Oddział PTT w Bielsku-Białej

W piątek 11.03.2016 r. Członkowie SKKT – PTTK „Groniczki” – klubu działającego w Szkole Podstawowej nr 1 w Kozach wzięli udział w zajęciach przeprowadzonych przez członków Oddziału PTT w Bielsku Białej. Zajęcia dotyczyły bezpieczeństwa w górach.
„Groniczki” bardzo aktywnie uczestniczyły w spotkaniu. Rozmawiali, zadawali pytania, odpowiadali na pytania prowadzących zajęcia – kilkakrotnie zaskakując swoimi odpowiedziami 🙂 Przypomnieli sobie oznaczenia szlaków górskich, a nawet potrafili wskazać kilka szlaków oznaczonych wybranymi kolorami (co niezmiernie ucieszyło opiekunów koła 🙂 ).
Uczniowie dowiedzieli się, co jest niezbędne w plecaku każdego turysty górskiego, jaki sprzęt warto zabrać ze sobą, co pomoże a co może okazać się zbędne i niepotrzebne.
Zanim jednak przeszliśmy do zawartości plecaka nasi goście omówili i pokazali strój odpowiedni na górskich wycieczkach (potwierdzili to, co szkolni opiekunowie koła powtarzają przed każdym wyjściem w góry – tenisówki? glany? 🙂 ).
Młodzi turyści poznali sposoby wzywania pomocy w sytuacjach, kiedy nie można skorzystać z tak wszystkim znanych i przez (prawie) wszystkich posiadanych telefonów komórkowych. Obejrzeli oraz przymierzyli sprzęt i ekwipunek konieczny na wyprawach wysokogórskich. Chyba każdy z uczestników spotkania zapamięta „kilof”, który (jak się okazało) prawidłowo nazywa się „czekan”.
W programie naszego koła są wycieczki organizowane przez przewodników bielskiego Oddziału PTT, więc na pewno będziemy mieli okazję znów spotkać się z zaprzyjaźnionymi przewodnikami.
Dziękujemy Szymonowi, Robertowi, Kasi oraz Tomkowi za poświęcony czas i przeprowadzone zajęcia. Bogatsi w tak ważne informacje lepiej przygotujemy się do następnej wycieczki, która już niebawem w marcu.

Kasia P.
.

pamiątkowe zdjęcie z uczestnikami prelekcji

11 marca 2016 r. obie koziańskie szkoły podstawowe gościły członków Oddziału PTT z Bielska-Białej, którzy specjalnie dla uczniów przygotowali i przeprowadzili warszaty poświęcone bezpieczeństwu na górskich szlakach. Okazja była nieprzypadkowa, bowiem z inicjatywy sekretarz miejscowego Koła PTT, Anny Kózki-Filarskiej, w Szkole Podstawowej nr 2 im. Stanisława Staszica w Kozach utworzone zostało Szkolne Koło PTT przy bielskim oddziale.
Po dwóch godzinnych wykładach, w których wzięli udział wszyscy uczniowie klas IV-VI, spotkaliśmy się w szkolnej auli na uroczystej inauguracji działalności Szkolnego Koła. Prezes bielskiego PTT, Szymon Baron, przybliżył krótko historię naszego Towarzystwa i jego działalność, po czym z rąk starszych stażem kolegów z PTT, będących zarazem uczniami szkoły, Filipa i Marii Filarskich oraz Wiktorii Puchalskiej, członkowie SK PTT otrzymali pamiątkowe breloczki z logiem PTT oraz książeczki „Śladami bielsko-bialskiego PTT”. Wiceprezes Oddziału Tomasz Rakoczy wraz z sekretarz Katarzyną Talik wręczyli nowo przyjętym członkom naszego Towarzystwa legitymacje członkowskie, a swoje gratulacje dołożyli także p. Maria Sitarz, wicedyrektor szkoły i Miłosz Zelek, prezes Koła PTT w Kozach.
Szkolne Koło PTT przy Szkole Podstawowej nr 2 im. Stanisława Staszica w Kozach w dniu utworzenia liczy 13 uczniów, a jego opiekunem jest Anna Kózka-Filarska.
Serdecznie dziękujemy w tym miejscu Ani za pomysł założenia Szkolnego Koła PTT oraz zaangażowanie w jego realizację, a wszystkim członkom Koła życzymy wiele satysfakcji z górskich wycieczek.

SB
.

pamiątkowe z zebrania założycielskiego SK PTT przy Szkole Podstawowej nr 2 w Kozach

W dniu 11 marca 2016 r. dla klas 4-6 Szkoły Podstawowej nr 2 w Kozach odbyła się prelekcja poprowadzona przez prezesa bielskiego Oddziału PTT Szymona Barona oraz przewodnika górskiego Roberta Słonkę pt. „Bezpiecznie w górach”. Miała ona na celu zwrócenie uwagi uczniom, przyszłym i obecnym miłośnikom gór na bezpieczeństwo w czasie pieszych wędrówek górskimi szlakami.
Prelekcję rozpoczął Robert przybliżając historię powstawania map oraz nazewnictwa górskich punktów, np. Babiej Góry. Ważnym punktem było też przybliżenie postaci historycznych związanych z górskimi wędrówkami, np. Janosika, Klemensa Bachledy oraz patrona naszej szkoły, Stanisława Staszica. Prowadzący wyjaśnili kolory jakimi oznacza się szlaki oraz różnicę pomiędzy oznakowaniami górskich szlaków pieszych i narciarskich. W końcu wielu z nas myślało, że czarny szlak to najtrudniejszy, a tak nie jest, gdyż to po prostu oznaczenie najkrótszej drogi z punktu A do punktu B.
Następnym punktem było „spakowanie plecaka”, czyli co jest nam potrzebne podczas wędrówek poczynając już od planowania trasy. Mapa, czołówka, ubranie „na cebulkę”, wygodne wysokie buty, zapas wody, coś słodkiego…
Towarzyszący w spotkaniu wiceprezes bielskiego Oddziału, Tomasz Rakoczy oraz sekretarz Katarzyna Talik zaprezentowali na ochotnikach sprzęt potrzebny do wędrówek po trudnych szlakach, zwłaszcza wysokogórskich. Dobrze było poznać i zobaczyć do czego służą poszczególne sprzęty. Poznać fachowe nazwy, np. że kilof to czekan, dowiedzieć po co ubieramy uprząż i do czego służy lonża.
Na podsumowanie – jakich sygnałów używamy, gdy jesteśmy w potrzebie, a telefon komórkowy padł i znajomość górskiego numeru alarmowego do niczego się nam nie przyda?
W czasie prelekcji padało wiele pytań z obu stron, dociekliwi byli nie tylko prowadzący, ale i słuchacze. Mam nadzieję, że większość udzielonych odpowiedzi usatysfakcjonowała pytających, a wiedza na podane tematy zaskoczyła niejednego z obecnych na sali słuchaczy.
W ramach podziękowania za zaproszenie przedstawiciele PTT przekazali do szkolnej biblioteki ostatnie trzy roczniki „Pamiętnika PTT”, które pozwolą uczniom i nauczycielom na jeszcze lepsze wejście w temat PTT i gór.
Spotkanie uważam za bardzo ciekawe i udane, a na pewno było bardzo ważnym elementem uroczystości, która odbyła się po jego zakończeniu, czyli oficjalnego rozpoczęcia działalności Szkolnego Koła Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego przy Szkole Podstawowej nr 2 im. Stanisława Staszica w Kozach.

AKF
.

w trakcie prelekcji

Dwie godziny trwało spotkanie z niezwykłym podróżnikiem, Mieczysławem Bieńkiem, zwanym „Hajerem”. Nawet gdyby trwało ono jeszcze dłużej, to i tak nikt z nas z pewnością nie byłby znużony, i ani przez chwilę nie „zmrużyłby oka”. Zdjęcia i ciekawe opowieści naszego Gościa bardzo szybko, jak w kalejdoskopie, przemieszczały się po całym świecie: z kontynentu na kontynent, z jednego kraju do drugiego, z lodowców na pustynie, z północy na południe…
Wyjątkowo wesoło było dzisiaj w sali Książnicy Beskidzkiej w Bielsku-Białej, w tej samej sali, w której dziesiątki razy spotykaliśmy się z wybitnymi alpinistami i himalaistami, z podróżnikami i ludźmi gór, w której wsłuchiwaliśmy się w poważne i bardzo poważne tematy górskie i podróżnicze. Dzisiaj było tu wybitnie podróżniczo. To Bielski Klub Alpinistyczny, Książnica Beskidzka i Polskie Towarzystwo Tatrzańskie Oddział w Bielsku-Białej zaprosiły nas na tę kolejną, ciekawą prelekcję.
Mieczysław Bieniek to skromny człowiek, który zadziwił nas od samego początku prelekcji. Ma on bowiem w sobie wyjątkowo dużo śląskiego humoru i niezwykłej, dobrej energii. Opowiadał nam o swoich podróżach z pasją.
Hajer, to po śląsku górnik. Niejeden czytający ten opis zapyta: cóż może mieć wspólnego górnik z górami, albo hałdy z górami? Ma dużo wspólnego! Śląskie hałdy, przy których przyszły górnik Mieczysław Bieniek wychował się i spędził kawał życia (podobnie jak wspomniany przez niego Jerzy Kukuczka), zawsze tak bardzo przypominały mu góry, nasze Beskidy, do których tęsknił i przecież miał najbliżej. „Kiedy pracowałem, to byłem człowiekiem szczęśliwym, lubiłem też chodzić po górach, po Beskidach”. Było więc tak normalnie… do czasu!
W Kopalni Węgla Kamiennego „Wieczorek” przepracował 27 lat jako górnik i również jako ratownik. Jednak w 2000 roku okrutny los przewrócił „do góry nogami” jego dotychczasowe życie. To był ciężki wypadek w kopalni, gdy runęła na niego ściana węgla. Jego świat w jednej chwili, tak jak ta ściana węgla, zawalił się, osunął mu się spod nóg …! Wiele miesięcy spędził Mieczysław Bieniek w szpitalu powoli dochodząc do zdrowia. W wyniku tego wypadku stracił też wzrok w jednym oku. Po zakończeniu leczenia, po dziewięciu miesiącach usłyszał: nie nadaje się pan już do pracy! Nagle dowiedział się, że nie zjedzie już na dół, że nie będzie fedrował…! Jak nam powiedział: „wtedy zacząłem zastanawiać się, co zrobić z własnym życiem?”
Zastanawiał się i dobrze to wymyślił, bo poznał nową, wielką przygodę życia: świat i podróże, dzięki którym jakby narodził się po raz drugi. Na swoją pierwszą podróż zdecydował się zupełnie spontanicznie. Przechodząc koło biura podróży zobaczył kartkę z napisem „Dehli”. Nie wahał się zbyt długo. Żonie i córce powiedział przed wyjazdem, że jedzie na kilka dni w Beskidy, by przemyśleć parę spraw i odpocząć. Tymczasem poleciał do Indii. Po dwóch tygodniach zawiadomił o tym żonę, a ona – nie uwierzyła mężowi! Zobaczyła go dopiero pół roku później… Tak to się zaczęło! Hajer połknął bakcyla podróży i przygody.
Mieczysław Bieniek „Hajer” odwiedził 116 krajów świata na czterech kontynentach, wchodził na wysokie góry do wysokości ok. 5500 m n.p.m. Ciekawy świata starał się nie wtrącać do polityki, chciał i chce poznawać nowe kraje, ludzi i ich zwyczaje, a przy tym cieszyć się wszystkim, co spotyka na swej podróżniczej drodze. Przy okazji fotografowanie też stało się jego pasją.
A gdy te podróże dobiegły końca i wracał do domu, do rodziny, wtedy nie marnował czasu, tylko pisał książki. Jest ich już kilka, i wiemy, że to nie jest koniec pisania. „Nigdy nie myślałem, że będę pisał, podróżował…”. Napisał następujące książki: „Hajer jedzie do Dalajlamy”, „Hajer jedzie do Soczi”, „Hajer na andyjskim szlaku”, „Z Hajerem na kraj Indii”, „Z Hajerem przez Azję”.
Z czasem wypracował swój własny styl podróżowania, czasem towarzyszył mu rower. „Największą przygodą są jednak góry. W górach człowiek jest innym człowiekiem” – to jego słowa. Hajer pokazał nam góry świata, od Himalajów po Kaukaz, od Kilimandżaro po Andy, od Elbrusa po Dachstein w Austrii. Przy tym ostatnim usłyszeliśmy słowa nam tak bliskie: „ciągle mi tych gór mało!”
Jak widać, życie podróżnika ukochał ponad wszystko, choć czasem było mu chłodno i głodno, mokro i niewygodnie, chociaż nie ominęły go przygody mrożące krew w żyłach, kiedy wpadł do głębokiej szczeliny lodowca i cudem uratowali go czescy alpiniści. Wtedy potraktował to wydarzenie jako przygodę, ale i nauczkę! Niezwykle dramatyczny był też wypadek, w którym jadąc rowerem został potrącony przez samochód. Potem był szpital, rany głowy, no i strach, czy dotychczas zdrowe jedyne oko przetrzymało ten wypadek, czy będzie widział…? Na szczęście dla Hajera, wszystko dobrze się skończyło!
„Objechaliśmy” dzisiaj z „Hajerem” kawał świata! „Zobaczyliśmy” dużo pięknych zdjęć zrobionych w przeróżnych „dzikich” zakątkach Afryki, Ameryki Płd i Azji, „wspinaliśmy się” po górach z lodowcami, na wielu szczytach „byliśmy” razem z nim. Wszędzie, jak to wyraźnie podkreślał, spotykał się z życzliwymi ludźmi.
Marzenia jego spełniały się, i tu trzeba podkreślić, nie za wielkie pieniądze! Jak napisał w swojej ostatniej książce: „O udanej wyprawie stanowi nie tylko zrealizowany cel. Po raz kolejny wiem, że moje podróże nie dawałyby mi tyle radości, gdyby nie ludzie, których spotykam na swej drodze…”. Na koniec prelekcji Mieczysław Bieniek powiedział ciekawe zdanie, które też trzeba tu jeszcze dopisać: „Warto być dobrym człowiekiem. Jeśli przestanę jeździć, to mnie nie ma!”.
Dzisiaj mogliśmy zakupić książki Mieczysława Bieńka, a łowcy autografów mieli okazję uzyskać cenny podpis z dedykacją tego niezwykłego emerytowanego górnika – podróżnika.
Niedługo Hajer znów wyjedzie w swoją kolejną, upragnioną podróż po świecie, tym razem dla uczczenia swoich 60. urodzin. Niebawem też ukaże się jego nowa książka. Niezwykły człowiek, niezwykły podróżnik!

CS
.

Mieczysław „Hajer” Bieniek w trakcie prelekcji

6 marca odbyła się zorganizowana wspólnie przez Gminny Ośrodek Kultury w Buczkowicach oraz bielski oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego multimedialna prezentacja slajdów z cyklu „Poznaj świat z GOK” pt. „Rowerami do Stambułu”.
Prezentację przeprowadziło młode małżeństwo Kama Guzik i Damian Mirowski, którzy w wakacje 2015 r. wybrali się w podróż poślubną rowerami do Stambułu – miasta niezwykle kolorowego, żywego i jak powiedzieli, pachnącego przyprawami.
Prelegenci kochają jazdę na rowerze, góry, koty i wspólne przygody; nie wyobrażają sobie innego sposobu na spędzanie wakacji. Decyzję o wyprawie do Turcji podjęli spontanicznie – nie zastanawiali się długo, i dobrze, bo było warto. Po drodze przeżyli niesamowite chwile, zobaczyli cudowne miejsca, a także poznali nowe zwyczaje i tradycje niespotykane w żadnych innych rejonach świata. Spotkali również wiele miłych i życzliwych osób, które pomogły im na poszczególnych etapach niełatwej i często męczącej podróży, w trakcie której przejechali drogi krajów takich jak Słowacja, Ukraina, Węgry, Rumunia, Bułgaria i Serbia.
Kama i Damian mieli już doświadczenie i odpowiednią kondycję, żeby zwiedzać obce kraje i pokonywać granice, bowiem rok wcześniej byli na rowerach w Albanii. Oboje jeżdżą też na mniejsze i większe wycieczki rowerowe, rowerowo spędzają majowe weekendy, a także na rowerach dojeżdżają codziennie do pracy… Takie przygotowanie było potrzebne,
bowiem pani Kama i pan Damian w podróży poślubnej spędzili 44 dni, łącznie przejeżdżając ponad 4 tysiące kilometrów…
Jak przystało na nowożeńców podroż poślubna minęła im błyskawicznie, ale jestem przekonana, że przebyte kilometry na długo zostaną w ich pamięci, a przynajmniej do najbliższych wakacji – bo w tym roku znów planują nową rowerową wyprawę.

E.J.
.

w trakcie prelekcji

Niepostrzeżenie minęły już trzy lata od powołania Koła PTT w Kozach, koniecznym było więc zorganizowanie walnego zebrania członków.
3 marca 2016 r. o godz. 19:30, bezpośrednio po zakończonej prelekcji „… z pierwszej ręki” zebraliśmy się w sali konferencyjnej Pałacu Czeczów, by wysłuchać sprawozdań za mijającą kadencję oraz wybrać nowe władze Koła. Zebraniu przewodniczył prezes Miłosz Zelek. Na początek wiceprezes Tomasz Węgrzyn odczytał sprawozdanie merytoryczne Zarządu Koła, a skarbnik Dariusz Marek zreferował sprawy finansowe. Sprawozdanie zostało jednogłośnie przyjęte.
W wyniku przeprowadzonych wyborów, zebrani postanowili nie zmieniać składu Zarządu, lecz rozszerzyć go o dodatkową osobę. Tym sposobem w skład Zarządu Koła PTT w Kozach weszli: Miłosz Zelek (prezes), Tomasz Węgrzyn (wiceprezes), Anna Kózka-Filarska (sekretarz), Dariusz Marek (skarbnik) i Grzegorz Ryszawy (członek zarządu). Serdecznie gratulujemy wyboru i życzymy wielu ciekawych pomysłów i inicjatyw na nadchodzącą kadencję.
Na koniec zebrania dyskutowaliśmy także na temat planu wycieczek oddziałowych, pomysłach na nowe inicjatywy oraz wspólnych przedsięwzięciach.

SB
.

nowo wybrany Zarząd Koła PTT w Kozach