczywiście z banerem, pośpiewaliśmy kolędy i po około 3 godzinach wyruszyliśmy w drogę powrotną. Co poniektórym udało się wylądować w pierwszych niemałych zaspach śnieżnych 🙂 A dzieciaki mogły już śmiało zjeżdżać na jabłuszkach w dół. W III Spacerze Świątecznym wzięło udział 21 osób. Wszystkim małym i dużym uczestnikom dziękuję za wspaniałą zabawę i zapraszam za rok na kolejne kolędowanie!!! DO SIEGO ROKU!!!

K.T.
.

w schronisku na Koziej Górze

Kończy się rok 2014. Kończą się tegoroczne, wtorkowe prelekcje, dzięki którym mogliśmy zobaczyć kawał świata w górach i nie tylko…
Dzisiejszego wieczoru poczuliśmy się jak widzowie w kinie, w którym wyświetlane były filmy Wacława Morawskiego. Cztery z nich były wcześniej zapowiedziane w ogłoszeniach:

• „Polski Spisz” – 7.5.2011 – 24’
• „Szlakiem Zabytków Techniki – Pszczyna – Tychy” – 26.11.2011 – 15’
• „Śladami Wołochów” – 12.10.2014 – 18’
• „Obchody 90-lecia PTT w Bielsku-Białej” – 24.10.2014 – 11’

Czas i chęci uczestników tego filmowego wieczoru pozwoliły Wacławowi wyświetlić dodatkowo jeszcze jeden film pod tytułem:

• „Turbacz” – 26 maja 2013 r. – 13’

Ten piąty film był dla nas jakby filmową premią o charakterze wiosennym, pogodnym i ciepłym (był wtedy maj!). Zamykał on wtorkowe, tegoroczne prelekcje i spotkania w salce przy ul. 3-go Maja 1. No bo kończy się już rok 2014…
Wszystkie filmy Wacława Morawskiego stanowiły żywy zapis tego, co mieliśmy okazję przeżyć tylko dzięki temu, że byliśmy właśnie tam i wtedy, i że nam naprawdę chciało się tam być!
Dzisiaj więc przypomnieliśmy sobie wszystko to, co było podczas tych wybranych wycieczek i wydarzeń, których szczegółowe opisy oczywiście można znaleźć w tej Kronice. Kto chce, niechaj więc czyta!
Patrząc na dwa pierwsze filmy sprzed trzech lat, niejeden z nas rozpoznawał siebie albo jako szczuplejszego, albo może i grubszego… Jedno jest pewne, że wszyscy, bez wyjątku wszyscy uczestnicy obu wycieczek byli wtedy (co widać było wyraźnie na filmach) o trzy lata młodsi! Mała Anielka też! Na filmie była taka maleńka i jakże dzielna! Podobnie było z Krzysiem, wnuczkiem Wacława.
W grudniowy wieczór zachwyciła nas majowa zieleń, bogactwo roślin i różnych drobnych owadów (wycieczka na Spisz i Turbacz), a także złote liście w przepięknym, jesiennym słońcu (wycieczka do Czech śladami Wołochów). Z kolei zimowa szata Tatr widziana ze szlaku na Spiszu przypominała widzom o nadchodzącej (zresztą nie wiadomo kiedy!) zimie.
Nie można w tym opisie pominąć filmu o uroczystości 90-lecia PTT w Bielsku-Białej. To też był piękny temat, który nie umknął Wacławowi. Film o jubileuszu był również swoistą „wycieczką”, ale nie po górach, tylko po latach, które tworzyły historię PTT, trwającą w Bielsku-Białej już i aż 90 lat!
Trzeba podkreślić, że Wacław Morawski zadał sobie wiele trudu, aby te filmy powstały. Każdy z nich to przecież jego ogromna, mrówcza praca, godna podziwu. Cierpliwość, pracowitość, pomysłowość, kawał serca i prawie reżyserskie natchnienie opłacały się, bo mógł i chciał swoim, znanym tylko jemu sposobem, stworzyć dzieła, które z kolei my mogliśmy dzisiaj obejrzeć.
Dzięki temu znowu ożyły nasze wspomnienia… i aż prosi się jeszcze w tym miejscu dopisać słowa, iż dzięki temu zostały „ocalone od zapomnienia”.
A mnie, podczas pisania tej relacji, ciągle chodziły po głowie słowa piosenki Stanisława Sojki. Słowa proste, wymowne, świetnie pasujące do wszystkiego, co składało się na wieczór z Wacławem i jego filmami w roli głównej:

„Na miły Bóg
Życie nie tylko po to jest by brać
Życie nie po to, by bezczynnie trwać
I aby żyć siebie samego trzeba dać”

Jakby odmłodzeni opuściliśmy w optymistycznym nastroju tę czasem zimną w zimie, ale i ciepłą, bo duchem bogatą salkę PTT i BKA wzajemnie życząc sobie Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku.

CS
.

w trakcie spotkania