Oddział PTT w Bielsku-Białej

Dla tych, którzy nie mieli okazji zobaczyć pokazu bałkańskich slajdów w Pubie Grawitacja Caffe, 29 października w siedzibie Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Bielsku-Białej slajdy można było zobaczyć ponownie.  Mieliśmy okazję zobaczyć dwie wyprawy zorganizowane przez kolegów z naszego Oddziału: na Bałkany i na Triglav. Piękne zdjęcia, opowieści Szymona Barona i Łukasza Gierlasińskiego oraz wspomnienia uczestników wypraw pozwoliły nieobecnym na wycieczkach poczuć się przez chwilę tak jakby tam byli. Warto było przyjść i posłuchać chłopaków.

MyHa
.

Szymon Baron i Łukasz Gierlasiński w trakcie prelekcji

Za nami VI już edycja Festiwalu Górskiego ADRENALINIUM, którego partnerem po raz drugi z rzędu był Oddział PTT w Bielsku-Białej. Zarówno w tym roku, jak i w latach ubiegłych festiwal skupiał wokół siebie przez 3 dni festiwalowe osoby, dla których dawka adrenaliny jest tym, co tygryski lubią najbardziej. Były spotkania z ciekawymi ludźmi, były filmy (nie tylko o tematyce górskiej), był przegląd filmów amatorskich, były emocje, były rozmowy kuluarowe, były spotkania po latach, były wspomnienia o tych co odeszli, były pytania: co dalej?, jak będzie wyglądał polski himalaizm zimowy?, były nagrody i poczęstunek dla wszystkich.
Pogoda na zewnątrz była jak na koniec października iście letnia i wielu, korzystając z niej spędzało pewnikiem ten czas w górach – stąd, co zauważył sam Burmistrz Miasta Żywca Antoni Szlagor otwierający festiwal, niska frekwencja na starcie. W niedzielę za to, w ostatnim dniu festiwalu, Kino Janosik pękało w szwach, bo i prelegenci i tematyka była ciekawa.
Wśród gości festiwalowych warto wymienić obecność Tomka Mackiewicza, Miecia Hajera – obieżyświata, którego opowieści jak zwykle z zaciekawieniem wysłuchała żywiecka publiczność. Facet ma w sobie lekkość wypowiedzi, a wtrącając w opowiadania dużą dawkę humoru powoduje, że jego prelekcje są odbierane z zaciekawieniem. Tak było i tym razem. Na sali kinowej rozbrzmiewał co chwila śmiech rozbawionych słuchaczy. Z pierwszego pobytu Hajera, a było to ze 3 lata temu, pamiętam, jak opowiadał, że początkowo podczas swoich podróży często korzystał z tej formy przemieszczania się, jaką jest autostop i tak można było go spotkać w Katowicach „X” lat temu w okolicach Centrum Handlowego „3 stawy” z napisem „Papua Nowa Gwinea”. Co najciekawsze… – dotarł, był i docierał w różne zakątki tej ziemi mając swoje wypracowane już sposoby dotarcia do celu. Jego podejście do realizacji marzeń, zresztą jak i każdego gościa festiwalowego, jest przykładem na to, że jeśli czegoś naprawdę chcesz, jesteś w stanie tego dokonać – wyruszyć z punktu zero do wyznaczonego celu.
Tak, CEL to z kolei kwestia poruszona w pytaniu Sławomira Braka (świat mediów – Żywiec Info) w pytaniu skierowanym do sław polskiego himalaizmu Krzysztofa Wielickiego i Janusza Majera. Nikt nie zaprzeczy temu, co padło w wypowiedzi, że ważne jest mieć cel, zrealizować i wyznaczać kolejny.
W sobotę mieliśmy okazję posłuchać opowieści żywczanina, paralotniowego mistrza Polski – Pawła Farona, jedynego polaka startującego w rajdzie X-Alps, wspinaczy skałkowych wśród których szczególnie na uwagę zasługuje podejście Kingi Ociepki-Grzegulskiej do pasji, jaką jest dla niej wspinaczka. Jej determinacja w działaniu po wypadkach, porodzie, za każdym razem wracającej do gry tak szybko, jak było to tylko możliwe…

Chcę wspomnieć również, że w kuluarach poza toczącymi się ciekawymi rozmowami można było spotkać Dariusza Paczkowskiego, zaangażowanego społecznie twórcę dzieł Street Artu, który, jak i w poprzednim roku, również i w tym z zaangażowaniem „malował” logo festiwalu i Kina Janosik (organizatora) na eko-torbach i koszulkach ku uciesze obdarowanych – rozdając przy okazji materiały promujące działalność Students for a Free Tibet Poland -organizacji działającej na rzecz obrony praw człowieka w Tybecie.
I tak, z racji tego że jestem żywczanką, śledziłam to co na festiwalu się wydarzało i cieszę się, że co roku mam okazję właśnie tu doświadczać tej fantastycznej atmosfery spotykając się z Wami u mnie. Do zobaczenia…

Lidia T.
.

publiczność zgromadzona w żywieckim kinie Janosik

27 października 2013 r. w siedzibie Gminnego Ośrodka Kultury w Buczkowicach miłośnicy dalekich podróży mogli po raz kolejny zwiedzić świat dzięki zorganizowanej wspólnie przez Gminny Ośrodek Kultury w Buczkowicach oraz bielski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego prezentacji multimedialnej noszącej tytuł „W sercu Afryki – Kenia”. Autorzy prelekcji Magdalena i Przemysław Czaplińscy opowiedzieli nam o swoich wrażeniach z niesamowitej wyprawy, która była dla nich podróżą poślubną. Podróż odbyła się w lutym ubiegłego roku i trwała i trwała zdecydowanie za krótko bo tydzień. Podróżnicy zaprezentowali wiele ciekawych zdjęć, dzięki którym uczestnicy mogli poczuć jakby sami tam byli. Nie zabrakło oczywiście zdjęć typowego safari, a także słonia, żyrafy, lamparta , geparda oraz lwa. Jak przystało na Afrykę uczestnicy nie narzekali na zimno. Pokazie slajdów towarzyszyły bardzo ciekawe i wielokrotnie śmieszne opowieści.
Prezentacja cieszyła się bardzo dużym zainteresowanie uczestników, którzy chcieli zobaczyć zdjęcia z interesującej i odległej Afryki. Myślę, że nikt nie wyszedł rozczarowany przeciwnie każdy chciał zobaczyć te obrazy jeszcze raz – tylko że już na żywo podczas swojej prywatnej podróży i tego właśnie życzymy uczestnikom.

E.J.
.

w trakcie prelekcji

W sobotę o godzinie siódmej wyjeżdżamy na kolejna w tym roku wycieczkę krajoznawczą, której organizatorem jest Oddział PTT w Bielsku-Białej. Grupą 21 osób wraz z przewodnikiem Janem Nogasiem wyruszamy z dolnej płyty dworca PKS w Bielsku w kierunku pogranicza Śląska i Moraw w Republice Czeskiej.
Pierwszą miejscowością, w której zatrzymujemy się na dłużej jest Hrabyne. Zwiedzamy tu muzeum jednej z największych operacji wojskowych w Republice Czeskiej podczas II wojny światowej, monumentalny pomnik – w którym znajduje się ekspozycja „Czas zagłady i nadziei”, przedstawiająca wydarzenia II wojny światowej z zarówno wojskowego, jak i politycznego punktu widzenia, nie pomijając losów ludności cywilnej, kwestii kultury i gospodarczych. Przypomina udział żołnierzy czechosłowackich w walkach na wszystkich frontach II wojny światowej oraz działalność ludności cywilnej w tamtejszym ruchu oporu. Oglądamy również skansen pojazdów militarnych. Na wszystkich uczestnikach miejsce to zrobiło ogromne wrażenie.
Następnym punktem wycieczki było miasto Raduń, w którym znajdował się piękny romantyczny zamek z XVI wieku. Wokół niego rozciąga się duży park krajobrazowy z oranżerią, spichlerzem z XIX wieku i wozownią. Przewodniczka ciekawie opowiedziała sięgającą czasów Napoleona historię zamku. Mieliśmy okazję podziwiać antyczne meble, zastawy stołowe, szkło, obrazy i bibliotekę. W zamku i na jego terenie spędziliśmy około dwóch godzin.
Z Radunia wyruszyliśmy do miasta Opawa, jednego z najstarszych czeskich miast. Miasto to leży nad rzeką Opawą i było stolicą dawnego księstwa opawskiego. Spacerując ulicami Opawy zobaczyliśmy zabytki historyczne, główne kościoły, które są prawdziwa ozdobą architektury miejskiej, takie jak gotycka konkatedra Wniebowzięcia NMP z XIII wieku, czy klasztor minorytów z Kościołem Ducha Św. Z XIII-XIV wieku. Niespodzianką dla nas było dołączenie do grupy zaprzyjaźnionych turystów z Czech, którzy obiecali, że pokażą nam jeszcze inne ciekawe miejsca w Opawie, tj. bibliotekę, teatr, dworzec kolejowy oraz najstarsze w Czechach Śląskie Muzeum Ziemskie.
Pod muzeum zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie, pożegnaliśmy naszych czeskich znajomych i wyruszyliśmy w kierunku miasta Kravare (Krawarz). W mieście tym wybudowany jest piękny barokowy zamek z początku XVII wieku, położony w parku o powierzchni 22 hektarów. W parku tym utworzone jest pole golfowe. Zamek i park do niego przylegający podziwialiśmy tylko z zewnątrz, gdyż jest on udostępniony dla zwiedzających tylko do końca września.
O godzinie 17.00 wyruszyliśmy w drogę powrotną, a do Bielska-Białej dotarliśmy około godziny 19.00. Wycieczkę możemy zaliczyć do udanych! Dziękuję organizatorom i uczestnikom oraz zapraszam na następne wycieczki z cyklu pn. „Wycieczki w dobrym Towarzystwie”.

K.T.
.

uczestnicy wycieczki w Opawie

Kolejny wtorkowy wieczór i kolejna prelekcja przeprowadzona w lokalu Oddziału PTT w Bielsku- Białej. Nasza koleżanka Ewa Staszkiewicz postanowiła podzielić się swoimi odczuciami i wrażeniami z podróży do Maroka, państwa położonego w północno-zachodniej Afryce nad Oceanem Atlantyckim i Morzem Śródziemnym.
Jak stwierdziła nasza prelegentka Maroko było jej marzeniem, które w drugiej połowie czerwca 2012 roku udało jej się spełnić. Ewa wraz z trójką znajomych wyleciała z Berlina do Agadiru, a stamtąd do Marrakeszu – handlowej stolicy Maroka, a zarazem jednego z najbardziej egzotycznych miast. W prelekcji przedstawiła nam najciekawsze miejsca, które zwiedzili, zobrazowała zwyczaje i życie ludzi w Marrakeszu (kobiety ciężko pracują, a mężczyźni wysiadują w barach całymi dniami :-)),  największy targ, gdzie oprócz kolorowych i wonnych przypraw, które oczywiście zakupiła, niezliczonej ilości błyszczącej biżuterii, można kupić naturalne kosmetyki (olejek arganowy – eliksir młodości) oraz amulety.
Drugim zamierzonym punktem planu podróży było zdobycie najwyższego szczytu Maroka i Atlasu Wysokiego – Jebel Toubkal (4167 m n.p.m.). Z Marrakeszu podróżnicy wyruszyli taksówką do miejscowości Imlil, gdzie wynajęli muła, który wywiózł bagaż do schroniska Refuge Les Muflons, w której zaplanowano nocleg, Następnego dnia z samego rana, około 5:00 wyruszyli na szlak. Szczyt udało się zdobyć, choć po drodze podróżnicy zgubili szlak. Na szczycie zrobili pamiątkowe zdjęcie i wyruszyli w dół, aby kontynuować swoją podróż.
W górach Atlasu Wysokiego zobaczyli także dolinę Dades. Jest to kanion wyżłobiony przez wody rzeki o tej samej nazwie. Krajobraz Dades jest utkany z dwóch barw – zieleni doliny i czerwieni gór, kolory zaś wydają się nieprawdopodobnie głębokie, nasycone afrykańskim słońcem.
Kolejnym punktem podroży była najsłynniejsza pustynia świata – Sahara. Nasi podróżnicy wybrali się na Saharę na wielbłądach, aby zobaczyć wschód słońca. Niestety nie udało się zobaczyć pięknego wschodu na pustyni, bo wiał wiatr i wszystko schowało się za mgłą piaskową.
Ostatnim z punktów podróży była jeszcze kąpiel w Morzu i Oceanie oraz jeden dzień lenistwa na plaży.
Co dobre szybko się kończy i po 15-dniowej wyprawie do jednego z krajów arabskich nadszedł czas powrotu do kraju.

K.T.
.

Ewa Staszkiewicz w trakcie prelekcji

Grupa sześciu osób zebrała się pod kościołem w Straconce, skąd rozpoczęliśmy wędrówkę żółtym szlakiem w stronę Magurki. Atmosferę wycieczki oprócz doskonałej pogody, rozgrzewała myśl o ognisku, które mieliśmy rozpalić w pobliżu schroniska. To właśnie tam spotkaliśmy jeszcze kilku członków naszego Oddziału, którzy dotarli na miejsce z innej strony.
Niestety, tego dnia na Magurce odbywał się jakiś rajd i trudno było się przecisnąć, a ludzi – jak sądzę – obecnych było tu ponad setkę.
Po zregenerowaniu sił pod schroniskiem, ruszyliśmy niebieskim szlakiem w stronę Czupla. Po drodze spotkaliśmy znajomych z Oddziału PTT w Chrzanowie, z którymi dużo wcześniej umówiliśmy się na ognisko. Po krótkiej rozmowie ruszyliśmy w stronę najwyższego szczytu Beskidu Małego, a grupa chrzanowska postanowiła zwiedzić pobliską jaskinię.
Z Czupla wróciliśmy do schroniska PTTK na Magurce, gdzie czekali już na nas chrzanowianie, zajadający się kiełbaskami. 🙂 Po zrobieniu wspólnego zdjęcia ruszyliśmy w drogę powrotną – tym razem zielonym szlakiem, wszak to co dobre musiało się kiedyś skończyć.
Krajobraz cieszył nas swoimi jesiennymi barwami, a mnóstwo opadłych liści zachęciło nas do zabawy w obrzucanie się nimi. Wszyscy wrócili do Straconki z uśmiechami na twarzach, po czym rozjechaliśmy się w swoje strony, by w rodzinnym gronie korzystać z reszty tej gorącej niedzieli.

T.T.
.

grupa bielska na szlaku